Aanpassingsstoornis (situationele depressie): waarom het belangrijk is om te herkennen en te behandelen?

Spring naar: Niet alle depressies zijn hetzelfde Wat je kunt doen

*Sarah kwam voor het eerst in therapie op de leeftijd van 40 jaar. Totdat ze haar de baan verloor die ze 11 maanden eerder had gehad sinds haar afstuderen aan de universiteit, was Sarah altijd gemakkelijk in staat geweest om te gaan met alle psychologische problemen die op haar pad kwamen. Hoewel ze slechts drie maanden na het ontslag een andere baan had gevonden, had het werk haar neerwaartse spiraal niet verzacht.

Met tranen omrande ogen, eentonig legde Sarah tijdens onze eerste sessie uit: 'Sommige dagen kan ik amper uit bed komen. Het is een wonder dat ik de nieuwe baan niet ben kwijtgeraakt. Mijn baas is erg aardig – zij is degene die zei dat ik echt in therapie moest. Ze voegde eraan toe: De aanstichter van mijn depressie is opgelost. Ik heb een fantastische nieuwe baan. Waarom voel ik me nog steeds zo verschrikkelijk?

Niet alle depressies zijn hetzelfde

Depressie , is natuurlijk geen zeldzaamheid. De Nationaal Instituut voor Geestelijke Gezondheid (NIMH) schat dat in 2016 6,7% van de volwassenen in de Verenigde Staten - 16,2 miljoen! - in een bepaald jaar ten minste één depressieve episode doormaakte.

Het is duidelijk dat het ellendig voelt om je ellendig te voelen, of het nu tijdelijk isofchronische aandoening. Maar het is essentieel om te weten waar u mee te maken heeft, zodat u zo snel mogelijk de juiste behandeling kunt krijgen.

Ernstige depressieve stoornis wordt gediagnosticeerd wanneer u gedurende een periode van twee weken vijf of meer van de volgende symptomen ervaart die van invloed zijn op uw dagelijks functioneren:

Gevoelens van verdriet, hopeloosheid, leegte
Verlies van interesse of plezier in activiteiten die u normaal leuk vindt
Gebrek aan energie en vermoeidheid
Gevoelens van waardeloosheid
Slaapstoornissen
Moeite met scherpstellen
Ongerustheid , rusteloosheid
Onverklaarbare lichamelijke pijnen zoals hoofdpijn of rugpijn
Gedachten aan zelfmoord of zelfmoordpogingen

Er hoeft geen trigger of duidelijke oorzaak te zijn om deze symptomen te ontwikkelen.

Aanpassingsstoornis met depressieve stemming, ook wel situationele depressie genoemd,kan soms bijna net zo somber aanvoelen als MDD, maar een groot verschil is dat het niet uit de lucht komt vallen. In plaats daarvan treedt situationele depressie op na een specifiek trauma: echtscheiding, ongeval, overlijden van geliefde , een grote verandering in het leven...

Het goede nieuws is dat situationele depressie niet permanent is. Meestal begint het binnen drie maanden na de verstoring en beginnen de symptomen meestal binnen zes maanden te verdwijnen.

Neem *Pamela. Vier jaar geleden kreeg ze een plotselinge depressie die me stopte. De 33-jarige herinnerde zich: Mijn emotionele instorting werd veroorzaakt door twee neven die op mijn zussen leken... totdat ze me verraden door geheimen te delen die ik in strikt vertrouwen aan de hele familie had verteld. Hun verraad was zo onverwacht en zo kwetsend en zorgde ervoor dat familieleden partij kozen... Gelukkig, het allerbelangrijkste, waren mijn ouders en zus er onwrikbaar voor mij.

De lichtstraal is dat Pamela binnen een maand na het begin van haar depressie therapie zocht: ik was nog nooit eerder bij een psychiater geweest, maar mijn zus hield vol dat dit de beste manier was om mijn gecompliceerde gevoelens op te lossen en te begrijpen wat dit allemaal was. betekende. Ik moest echt terugkijken op mijn jeugd en leven en mijn relaties tot in de kern evalueren.

Pamela slikte een tijdje medicijnen om haar symptomen onder controle te krijgen, zodat ze de hulpmiddelen kon gebruiken waarmee ze leerde omgaan, in plaats van te worden meegesleurd door haar chaotische emoties en gedachten. Ze besloot de communicatie met de familieleden die haar hadden verraden te verbreken en gezondere grenzen te zoeken met mensen in haar leven. Een paar maanden voor het beëindigen van de behandeling stopte Pamela met de medicijnen onder begeleiding van de psychiater die ze had voorgeschreven. Ik voelde acceptatie, zo niet totale afsluiting van wat ik had meegemaakt. Ik had meer over mezelf geleerd en dat ik sterker was dan ik dacht.

Gedurende de jarenlange strijd van haar man met de behandeling van kanker in stadium 4 en de uiteindelijke achteruitgang * ervoer Annie een egoïstisch, zelfs beschamend gevoel dat ik ervoor zou zorgen dat ik zou leven, zelfs als hij dat niet zou doen. Ze was al 12 jaar een fervent pleitbezorger voor haar partner, deed onderzoek naar zijn ziekte en was zijn verzorger. Bijna onmiddellijk nadat *Ben stierf, werd Annie voor het eerst in haar leven getroffen door de zielverpletterende, aanhoudende depressie die je vertelt dat het leven zinloos is en dat het misschien geen zin heeft om door te gaan. Ze begon te wensen dat ze dood was.

Bens verpleegster had me gewaarschuwd dat ik meer uitgeput en verstrooid zou zijn dan ik me ooit had kunnen voorstellen na zijn dood, maar ik had me niet gerealiseerd dat het verliezen van je eigen wil om te leven een bijwerking van verdriet was.

Twee dingen hielden haar op de been: een hond die elke dag uitgelaten en gevoed moest worden en waar ze van moest houden... en 13 maanden gratis rouwbegeleiding door het hospicecentrum.

De counseling hielp haar om zich aan te passen aan het leven zonder mijn partner na zijn wrede, ellendige dood en om verdriet in mijn leven op te nemen en me opnieuw in te zetten voor het leven.

Ze had door middel van counseling geleerd dat wat ze doormaakte deel uitmaakte van verdriet, een pad dat ze kon bewandelen met begeleiding en helpende handen (en poten).

Twee jaar nadat ze weduwe was geworden, zegt ze: ik ben nog steeds aan het rouwen, op sommige dagen heel moeilijk, maar ik doe ook mijn best om te leven.

Pamela en Annie waren in staat om door hun crises heen te komen omdat ze zich realiseerden dat ze door crises gingen en niet gewoon moesten doorgaan alsof er niets in hun leven was veranderd. Stel je voor dat je een arm of been breekt en het nooit behandeld krijgt - dat zou je niet doen omdat de fysieke pijn je iets verteltmoetenklaar zijn:Ik kan niet verder met iets anders totdat ik dit heb afgehandeld.

Vergelijk dat eens met mijn patiënt Sarah, die zo hard werd getroffen door het verlies van haar oude baan dat hoewel ze snel een nieuwe baan vond, het oplossen van het probleem haar emotionele neergang niet stopte. Dit kwam omdat Sarah haar wanhoop begroef, haar gevoel van falen en hopeloosheid begroef. Ik had me niet gerealiseerd dat mijn zelfgevoel werd bepaald door wat ik deed. Nadat ik uit mijn vangnet was geworpen, wist ik niet meer wie ik was. In plaats van de tijd te nemen om te rouwen om wat er niet meer was en zichzelf te leren herdefiniëren op een manier die veel meer omvatte dan een functietitel, hield ze het gewoon in beweging.

films die helpen bij depressie

Zo verdiepte haar duik zich, bleef haar dagelijks functioneren ernstig beïnvloeden, en ontwikkelde zich tot MDD.

Toen ze eindelijk om hulp kwam en de wond opende, stopte het eindelijk met etteren en begon het te reinigen.

Als je een levensveranderend trauma ondergaat, doe dit dan

Erken het verlies en dat de dingen nooit meer hetzelfde zullen zijn - huilen, schreeuwen, en vooral niet meteen weer normaal worden. Neem de tijd om te genezen.

Ga naar individuele en/of groepstherapie.

Vraag een check-up - het fysieke en emotionele zijn erg met elkaar verbonden en je wilt er zeker van zijn dat je voor alle delen van jezelf zorgt.

Wees fysiek - oefening is van vitaal belang.

Eet gezond en doe je best om een goed slaappatroon te behouden.

Wees niet afhankelijk van alcohol en/of drugs als kruk.

Blijf in contact met mensen die om je geven in plaats van je te isoleren.

Sarah zegt: Nu ik niet meer op mijn baan vertrouw om aan mijn behoeften te voldoen, heb ik een veel voller leven - goede vrienden, hobby's, het vermogen om te genieten van alleen zijn. Vroeger moest ik altijd bezig zijn omdat ik bang was voor mijn gedachten. Nu weet ik hetIk heb genoeg.

*Namen en identificatiegegevens zijn gewijzigd

Laatst bijgewerkt: 25 sep 2020