De vijf stadia van rouw

Spring naar: Ontkenning Woede Afdingen Depressie Aanvaarding Symptomen Behandeling

Verdriet Model Achtergrond

Gedurende het leven maken we veel gevallen van verdriet mee. Verdriet kan worden veroorzaakt door situaties, relaties of zelfs middelenmisbruik. Kinderen kunnen rouwen om een scheiding, een vrouw kan rouwen om de dood van haar man, een tiener kan rouwen om het einde van een relatie, of u heeft misschien terminaal medisch nieuws ontvangen en rouwt om uw naderende dood. In 1969 beschreef Elisabeth Kübler-Ross vijf veelvoorkomende stadia van rouw, in de volksmond DABDA genoemd. Ze bevatten:

Ontkenning
Woede
Afdingen
Depressie
Aanvaarding

Een Zwitserse psychiater, Kübler-Ross, introduceerde voor het eerst haar rouwmodel in vijf fasen in haar boek Over dood en sterven . Het model van Kübler-Ross was gebaseerd op haar werk met terminaal zieke patiënten en heeft in de jaren daarna veel kritiek gekregen. Vooral omdat mensen die haar model bestudeerden ten onrechte geloofden dat dit de specifieke volgorde is waarin mensen rouwen en dat alle mensen alle stadia doorlopen. Kübler-Ross merkt nu op dat deze stadia niet lineair zijn en dat sommige mensen ze misschien niet ervaren. Maar toch, anderen ondergaan misschien maar twee stadia in plaats van alle vijf, één stadium, drie stadia, enz. Het is nu gemakkelijker bekend dat deze vijf stadia van rouw de meest voorkomende zijn die door de rouwende bevolking worden ervaren.

Dus, wat zijn de vijf fasen?

Ontkenning

Ontkenning is de fase die u in eerste instantie kan helpen het verlies te overleven. Je zou kunnen denken dat het leven geen zin heeft, geen zin heeft en te overweldigend is. Je begint het nieuws te ontkennen en wordt in feite verdoofd. In deze fase is het gebruikelijk om je af te vragen hoe het leven verder zal gaan in deze andere staat - je bent in een staat van shock omdat het leven zoals je het ooit kende, in een oogwenk is veranderd. Als je de diagnose van een dodelijke ziekte kreeg, zou je denken dat het nieuws onjuist is - er moet ergens in het laboratorium een fout zijn opgetreden - ze hebben je bloedonderzoek met iemand anders verwisseld. Als u nieuws ontvangt over het overlijden van een dierbare, klampt u zich misschien vast aan een valse hoop dat ze de verkeerde persoon hebben geïdentificeerd. In de ontkenningsfase leef je niet in de ‘werkelijke realiteit’, maar leef je in een ‘voorkeursrealiteit’. Interessant is dat het ontkenning en shock is die je helpen de rouwgebeurtenis het hoofd te bieden en te overleven. Ontkenning helpt bij het verwerken van je gevoelens van verdriet. In plaats van volledig overweldigd te worden door verdriet, ontkennen we het, accepteren we het niet en spreiden we de volledige impact ervan in één keer op ons. Zie het als het natuurlijke afweermechanisme van je lichaam dat zegt: 'Hé, ik kan maar zoveel tegelijk aan. Zodra de ontkenning en de schok beginnen te vervagen, begint het genezingsproces. Op dit punt komen die gevoelens die je ooit onderdrukte naar boven.

Woede

Als je eenmaal weer in de 'echte' realiteit begint te leven en niet in de 'bij voorkeur' realiteit, kan woede beginnen. Dit is een veel voorkomende fase om te denken waarom ik? en het leven is niet eerlijk! Je zou kunnen proberen anderen de schuld te geven van de oorzaak van je verdriet en je woede ook ombuigen naar goede vrienden en familie. Je vindt het onbegrijpelijk hoe je zoiets kan overkomen. Als je sterk in het geloof bent, zou je je geloof in God kunnen gaan betwijfelen. Waar is Allah? Waarom heeft hij me niet beschermd? Onderzoekers en professionals in de geestelijke gezondheidszorg zijn het erover eens dat deze woede een noodzakelijke fase van rouw is. En moedig de woede aan. Het is belangrijk om de woede echt te voelen. Er wordt gedacht dat, ook al lijkt het alsof je in een eindeloze cyclus van woede zit, het zal verdwijnen - en hoe meer je de woede echt voelt, hoe sneller het zal verdwijnen en hoe sneller je zult genezen. Het is niet gezond om je gevoelens van woede te onderdrukken – het is een natuurlijke reactie – en misschien wel een noodzakelijke. In het dagelijks leven wordt ons normaal gesproken verteld dat we onze woede naar situaties en naar anderen moeten beheersen. Wanneer je een rouwgebeurtenis meemaakt, voel je je misschien niet verbonden met de realiteit - dat je geen aarding meer hebt. Je leven is verbrijzeld en er is niets stevigs om je aan vast te houden. Zie woede als een kracht om je aan de realiteit te binden. Je kunt je verlaten of verlaten voelen tijdens een rouwgebeurtenis. Dat er niemand is. Je bent alleen op deze wereld. De richting van woede op iets of iemand is wat je terug kan brengen naar de realiteit en je weer met mensen kan verbinden. Het is een ding. Het is iets om aan vast te grijpen - een natuurlijke stap in genezing.

Afdingen

Als er iets ergs gebeurt, heb je jezelf er dan ooit op betrapt een deal met God te sluiten? Alstublieft God, als u mijn man geneest, zal ik ernaar streven de beste vrouw te zijn die ik ooit kan zijn - en nooit meer klagen. Dit is onderhandelen. In zekere zin is deze fase valse hoop. Je zou jezelf ten onrechte kunnen laten geloven dat je het verdriet kunt vermijden door een soort van onderhandeling. Als jij dit verandert, verander ik dat. Je bent zo wanhopig om je leven terug te krijgen zoals het was voor de rouwgebeurtenis, dat je bereid bent een grote levensverandering aan te brengen in een poging naar normaliteit. Schuld is een veelvoorkomende onderhandelingspartner. Dit is wanneer je de eindeloze wat als uitspraken doorstaat. Wat als ik 5 minuten eerder van huis was gegaan, dan was het ongeluk nooit gebeurd. Wat als ik hem had aangemoedigd om zes maanden geleden naar de dokter te gaan, zoals ik eerst dacht - de kanker had eerder gevonden kunnen worden en hij had gered kunnen worden.

Depressie

Depressie is een algemeen geaccepteerde vorm van rouw. In feite associëren de meeste mensen depressie onmiddellijk met verdriet - omdat het een huidige emotie is. Het vertegenwoordigt de leegte die we voelen wanneer we in de realiteit leven en beseffen dat de persoon of situatie voorbij of voorbij is. In deze fase kun je je terugtrekken uit het leven, je verdoofd voelen, in een mist leven en niet uit bed willen komen. De wereld lijkt misschien te veel en te overweldigend voor je om onder ogen te zien. Je wilt niet in de buurt van anderen zijn, geen zin om te praten en gevoelens van hopeloosheid te ervaren. Je zou zelfs zelfmoordgedachten kunnen ervaren - denkend wat het punt is om aan de hand te zijn?

Aanvaarding

De laatste fase van rouw die door Kübler-Ross wordt geïdentificeerd, is acceptatie. Niet in de zin dat het oké is dat mijn man eerder stierf, mijn man stierf, maar het komt goed met mij. In deze fase kunnen je emoties beginnen te stabiliseren. Je komt de werkelijkheid weer binnen. Je komt in het reine met het feit dat de nieuwe realiteit is dat je partner nooit meer terugkomt - of dat je aan je ziekte zult bezwijken en snel zult sterven - en dat vind je goed. Het is niet goed, maar het is iets waar je mee kunt leven. Het is beslist een tijd van aanpassing en heraanpassing. Er zijn goede dagen, er zijn slechte dagen en dan zijn er weer goede dagen. In deze fase betekent dit niet dat je nooit meer een slechte dag zult hebben - waar je oncontroleerbaar verdrietig bent. Maar de goede dagen hebben de neiging om de slechte dagen te overtreffen. In deze fase kom je misschien uit je mist, begin je weer met vrienden om te gaan en kun je na verloop van tijd zelfs nieuwe relaties aangaan. Je begrijpt dat je geliefde nooit kan worden vervangen, maar je beweegt, groeit en evolueert naar je nieuwe realiteit.

ik denk dat ik adhd heb

Symptomen van verdriet

Uw rouwsymptomen kunnen zich fysiek, sociaal of spiritueel voordoen. Enkele van de meest voorkomende symptomen van rouw worden hieronder weergegeven:

huilen
Hoofdpijn
Moeite met slapen
Twijfel aan het doel van het leven
Je spirituele overtuigingen in twijfel trekken (bijvoorbeeld je geloof in God)
Gevoelens van onthechting
Isolatie van vrienden en familie
Abnormaal gedrag
Zich zorgen maken
Ongerustheid
frustratie
Schuld
Vermoeidheid
Woede
Verlies van eetlust
Pijntjes en kwaaltjes
Spanning

Behandeling van verdriet

Het voorschrijven van medicatie en betrokkenheid bij counseling zijn de meest gebruikelijke methoden om rouw te behandelen. In eerste instantie kan uw arts u medicijnen voorschrijven om u te helpen beter te functioneren. Dit kunnen onder meer kalmerende middelen zijn, antidepressiva , of anti-angst medicijnen om je de dag door te helpen. Bovendien kan uw arts u medicijnen voorschrijven om u te helpen slapen. Dit behandelgebied zorgt vaak voor meningsverschillen op medisch gebied. Sommige artsen kiezen ervoor om geen medicijnen voor te schrijven omdat ze denken dat ze je een slechte dienst bewijzen in het rouwproces. Dat wil zeggen, als een arts je anti-angstpillen of verdovingspillen voorschrijft - je ervaart het verdriet niet echt volledig - je wordt er van onderdrukt - mogelijk interfereren met de vijf stadia van rouw en uiteindelijke acceptatie van de realiteit.

Counseling is een meer solide benadering van rouw. Steungroepen, rouwgroepen of individuele begeleiding kunnen je helpen om onopgeloste rouw te verwerken. Dit is een gunstig behandelalternatief wanneer u merkt dat de rouwgebeurtenis obstakels in uw dagelijks leven veroorzaakt. Dat wil zeggen, je hebt problemen met functioneren en hebt wat ondersteuning nodig om weer op het goede spoor te komen. Dit betekent op geen enkele manier dat het je van je verlies geneest, maar het biedt je copingstrategieën om op een effectieve manier met je verdriet om te gaan. Het Kubler-Ross-model is een beproefde richtlijn, maar er is geen goede of foute manier om je verdriet te verwerken en het is normaal dat je persoonlijke ervaring kan variëren terwijl je door het rouwproces werkt.

Als je of een geliefde moeite heeft met het omgaan met een rouwgebeurtenis, moet u zich laten behandelen door een gezondheidsprofessional of een hulpverlener in de geestelijke gezondheidszorg. Bel onmiddellijk een arts als u last krijgt van gedachten aan zelfmoord , gevoelens van afstandelijkheid gedurende meer dan twee weken, u een plotselinge gedragsverandering ervaart of denkt aan een depressie te lijden.