Vrouwen en eetstoornissen

Spring naar: Tekenen en symptomen herkennen Omgaan met het stigma Een diagnose krijgen Wat te verwachten van therapie

Beroemdheden als Camila Mendes, Kesha, Gabourey Sidibe en vele anderen hebben zich uitgesproken over hun worsteling met het lichaamsbeeld en het eten van veel of veel te weinig voedsel, wat in veel gevallen leidde tot lange perioden van behandeling en herstel. De waarheid is dat eetstoornissen ernstige psychische aandoeningen zijn en hoewel ze iedereen kunnen treffen, komen ze het meest voor bij meisjes en vrouwen.Psycomsprak met eetstoornisspecialist Jennifer Rollins, MSW, LCSW-C, oprichter van The Eating Disorder Center in Rockville, Maryland, over het identificeren, behandelen en herstellen van eetstoornissen.

Ongeveer 20 miljoen Amerikaanse vrouwen zullen op een bepaald moment in hun leven minstens één type eetstoornis hebben ontwikkeld, en misschien meer dan één. De vier specifieke soorten eetstoornissen worden erkend door de American Psychiatric Association in de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen(DSM) die jonge meisjes en oudere vrouwen kunnen treffen, zijn onder meer: anorexia nervosa ,boulimia nervosa, vreetbui syndroom ,en vermijdende restrictieve voedselinnamestoornis (ARFID).

Hoewel er gemeenschappelijke tekenen en symptomen zijn, kunnen twee meisjes of vrouwen met dezelfde eetstoornis enigszins verschillende ervaringen hebben. Deze aandoeningen zijn niet alleen van invloed op het fysieke welzijn, wat vaak leidt tot ernstige en zelfs dodelijke medische problemen, maar ook op het psychosociaal functioneren, of hoe u denkt, voelt en met andere mensen omgaat. Eetstoornissen komen vaak samen met andere psychische aandoeningen voor, zoals: depressie , angst, obsessief-compulsieve stoornis en middelenmisbruik.

Hoewel iedereen, rijk of arm, jong of oud, en ongeacht ras, bekwaamheid, cultuur, geslacht of seksuele geaardheid een eetstoornis kan ontwikkelen, worden ze meestal geassocieerd met jonge, blanke vrouwen in de leeftijd van 12 tot 35 jaar. die atletisch zijn. In feite hebben vrouwen twee keer zoveel kans als mannen om een eetstoornis te hebben. Maar pas op voor alle stereotypen.^1.2Eetstoornissen discrimineren niet, waarschuwt Jennifer. Het gevaar voor die meisjes en vrouwen die niet voldoen aan het jonge, blanke stereotype is dat ze geen toegang hebben tot of geen behandeling zoeken omdat de aandoening niet wordt herkend.

Hoewel er veel factoren zijn die verband houden met eetstoornissen, is er geen specifieke oorzaak bekend. Persoonlijke ervaringen zoals seksueel misbruik en pesten worden vaak in verband gebracht met eetstoornissen. Tegelijkertijd moeten experts er nog achter komen waarom sommige mensen onder deze omstandigheden eetstoornissen ontwikkelen en anderen in vergelijkbare situaties niet.

Een perfecte storm van verschillende factoren komt samen om een eetstoornis te veroorzaken, zegt Jennifer. Dat omvat trauma uit het verleden, persoonlijke geschiedenis, temperament en genetica.

Tekenen en symptomen herkennen

Elke twee meisjes of vrouwen met dezelfde eetstoornis kunnen enigszins verschillende symptomen en ervaringen hebben. Over het algemeen zijn dit echter de meest voorkomende, meest herkenbare tekenen en symptomen die voldoen aan de diagnostische criteria voor elk van de vier officieel erkende eetstoornissen.^1,2,3

Anorexia nervosa

De voedselinname is beperkt, wat leidt tot een zeer laag lichaamsgewicht voor iemands leeftijd en lengte
Extreme angst voor gewichtstoename en dik zijn of extreme maatregelen om gewichtstoename te voorkomen, ook al heeft de persoon ondergewicht
Problemen met het lichaamsbeeld of ontkenning dat ondergewicht een ernstig probleem is

Boulimia nervosa

Vaak eten, grote hoeveelheden voedsel eten, geen controle hebben over het eetgedrag en de hoeveelheid gegeten voedsel
Regelmatig spoelen om gewichtstoename te voorkomen met behulp van methoden zoals zelfopgewekt braken, laxeermiddelen of diuretica, routinematig vasten of overmatig sporten.
Overdreven bezorgd over lichaamsgewicht en vorm
Geassocieerd gedrag komt minstens één keer per week voor gedurende 3 maanden

Vreetbui syndroom

Eetbuien ten minste eenmaal per week gedurende 3 maanden, plus:
Meer voedsel eten in een bepaalde periode dan de meeste mensen in dezelfde tijd zouden eten, en
Het gevoel hebben geen controle meer te hebben over het eetgedrag en de hoeveelheid gegeten voedsel, plus afleveringen van eetbuien waarbij ten minste drie van deze vijf gedragingen betrokken zijn:

Veel sneller eten dan normaal
Eten tot ongemakkelijk vol
Grote hoeveelheden eten, zelfs als je geen honger hebt
In het geheim of alleen eten uit schaamte
Gevoelens van walging, depressie of extreme schuldgevoelens ervaren na eetbuien

Vermijdende beperkende voedselinnamestoornis (ARFID)

Gebrek aan interesse of andere vermijding van voedsel vanwege de sensorische kenmerken van voedsel, zoals kleuren en texturen. Vermijding wordt in verband gebracht met ten minste een van de volgende:

Aanzienlijk gewichtsverlies of, bij kinderen, het niet bereiken van het verwachte gewicht en de verwachte lengte
Aanzienlijk tekort aan voedingsstoffen
Afhankelijkheid van voedingssupplementen of orale voedingssonde
Verstoring van psychosociaal functioneren

De aandoening kan niet worden weggeredeneerd door de onbeschikbaarheid van voedsel of cultureel goedgekeurde eetgewoonten.
Er zijn geen problemen met lichaamsgewicht of lichaamsbeeld en vermijding wordt niet geassocieerd met anorexia of boulimia.
Er is geen andere eetstoornis of medische aandoening die de vermijding zou verklaren, of de vermijding is extremer dan normaal geassocieerd zou worden met een andere aandoening.

Hulp accepteren en omgaan met het stigma van eetstoornissen

Alsof het niet genoeg is om zowel de psychologische als de fysieke symptomen het hoofd te bieden, rust er vaak een groter sociaal stigma op mensen met een eetstoornis dan op andere veelvoorkomende psychische problemen, zoals depressie. Als u een eetstoornis heeft, kunt u het gevoel hebben dat anderen u zien als zwakker, verantwoordelijk voor uw stoornis of als iemand die uw stoornis gebruikt om aandacht te krijgen.

Aan de andere kant kunnen andere vrouwen gevoelens van bewondering of afgunst uiten, vooral in het geval van anorexia, omdat ze de aandoening als een voordeel zien in een samenleving die dunne lichaamstypes waardeert. Dit alles kan van invloed zijn op uw motivatie om hulp te zoeken voor een aandoening die niet als wenselijk moet worden beschouwd en niet uw schuld is.^4.5

Het herkennen van je eigen ongeordende eetpatroon is een goede eerste stap om hulp te krijgen en te accepteren. Nu is het tijd om een vriend, familielid, therapeut of arts te vertrouwen die een veilige, ondersteunende omgeving kan bieden waarin je openhartig kunt zijn over je gevoelens en om hulp kunt vragen.

Als je brein is gekaapt door een eetstoornis, heb je andere mensen nodig om je vooruit te helpen in je herstel, adviseert Jennifer. Onthoud dat je supporters misschien niet bekend zijn met alle manieren waarop een eetstoornis je heeft beïnvloed, en misschien niet precies weten wat ze moeten doen om te helpen, dus het is belangrijk om zoveel mogelijk informatie te delen.

Een diagnose krijgen

Als u denkt dat u of iemand die u kent een eetstoornis heeft, is het belangrijk om zo snel mogelijk een therapeut te ontmoeten die gespecialiseerd is in eetstoornissen om een beoordeling te krijgen. Je zult misschien ontdekken dat het geen echt probleem voor je is, benadrukt Jennifer, maar het is een goede plek om hulp te zoeken als je het nodig hebt. Een goede therapeut kan je indien nodig ook doorverwijzen naar andere specialisten.

xanax voor angst en depressie

Probeer zo specifiek mogelijk te zijn over je denken en gedrag met betrekking tot voedsel en lichaamsbeeld, en duidelijk over wat je nodig hebt aan ondersteuning. Het kan in het begin moeilijk zijn om gevoelens als schuld en schaamte te erkennen en te praten over de effecten van uw voedselgerelateerde gedrag, maar het is essentieel om tot de volgende stappen van evaluatie, behandeling en herstel te komen, zodat u een begin kunt maken met een gezondere relatie met eten.

Uiteindelijk kan er een team van gezondheidswerkers voor nodig zijn om iemand met een eetstoornis in een stadium van volledig herstel te brengen. Dat kunnen artsen, geregistreerde diëtisten of voedingsdeskundigen, herstelcoaches en andere soorten counselors en therapeuten zijn, afhankelijk van uw specifieke behoeften.

Het doel van psychotherapie en andere vormen van counseling is het creëren van een gezonde relatie met voedsel, je lichaam en uiteindelijk jezelf, legt Jennifer uit. Een eetstoornis verkleint je leven, maakt het erg klein, dus een belangrijk onderdeel van therapie is om je leven uit te breiden buiten de grenzen van de stoornis.

Wat te verwachten van psychotherapie

Aangezien verschillende soorten mensen mogelijk beter reageren op verschillende soorten therapie, is er niet één type dat het meest effectief is voor de behandeling van eetstoornissen. De volgende therapieën worden het meest gebruikt:

Cognitieve gedragstherapie is een vorm van kortdurende therapie die zich richt op vervormde denkpatronen en emoties die leiden tot verstoord eetgedrag.
Acceptance and Commitment therapie richt zich meer op het veranderen van gedrag dan op het veranderen van denk- en gevoelspatronen.
Cognitieve remediëringstherapie richt zich op perfectionisme en andere rigide denkpatronen om de behandeling van volwassenen met anorexia te verbeteren.
Dialectische gedragstherapie richt zich op het veranderen van gedrag door nieuwe gewoonten te ontwikkelen door middel van mindfulness, copingvaardigheden en emotionele regulatie.

Bovendien is gezinsbehandeling (FBT) effectief gebruikt om gezond eten te bevorderen en het normale gewicht te herstellen bij adolescenten met anorexia of boulimia. FBT is een thuisprogramma waarbij alle gezinsleden betrokken zijn.

Interpersoonlijke psychotherapie is aangetoond dat het mensen met boulimia en eetbuistoornis helpt door zich in het algemeen te concentreren op het verbeteren van interpersoonlijke relatieproblemen en communicatie. Het is gebleken dat gezondere interpersoonlijke relaties en het functioneren binnen die relaties de symptomen van deze eetstoornissen verminderen.

Psychodynamische psychotherapie heeft tot doel het probleem bij de wortel aan te pakken en stelt vast dat je de symptomen van een eetstoornis niet permanent kunt verminderen zonder de onderliggende oorzaken en problemen die het gedrag sturen, op te lossen.

beste tijd om adderall in te nemen

Het doel van psychotherapie is om een gezonde relatie te creëren met eten, je lichaam en uiteindelijk jezelf, legt Jennifer uit. Een eetstoornis verkleint je leven, maakt het erg klein, dus een belangrijk onderdeel van therapie is om je leven uit te breiden buiten de stoornis.

BELANGRIJKE OPMERKING: als u hulp nodig heeft en u kunt deze niet krijgen van iemand in uw directe ondersteuningskring, bel dan gratis de hulplijn van de National Eating Disorders Association op 1-800-931-2237.

Artikelbronnen

U.S. Department of Health and Human Services Office on Women's Health: Eetstoornissen. Verkrijgbaar bij: www.womenshealth.gov/mental-health/mental-health-conditions/eetstoornissen . Geraadpleegd op 1 augustus 2019.
Website van de National Eating Disorders Association beschikbaar op: www.nationaleatingdisorders.org/
Geestelijke stoornissen begrijpen: uw gids voor DSM-5. Amerikaanse Psychiatrische Vereniging. (American Psychiatric Publishing, 2015). Verkrijgbaar bij: www.psychiatry.org/patients-families/understanding-mental-disorders
Sala M, Reyes-Rodriguez ML, Bulik CM, Bardone-Cone A. Ras, etniciteit en eetstoornisherkenning door leeftijdsgenoten. Eet stoornissen. 17 september 2013; 21(5):423-436. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/10640266.2013.827540
Roehrig JP, Mclean CP. Een vergelijking van stigma op eetstoornissen versus depressie.Internationaal tijdschrift voor eetstoornissen. 1 november 2010; 43(7):671-674. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/eat.20760