Vermijdende beperkende voedselinnamestoornis (ARFID)

Spring naar: Hoe ARFID verschilt van anorexia? Oorzaken Impact van ARFID op welzijn Hulp krijgen

Wat is een vermijdende beperkende voedselinnamestoornis?

Vermijdende beperkende voedselinnamestoornis (ARFID) is een eetstoornis die lijkt op: anorexie in die zin dat de voedselinname wordt beperkt en er een algemene weerstand is tegen eten die leidt tot aanzienlijke voedingstekorten en extreem gewichtsverlies. Beide aandoeningen hebben ook invloed op uw psychisch en sociaal welzijn en uw lichamelijke gezondheid.

lijden aan depressie en angst

De tekenen en symptomen van ARFID omvatten extreem selectieve eetgewoonten, beperkte voedselkeuzes, slechts zeer kleine porties eten, moeite met kauwen, slikken en verteren van bepaald voedsel. Kinderen en volwassenen met ARFID tonen soms een algemene desinteresse in voedsel en hebben vaak voedingssupplementen en soms externe sondevoeding nodig om voedingstekorten te voorkomen en een normaal gewicht te behouden.

ARFID treft vooral zuigelingen en jonge kinderen, maar gaat soms door tot in (of verschijnt zelfs voor het eerst in) de volwassenheid. Vroege studies suggereren dat tot 5% van de kinderen aan ARFID lijdt en men denkt dat de aandoening even vaak voorkomt als anorexia en boulimia. In tegenstelling tot andere eetstoornissen komt ARFID vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Hoewel mensen met ARFID waarschijnlijk een naast elkaar bestaande angststoornis hebben, is de kans kleiner dan die met andere eetstoornissen om depressief te zijn.

Hoe verschilt ARFID van anorexia?

In tegenstelling tot mensen met anorexia, die veel voedsel vermijden vanwege een overmatige en obsessieve angst voor lichaamsvet en gewichtstoename, vermijden mensen met ARFID veel voedsel omdat ze bang zijn om te stikken of te braken of omdat ze gestoord worden door eigenschappen zoals de texturen, geuren of kleuren van bepaalde voedingsmiddelen. Kinderen en volwassenen met ARFID maken zich geen zorgen over hun lichaamsgrootte of vorm. ARFID lijkt meer op een extreem geval van kieskeurig eten, en degenen die er last van hebben, hebben over het algemeen weinig eetlust, zijn bang om nieuwe voedingsmiddelen te proberen en vertonen grote angst over de mogelijkheid om ziek te worden of dood te gaan door voedselvergiftiging of verstikking.

Hoewel de motivatie om voedsel te vermijden verschillend kan zijn, zijn de symptomen en gezondheidsproblemen van ARFID en anorexia vergelijkbaar. Omdat ARFID echter pas sinds 2013 als eetstoornis wordt erkend in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), is er niet veel bekend over de onderliggende oorzaken of de juiste behandeling van symptomen. Er zijn zeer weinig onderzoeken naar ARFID uitgevoerd bij kinderen en adolescenten, en nog minder bij volwassenen.

Wat veroorzaakt ARFID?

De exacte oorzaak van ARFID is onbekend, maar, zoals het geval is voor alle eetstoornissen, is het waarschijnlijk dat een verscheidenheid aan biologische, neurologische, genetische, omgevings- en sociaal-culturele factoren een rol spelen. De aandoening komt vaker voor bij kinderen met een voorgeschiedenis van extreem kieskeurig eten of die niet uit een stadium van normaal kieskeurig eten groeien. Vroege trauma's, waaronder traumatische ervaringen met voedsel, zoals een verstikkingsaanval, kunnen een rol spelen. Degenen met aandachtstekortproblemen, op het autismespectrum of met angststoornissen of verstandelijke beperkingen lopen ook een hoger dan normaal risico om ARFID te ontwikkelen.

Hoe ARFID de gezondheid en het welzijn beïnvloedt

Peuters en kinderen met ARFID, die vanaf hun vroege kinderjaren vaak extreme kieskeurige eetgewoonten vertonen, kunnen moeite hebben met de overgang van individuele voedingsmiddelen naar gemengde voedingsmiddelen en weigeren vaak nieuwe voedingsmiddelen te proberen, waardoor zowel hun calorie- als nutriënteninname wordt beperkt.

Ondervoeding en gastro-intestinale problemen komen vaak voor, evenals ontwikkelingsachterstanden en groeiachterstand bij kinderen en gewichtsverlies bij volwassenen. Jongere kinderen vallen misschien niet af, maar ze komen ook niet aan op het gewicht dat ze nodig hebben om te groeien en te gedijen. Een lager dan normaal lichaamsgewicht voor lengte brengt kinderen in gevaar voor verdere medische problemen.

De gezondheidseffecten van ARFID, die ook tekenen zijn van de aandoening, zijn vergelijkbaar met die van anorexia en omvatten slaapproblemen, dunner wordend haar, droge huid, spierzwakte, duizeligheid, het koud hebben, onregelmatige menstruatie bij vrouwen, slechte wondgenezing, vertraagde hartslag, bloedarmoede en verminderde immuniteit. Ernstige gevallen kunnen leiden tot verstoringen van de elektrolytenbalans en een hartaanval.

seks als copingmechanisme

Waar hulp te krijgen en wat te verwachten

Hoewel het een ernstige en langdurige aandoening is, kan ARFID moeilijk te diagnosticeren zijn. Aangezien zeer jonge kinderen vaak worden getroffen door de unieke symptomen van ARFID, begint de behandeling over het algemeen met gespecialiseerde pediatrische zorg en gezinstherapie om de juiste zorg te garanderen. Zonder behandeling zal ARFID waarschijnlijk doorgaan tot in de volwassenheid. Het is het beste om te beginnen met uw huisarts of de kinderarts van uw kind, die indien nodig kan doorverwijzen naar specialisten op het gebied van geestelijke en lichamelijke gezondheid.

Er is veel meer onderzoek en begrip van ARFID nodig om advies te geven over de meest geschikte en succesvolle vorm van behandeling. Hoewel het bewijs beperkt is, cognitieve gedragstherapie (CGT) , dat is gebruikt om andere eetstoornissen met succes te behandelen, is voorgesteld als een mogelijke behandeling. CGT bij kinderen kan een iets andere vorm aannemen dan bij volwassenen, met verschillende vormen van spel om met emotionele problemen om te gaan en leervaardigheden om het gezin te helpen de toestand van hun kind te beheersen. Individuele case study-rapporten geven aan dat andere therapieën die in het algemeen worden gebruikt om eetstoornissen te behandelen, zoals therapieën in het gezin, hervoeding in het ziekenhuis, waaronder in ernstige gevallen sondevoeding en, in sommige gevallen, medicatie, allemaal nader onderzoek behoeven, maar overwogen kunnen worden. bij de behandeling van ARFID bij kinderen en volwassenen.

Artikelbronnen

National Eating Disorders Association: vermijdende beperkende voedselinnamestoornis (ARFID). Beschikbaar op: www.nationaleatingdisorders.org/learn/by-eating-disorder/arfid. Geraadpleegd op 30 juli 2019.
Thomas JJ, Wons OB, Eddy KT, et al. Cognitieve gedragsbehandeling van vermijdende / restrictieve voedselinnamestoornis.Huidige mening in de psychiatrie. 2018; 31(6):425-430. Beschikbaar op: https://journals.lww.com/co-psychiatry/abstract/2018/11000/cognitive_behavioral_treatment_of.2.aspx. Geraadpleegd op 30 juli 2019.
Zimmerman J en Fisher M. Vermijdende / beperkende voedselinnamestoornis (ARFID). Huidige problemen in de kinder- en jeugdgezondheidszorg. 2017, 47(4):95-103. Beschikbaar op: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1538544217300494. Geraadpleegd op 30 juli 2019.
Thomas JJ, Lawson E, Micali N, et al. Vermijdende / beperkende voedselinnamestoornis: een driedimensionaal model van neurobiologie met implicaties voor etiologie en behandeling.Actuele psychiatrierapporten.2017; 19(54). Beschikbaar op: https://link.springer.com/article/10.1007/s11920-017-0795-5. Geraadpleegd op 30 juli 2019.

Laatst bijgewerkt: 13 aug. 2020