Kinderen met angst helpen: strategieën om angstige kinderen te helpen

Spring naar: Normale angst of angststoornis? Angststoornis Oorzaken Tekenen van angst Soorten angst Wanneer hulp zoeken? Behandeling therapieën Veelgestelde vragen Statistieken voor kinderen en angst Bronnen voor ouders

Vaders die dapper patrouilleren in de omtrek van slaapkamers (trouwe zaklamp in de hand) om een bang kind te laten zien dat er geen harige wezens met meerdere poten onder hun bed zijn, is een nachtelijk ritueel dat regelmatig wordt uitgevoerd in huizen over de hele wereld. Maar wanneer spinnenangst je verhindert om weg te slapen van huis of te reizen, is dat een probleem. Het is niet de spin die je ervan weerhoudt avontuurlijke dingen te doen; jij bent het - en je angst - die je tegenhoudt.

Het is echter belangrijk om het verschil te weten tussen normale angst en een angststoornis. Angst voor spinnen , insecten, vogels, monsters of vreemden worden beschouwd als veelvoorkomende angsten in de kindertijd die tijdelijke angst bij een kind kunnen veroorzaken. Dat is een normale reactie. Maar ongeacht de trigger (spin, hond, naar school gaan, nieuwe mensen ontmoeten), wordt normale angst giftig wanneer het de gedachten van het kind op een allesverslindende manier begint te bezetten en een negatief effect heeft op het vermogen van het kind om deel te nemen aan normale activiteiten en gedragingen.

Normale angst of angststoornis? Hoe herken je het verschil?

Elke persoon, kind en volwassene, zal zich op een gegeven moment angstig voelen, zegt Eli R. Lebowitz, PhD, directeur van het programma voor angststoornissen bij de Studiecentrum voor kinderen , Yale School of Medicine. Angst is een normale emotie die een tweeledig doel heeft. Het voorkomt dat we iets gevaarlijks doen en kan ons ook motiveren, zegt Mary K. Alvord, PhD , directeur van Alvord, Baker & Associates, een psychotherapiepraktijk die gespecialiseerd is in de behandeling van kinderen, jongeren en volwassenen met angst- en andere stoornissen. Angst kan een kind bijvoorbeeld motiveren om piano te oefenen voor zijn recital of de aanmoediging zijn die een kind nodig heeft om zijn huiswerk te maken, zodat het zich kan voorbereiden op de les.

Wat normale van problematische angst onderscheidt, is de mate waarin de angst het functioneren verstoort die je zou verwachten van een kind van [een bepaalde leeftijd] of ontwikkelingsstadium, zegt Alvord. Kinderen met angststoornissen beginnen onvermijdelijk situaties, dingen, mensen en plaatsen te vermijden die hen angstig maken, zegt Alvord. Vermijding is het kenmerk van angststoornissen.

Oorzaken van angststoornis bij kinderen

Volgens de Nationale instituten voor geestelijke gezondheid (NIMH), zowel genetische als omgevingsfactoren dragen bij aan het risico op het ontwikkelen van een angststoornis. Onderzoek toont aan dat biologie, biochemie, levenssituaties en aangeleerd gedrag allemaal een rol spelen. Veel angstige kinderen hebben angstige familieleden', zegt Alvord. Kinderen modelleren gedrag op wat ze zien, voegt ze eraan toe.

En dan is er nog de genetische component. Angststoornissen komen wel voor in gezinnen, maar een familiegeschiedenis betekent niet dat een kind voorbestemd is om een stoornis te ontwikkelen. Ouderlijk gedrag kan het probleem van kinderen verergeren en verergeren, maar dat is niet hetzelfde als zeggen dat ouders de oorzaak zijn van het probleem van het kind, zegt Lebowitz.

Veel hangt af van de aangeboren gevoeligheid van het kind, de gezinsdynamiek en levenservaringen. Sommige kinderen hebben een natuurlijke aanleg of kwetsbaarheid voor angst of hebben moeite met het reguleren van hun gevoelens van angst en angst. En dat is niet omdat hun ouders dit wel of niet deden, benadrukt Lebowitz. Dat gezegd hebbende, ouders kunnen en moeten een belangrijke rol spelen bij het helpen van kinderen om beter met hun angst om te gaan.

De tekens lezen: hoe angst eruitziet bij kinderen?

Angststoornissen openbaren zich op fysieke en psychologische manieren. Hoe een angststoornis zich manifesteert, hangt af van de leeftijd van het kind en het type angststoornis. Omdat angst zich kan manifesteren door fysieke symptomen, is het belangrijk om een kinderarts te raadplegen om ervoor te zorgen dat het gedrag en de symptomen angstgerelateerd zijn en niet te wijten zijn aan een onderliggende medische aandoening.

Enkele algemene symptomen:

Bij peuters en jonge kinderen kunnen ouders verhoogde prikkelbaarheid, overmatig huilen, driftbuien en meer moeite met zelfverzachting of zelfregulatie opmerken.
Jonge kinderen kunnen regressief gedrag vertonen, zoals bedplassen (ervan uitgaande dat het kind zindelijk is) of overdreven aanhankelijkheid.
In alle leeftijdsgroepen kunnen kinderen met angststoornissen fysieke symptomen vertonen zoals maag en hoofdpijn, frequente drang naar het toilet, snelle ademhaling, pijn op de borst, kortademigheid, misselijkheid en braken, slechte eetlust, spierpijn, spanning en slaapproblemen. Sommige kinderen hebben last van kokhalzen en stikken.
Psychologische en gedragssymptomen zijn onder meer het veelvuldig zoeken naar geruststelling, dingen nodig hebben die op precies dezelfde manier en in dezelfde volgorde worden gedaan (rigiditeit), zich irrationeel bedreigd voelen of overweldigd worden door nieuwe ervaringen; het vermijden van elke situatie - school, mensen en plaatsen, evenementen, sociale bijeenkomsten - veroorzaakt of voedt hun angst.
Hypervigilantie betekent dat het kind zeer alert is en constant zijn omgeving in de gaten houdt en alles in de gaten houdt wat er om hem heen gebeurt. Hypervigilante kinderen interpreteren onschuldige signalen vaak verkeerd als tekenen van gevaar. Terwijl het surveilleren van de kamer een handig talent is voor spionnen, is het voor een kind vermoeiend.

Soorten angststoornissen bij kinderen

Verlatingsangst :Buitensporige zorgen dat er iets ergs zal gebeuren als het kind niet bij zijn ouders, verzorger of iemand anders is aan wie het gehecht is. Het kind kan terughoudend zijn of weigeren om bij een familielid of vriend te blijven, alleen te slapen of naar school te gaan. Veel kinderen ervaren verlatingsangst tussen 18 maanden en drie jaar oud, wanneer het normaal is om enige angst te voelen wanneer een ouder de kamer verlaat of uit het zicht verdwijnt. Meestal kunnen kinderen worden afgeleid van deze gevoelens. Verlatingsangst kan echter naar boven komen of weer de kop opsteken als het kind ouder is en vooral tussen 7 en 9 jaar.

Artikel gaat hieronder verder

Weet jij hoe je een paniekaanval kunt voorkomen?

Deze technieken zullen u helpen voorkomen dat acute angst de overhand krijgt

Lees artikel

Gegeneraliseerde angststoornis :Chronische angst en overmatige zorgen over alles en het dagelijks leven. Een kind met GAD maakt zich zorgen over de betekenis van een geannuleerde speelafspraak of een vertraagde reactie op een sms. Kinderen met GAD maken zich zorgen over slechte dingen die gebeuren met mensen van wie ze houden of dat niemand naar het verjaardagsfeestje zal komen dat ze in de eerste plaats niet wilden. De zorg is overdreven in relatie tot de gebeurtenissen die de zorg hebben veroorzaakt. GAS is vermoeiend omdat kinderen zich chronisch en constant zorgen maken en deze gedachten niet kunnen beheersen. Bovendien vertrouwen kinderen met GAS vaak niet op hun instinct en zoeken ze constant goedkeuring of geruststelling van anderen.

Paniekstoornis:Stel je voor dat je tien jaar oud bent en plotseling, zonder waarschuwing, een angst ervaart die zo intens is dat je het gevoel hebt dat je flauwvalt. Je hart bonst. Je bent bang en voelt je niet meer onder controle. U kunt last krijgen van kortademigheid en pijn op de borst. Dat is een paniek aanval .

Een paniekaanval duurt meestal ongeveer 15-30 minuten (met een piek van 10 minuten), terwijl de resulterende angst voor een nieuwe aanval aanhoudt en dat angst voor paniek die terugkeert is wat vermijdingsgedrag triggert om een nieuwe aanval te vermijden.

fobieën :Hoewel deze irrationele, aanhoudende angsten kunnen worden aangewakkerd door een daadwerkelijk incident; opgeladen worden door een hond kan leiden tot: honden fobie de meeste fobieën komen bijvoorbeeld naar voren zonder een voorafgaand incident. Kinderen kunnen fobieën ontwikkelen over situaties, objecten, plaatsen en mensen. Zodra de fobie begint, zal het kind het object van zijn angst vermijden en angstig gedrag vertonen zoals huilen, driftbuien of een meltdown krijgen als het eraan wordt blootgesteld

symptomen van te veel stress

Sociale angststoornis :Gekenmerkt door intense angsten of zorgen om door anderen beoordeeld te worden, maken kinderen met een sociale angststoornis zich zorgen over hoe anderen hen zien. Vaak zijn ze bang dat ze er dwaas uitzien of zich schamen in het bijzijn van hun leeftijdsgenoten. Deze stoornis is bijzonder destructief omdat het de bereidheid van het kind om naar school te gaan of deel te nemen aan de klas kan beïnvloeden en de normale socialisatie met leeftijdsgenoten kan dwarsbomen en het maken van vrienden in de weg kan staan.

Selectief mutisme :Niet een van de meest voorkomende angststoornissen, selectief mutisme is wanneer een kind comfortabel en normaal spreekt met bepaalde mensen - ouders, broers en zussen en goede vrienden - maar niet buiten deze binnenste cirkel zal praten. Vaak zien ouders dit gedrag pas als een leraar hen waarschuwt dat het kind niet praat op school. Positief is dat kinderen meestal over deze angststoornis heen groeien.

veroorzaakt gebrek aan slaap angst?

Obsessieve-compulsieve stoornis (OCS):Kinderen met deze stoornis worden geplaagd door verontrustende, angstopwekkende gedachten, obsessies en dwanghandelingen die, in ieder geval tijdelijk, worden verlicht door ritueel gedrag uit te voeren. De angst van een kind voor ziektekiemen kan bijvoorbeeld leiden tot ritueel, herhaaldelijk handen wassen. Andere rituelen zijn onder meer het symmetrisch rangschikken van objecten, het controleren en opnieuw controleren van lichten, deuren en sloten. Terwijl het uitvoeren van de rituelen tijdelijk de angst verlicht, keren de opdringerige gedachten terug, evenals de dwang om het ritueel uit te voeren.

Wanneer moet ik professionele hulp zoeken voor mijn angstige kind?

Volgens de American Academy of Pediatrics en onze experts moet u een psycholoog of psychiater raadplegen die ervaring heeft met het behandelen van kinderen met een angststoornis wanneer het gedrag of de angst van het kind:

Het huishouden verstoort en de gezinsactiviteiten en het leven verstoort
Wanneer het kind meerdere keren per dag of week van streek raakt
Wanneer de frequentie en intensiteit van de angsten escaleren (kan gepaard gaan met acteren, meltdowns, schreeuwen, schreeuwen of driftbuien).
Wanneer de angst leidt tot aanzienlijk vermijdingsgedrag. Het kind verzint voortdurend en consequent excuses om school of andere situaties die angst kunnen veroorzaken te vermijden.
Wanneer de stoornis het voor het kind moeilijk maakt om met het kind om te gaan, vrienden te maken of te houden.
Wanneer slaapgewoonten worden verstoord
Wanneer u dwangmatig gedrag en rituelen begint te zien, zoals herhaaldelijk handen wassen, tellen, dingen controleren en wanneer het kind weigert of het huis niet kan verlaten zonder deze rituelen uit te voeren.
Wanneer uw kind een patroon van lichamelijke symptomen vertoont die storend en schadelijk zijn voor het kind (braken, buikpijn, enz.)
Wanneer uw kind paniekaanvallen krijgt die worden gekenmerkt door hartkloppingen, zweten, misselijkheid, hyperventilatie.

Behandeling voor angststoornissen bij kinderen

Als u vermoedt dat uw kind een stoornis heeft, is de eerste stap om naar een getrainde therapeut te gaan die een volledige anamnese aflegt, praat met en vragen stelt aan de ouders, familieleden en het kind over de angsten en het gedrag. De therapeut kan de specifieke angststoornis van het kind diagnosticeren op basis van de informatie die via deze interviews is verzameld.

Therapieën voor angststoornis

Cognitieve gedragstherapie (CGT) wordt vaak beschreven als de gouden standaardtherapie voor angststoornissen, CGT is een kortdurende (meestal 12 weken) therapie waarvan het kernprincipe is dat wat we denken, hoe we ons voelen en hoe we ons gedragen allemaal nauw met elkaar verbonden zijn en samen een sterke invloed hebben -wezen. Tijdens therapiesessies begrijpen kinderen geleidelijk aan dat wat ze denken en doen van invloed is op hoe ze zich voelen. Ze leren ook hoe ze de geldigheid van negatieve gedachten kunnen uitdagen en in twijfel kunnen trekken en ze kunnen vervangen door positieve. CGT helpt kinderen te begrijpen dat het vermijden van hun angst de angst sterker maakt, terwijl het onder ogen zien van de angst het kind sterker zal maken. De therapeut helpt het kind technieken te oefenen om hen te helpen hun zorgen onder ogen te zien en de bijbehorende angst te tolereren, en bouwt hun zelfvertrouwen op door lof en door hun prestaties.

Door blootstelling aan angstopwekkende situaties zal het kind angstopwekkende situaties en de bijbehorende zorgen beter kunnen verdragen. Om CGT succesvol te laten zijn, moet het kind bereid zijn om actief en consequent deel te nemen aan de therapie en de vereiste oefeningen buiten de sessies om te doen. Voor sommige kinderen, vooral jonge kinderen, kan dat een uitdaging zijn, dus het is erg belangrijk dat het kind en de therapeut een sterke relatie hebben.

Acceptatie- en commitment-therapie(ACT) gebruikt acceptatie- en mindfulness-technieken om kinderen te leren leven in het moment en zonder zelfveroordeling als een manier om ongewenste gedachten of gedragingen af te weren of ermee om te gaan. Een belangrijk onderdeel van het kunnen erkennen van zorgen is om ze te kunnen ontwarren en er afstand van te nemen.

Dialectische gedragstherapie(DBT) is een variant van CGT. DBT richt zich op het helpen van mensen met een angststoornis om hun vermogen om met angst of leed om te gaan te versterken zonder toevlucht te nemen tot vermijding of overreageren op situaties. Bij DGT ligt de nadruk op het helpen van het kind om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn problemen. DGT moedigt hen aan om over intense gevoelens en angst te praten.

Ondersteunend ouderschap voor angstige kinderemoties (SPACE) is een op ouders gebaseerd programma gericht op veranderingen die ouders kunnen aanbrengen in hun eigen gedrag om kinderen en adolescenten met angst, OCS en aanverwante problemen te helpen. Het programma, ontwikkeld door Lebowitz en zijn team van het Yale Child Study Center, helpt ouders om op een ondersteunende manier te leren hoe ze op angstgedrag kunnen reageren en om de aanpassingen die ze hebben gedaan om de symptomen van hun kind te 'controleren' of te verminderen, te verminderen. Volgens een studie gepubliceerd in deJournal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, is het SPACE-programma even effectief als individuele cognitieve gedragstherapie voor de behandeling van angststoornissen bij kinderen en adolescenten.

In zijn nieuwe boek Loskomen van kinderangst en OCS: een wetenschappelijk bewezen programma voor ouders Lebowitz presenteert de tools en technieken die in het programma worden gebruikt, samen met wat te zeggen en hoe om te gaan met een kind met een angststoornis. Om een RUIMTE-aanbieder te vinden, gaat u naar: https://www.spacetreatment.net/space-providers .

Het goede nieuws is dat angststoornissen bij kinderen behandelbaar zijn en dat er verschillende behandelingskeuzes zijn. Vaak is een combinatie van therapieën het meest nuttig. En als het kind dan nog steeds niet verbetert, is medicatie een optie.

Hoe kinderen met angst te helpen?

Ouders hebben een belangrijke en essentiële rol bij het helpen van kinderen bij het omgaan met angststoornissen. Een van de belangrijkste manieren waarop ouders kunnen bijdragen aan het verminderen van de angst van een kind, is door deze niet onbedoeld te versterken. De natuurlijke reactie van kinderen op angst is om op ouders te vertrouwen voor hulp en dat is een normale manier waarop mensen reageren op angst of angst als ze jong zijn, legt Lebowitz uit. antwoord, kinderen hebben die capaciteit niet. Ze zijn geprogrammeerd om op angst te reageren door hun ouder (of verzorger) een signaal te geven, zodat de ouder het kind kan beschermen en kalmeren totdat het waargenomen gevaar voorbij is, zegt Lebowitz. Ouders zijn op hun beurt van nature vastbesloten om signalen van angst bij hun kinderen op te sporen en in te grijpen om die bescherming en emotionele regulatie te bieden, zegt hij.

Een kind met een angststoornis ervaart echter angst, zelfs wanneer de situaties of omstandigheden die verhoogde reactie niet rechtvaardigen. En wat dat gebeurt, de ouder reageert op de nood van het kind door middel van accommodatie, legt Lebowitz uit. Dat betekent dat om het kind te helpen, de ouder anders op de situatie reageert dan normaal.

Stel bijvoorbeeld dat een kind met sociale angst zich ongemakkelijk voelt of stress vertoont in een normale sociale situatie, zoals een uitstapje naar een pretpark of een kinderfeestje. De ouder is zich bewust van het onbehagen van het kind en besluit in de buurt te blijven om hem gerust te stellen. Nog een voorbeeld: in een restaurant mag de ouder van het sociaal angstige kind namens het kind spreken. Dat is accommodatie, legt Lebowitz uit. In plaats van het kind te helpen zijn angsten en zorgen onder ogen te zien, stelt de ouder het kind onbedoeld in staat zijn angst niet onder ogen te zien.

Artikel gaat hieronder verder

Wist je dat OCS verband houdt met eetstoornissen?

Meer informatie over de verbinding

Lees artikel

Het doel is om ondersteunend te zijn in plaats van meegaand, zegt Alvord. En het is zo belangrijk dat we die boodschap aan ouders overbrengen, zegt ze. Als je een sociaal angstig kind toestaat om thuis te blijven van school of hen vrijstelt van gezinsactiviteiten, maak je vermijding mogelijk, en dit versterkt in feite de angst.

Wat ondersteunend is, is dat je de angst niet accommodeert. In plaats daarvan help je het kind kleine stappen te zetten om de angst onder ogen te zien. Het is belangrijk om naar het kind te luisteren en te valideren dat je begrijpt dat ze zich misschien ongemakkelijk of angstig voelen, maar je hebt vertrouwen in hun vermogen om het ongemak te verdragen, zegt Alvord.

Even belangrijk is om eerlijk te zijn tegen het kind op een leeftijdsadequate manier en zonder het te overweldigen met te veel informatie. Kinderen hebben behoefte aan informatie die wordt verstrekt op een manier die geen hiaten in hun begrip laat. Als er hiaten zijn, vullen kinderen die op met hun eigen overtuigingen die mogelijk onnauwkeurig en angstwekkend zijn. Tijdens COVID, bijvoorbeeld, beschouwen sommige kinderen de wereld buiten hun eigen huis nu als een gevaarlijke plek omdat ze niet genoeg informatie hebben gekregen. Over het algemeen hebben kinderen, vooral jonge kinderen, behoefte aan structuur en voorspelbaarheid.

De behoefte wordt groter als uw kind een algemene angststoornis heeft en zich constant zorgen maakt over alles. Het kind kan geobsedeerd zijn door wat er gebeurt als mama ziek wordt en het kind niet van school kan halen. In plaats van het kind te vertellen dat mama nooit ziek wordt, kan de ouder zeggen:Ik ben niet ziek, maar als ik ooit ziek zou worden, zou ik heel hard werken om beter te worden. En als ik je niet kan ophalen, zal tante Jane er zijn. Of zeg dat je het kind naar de dokter brengt om een injectie te krijgen. Zeg niet: ‘het zal geen pijn doen.' Zeg in plaats daarvan 'het kan een beetje pijn doen, maar ik weet dat je dapper bent en het aankan’, adviseert Alvord.

En het is belangrijk om aandacht te besteden aan de negatieve effecten die het opvangen van de stoornis van een kind kan hebben op de rest van het gezin. Als een kind met sociale angst niet naar het verjaardagsfeestje van een neef wil, moet de ene ouder thuis blijven zodat de andere ouder een broer of zus mee kan nemen naar het feest. Een kind met verlatingsangst laat zijn ouders niet uit eten gaan. Hoewel het op dit moment misschien gemakkelijker voelt om het kind te huisvesten, voedt accommodatie op de lange termijn de angststoornis.

Veelgestelde vragen over angst bij kinderen

Wat veroorzaakt angst bij kinderen?

Uit onderzoek blijkt dat biologie, biochemie en omgevingsfactoren een rol spelen. Hoewel angststoornissen in gezinnen voorkomen, betekent een familiegeschiedenis niet dat een kind voorbestemd is om een stoornis te ontwikkelen. Veel hangt af van de aard van het kind, de aangeboren gevoeligheid, ervaringen en gezinsdynamiek. Voor sommige kinderen kunnen stressvolle (verhuizing, scheiding of overlijden in het gezin) of traumatische gebeurtenissen (getuige van een auto-ongeluk of huiselijk geweld) een angststoornis veroorzaken.

Hoe ziet een angststoornis eruit bij jonge kinderen?

Afhankelijk van het type angst zijn er verschillende fysieke, psychologische en gedragsmatige indicaties. Bij peuters en jonge kinderen kunnen ouders verhoogde prikkelbaarheid, overmatig huilen, driftbuien en meer moeite met zelfverzachting of zelfregulatie opmerken. Jonge kinderen kunnen regressief gedrag vertonen, zoals bedplassen of overmatige aanhankelijkheid. Kinderen met angststoornissen kunnen last krijgen van maag en hoofdpijn, frequente drang naar het toilet, snelle ademhaling, pijn op de borst, kortademigheid, misselijkheid en braken, slechte eetlust, spierpijn en spanning en slaapproblemen. Andere indicatoren zijn: hypervigilantie, vaak geruststelling zoeken, zich overweldigd voelen door nieuwe ervaringen; situaties vermijden - school, mensen en plaatsen, evenementen, sociale bijeenkomsten - vrijwel alles wat hun angst oproept of aanwakkert.

welk medicijn wordt gebruikt om bepaalde symptomen van schizofrenie, zoals hallucinaties en wanen, te blokkeren?

Hoe vaak komt angst voor bij kinderen?

Angst en angststoornissen worden beschouwd als de meest voorkomende psychische problemen in de kindertijd. Verlatingsangst komt veel voor bij jongere kinderen, terwijl oudere kinderen en tieners zich meer zorgen maken over school of sociale angst hebben. Hoewel OCS op elke leeftijd kan voorkomen, treedt het bij kinderen meestal op tussen de leeftijd van zes en twaalf jaar.

Hoe kan ik een kind met angst helpen?

Er is normale angst en dan zijn er angststoornissen. Als uw kind af en toe angst heeft die zijn leven niet verstoort, kunt u hem helpen door te erkennen hoe hij zich voelt en hem te helpen controle te krijgen over zijn gedachten en gedrag. Als het kind een echte angststoornis heeft, is het belangrijk dat ze naar een kinderpsycholoog of andere zorgverlener gaan met expertise in het omgaan met angststoornissen. Of de angst nu mild of extremer is, experts zijn het erover eens dat het belangrijk is dat ouders geen rekening houden met de stoornis van het kind. Wees ondersteunend, erken wat het kind voelt, praat met het kind over de angst, maar word geen enabler. Je gedrag veranderen om het kind te paaien is wat experts 'huisvesting' noemen. Het kan nu de vrede bewaren, maar op de lange termijn zal het de zaken erger maken.

Kinderen en angst: volgens de cijfers

Ongeveer 2,6 miljoen Amerikaanse kinderen en adolescenten werden gediagnosticeerd met angst en/of depressie in 2011-12
De prevalentie van huidige angst is gestegen van 3,5% in 2007 tot 4,1% in 2011-12,
De mediane leeftijd waarop angst begon is 11 jaar
Naar schatting heeft één op de twintig Amerikaanse kinderen angst.
Verlatingsangst treft 4% van de kinderen
Er zijn minstens 1 op de 200 - of 500.000 - kinderen en tieners met OCS. Bij kinderen komt OCS voor het eerst voor tussen de leeftijd van 6 en 12 jaar.