Schizo-affectieve stoornis

Spring naar: Oorzaken Symptomen Diagnose Zelfmoordrisico Complicaties Behandeling

Een schizoaffectieve stoornis is een psychische stoornis die wordt gekenmerkt door een combinatie van symptomen van: schizofrenie , inclusief hallucinaties of wanen en symptomen van een stemmingsstoornis, zoals manie en depressie.

Schizoaffectieve stoornis deelt symptomen met schizofrenie en bipolaire stoornis en dit kan leiden tot een verkeerde diagnose. Schizoaffectieve stoornis is minder goed bestudeerd dan de andere twee, dus veel interventies en behandelingen zijn ontleend aan schizofrenie en bipolaire stoornis.

Volgens de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen,^eEdition (DSM-5), schizoaffectieve stoornis wordt gezien bij ongeveer 0,3% van de bevolking. De incidentie van schizoaffectieve stoornissen is hoger bij vrouwen dan bij mannen vanwege de verhoogde incidentie van het depressieve type bij vrouwen.

Een onbehandelde schizoaffectieve stoornis kan leiden tot problemen met functioneren op het werk, op school en in sociale situaties. Mensen met een schizoaffectieve stoornis kunnen moeite hebben om een baan te behouden of naar school te gaan. Het kan isolerend werken en tot eenzaamheid leiden.

Oorzaken

De exacte oorzaak van een schizoaffectieve stoornis is onbekend, maar een combinatie van factoren, waaronder genetica en hersenstructuur en -functie, kan bijdragen aan de ontwikkeling van de stoornis.

De volgende factoren verhogen het risico op het ontwikkelen van een schizoaffectieve stoornis:

Een naaste bloedverwant met een schizoaffectieve stoornis, schizofrenie of bipolaire stoornis.
Gebruik van geestverruimende middelen (psychoactief of psychotroop)
Stressvolle gebeurtenissen

De typische leeftijd waarop een schizoaffectieve stoornis begint, is de vroege volwassenheid, hoewel het op elk moment kan optreden vanaf de adolescentie tot laat in het leven.

Symptomen

Er zijn twee belangrijke subtypen van schizoaffectieve stoornis:

Bipolair type:Dit subtype wordt gegeven als een manische episode deel uitmaakt van de presentatie van symptomen. Ernstige depressieve episodes kunnen ook voorkomen bij dit subtype.

hoeveel gabapentine kan ik nemen?

Depressief type:Dit subtype wordt gegeven als alleen depressieve episodes deel uitmaken van de presentatie.

Mensen zullen verschillende symptomen ervaren, afhankelijk van het gediagnosticeerde type.

hoe stop ik met passief agressief te zijn?

Het beloop van een schizoaffectieve stoornis vertoont vaak cycli van ernstige symptomen (die nauwlettend moeten worden gevolgd) gevolgd door perioden van verbetering. Symptomen kunnen enkele van de volgende zijn:

Hallucinaties: dingen zien of horen die er niet zijn
Waanideeën: valse, vaste overtuigingen
Ongeorganiseerd denken: vragen slechts gedeeltelijk beantwoorden of vragen beantwoorden met niet-gerelateerde antwoorden
Manisch gedrag: voor het bipolaire subtype kunnen mensen gevoelens van euforie, razende gedachten, risicovol gedrag (seksueel, financieel) of plotselinge toename van energie en gedrag ervaren dat niet bij haar past
Depressieve stemming: voor het depressieve type kunnen mensen gevoelens van waardeloosheid, verdriet en andere symptomen van depressie ervaren
Verminderd functioneren: beroepsmatig, academisch, sociaal
Problemen bij het beheren van persoonlijke verzorging: uiterlijk, netheid, zelfzorg (tanden poetsen, haar, enz.)

Diagnose

De diagnose van een schizoaffectieve stoornis is gecompliceerd omdat deze symptomen omvat van zowel schizofrenie als een bipolaire stoornis of depressieve stoornis. Om de diagnose schizoaffectieve stoornis te krijgen, moet het volgende aanwezig zijn:

Een ononderbroken periode waarin er sprake is van een ernstige stemmingsepisode (manisch of depressief), die optreedt op hetzelfde moment dat symptomen van schizofrenie aanwezig zijn
Waanideeën of hallucinaties gedurende twee weken of langer in afwezigheid van een ernstige stemmingsepisode (in de loop van de ziekte)
Symptomen die voldoen aan de criteria voor een ernstige stemmingsepisode zijn gedurende het grootste deel van de duur van de ziekte aanwezig
Symptomen zijn niet toe te schrijven aan drugsgebruik of medicatie

Zelfmoordrisico

het leven risico op zelfmoord voor schizoaffectieve stoornis is 5%, en de aanwezigheid van depressieve symptomen is gecorreleerd met een hoger risico op zelfmoord.

Complicaties

Een schizoaffectieve stoornis wordt geassocieerd met sociale en beroepsmatige disfunctie en kan leiden tot complicaties:

Sociale onthouding
Werkloosheid
Ongerustheid
middelenmisbruik
familie onenigheid
Gezondheidsproblemen
Zelfmoord

Behandeling

Behandeling voor schizoaffectieve stoornis varieert afhankelijk van het type en de ernst van de symptomen, maar individuen reageren doorgaans goed op een combinatie van medicatie, psychotherapie en training in levensvaardigheden. In sommige gevallen is een ziekenhuisopname noodzakelijk.

Medicatie beheer:Medicatie kan antipsychotica bevatten (om symptomen zoals wanen en hallucinaties te beheersen), stemmingsstabilisatoren (voor bipolaire type) en antidepressiva (voor depressieve type).

Psychotherapie:Individueel cognitieve gedragstherapie en gezinsgerichte therapie kan mensen met een schizoaffectieve stoornis helpen hun symptomen te beheersen en ermee om te gaan. Groepstherapie helpt om sociaal isolement te verminderen.

Levensvaardigheidstraining:Het leren van sociale en beroepsvaardigheden kan het isolement helpen verminderen en de kwaliteit van leven van mensen met een schizoaffectieve stoornis verbeteren. Training in sociale vaardigheden helpt de communicatie en interactie met anderen te verbeteren, zowel thuis als op het werk, en beroepsopleiding helpt mensen zich voor te bereiden op werk, ze te vinden en te behouden.

Er is geen remedie voor schizoaffectieve stoornis, dus langdurige behandeling is vereist. Met de juiste behandeling kunnen mensen met een schizoaffectieve stoornis werken, hun relaties verbeteren en terugvallen voorkomen.

Artikelbronnen

American Psychiatric Association, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, vijfde editie, American Psychiatric Publishing, Washington, DC, 2013: pagina's 105-110.

Laatst bijgewerkt: 14 mei 2021