Wat als niemand de nieuwe ik leuk vindt na de therapie?

Toen ik met de therapie begon, leek het erop dat het alleen ging om me beter voelen, het gif van mijn depressie en angst verdrijven en leren omgaan met mijn symptomen. Na een paar maanden realiseerde ik me echter dat ik beetje bij beetje aan het veranderen was en een betere versie van mezelf werd.

De eerste keer dat ik het merkte, was toen deze redacteur een concept van een stuk waar ik hard aan had gewerkt markeerde met een aantal negatieve opmerkingen, waarvan sommige mij persoonlijk aanvielen. Toen ik klaar was met het bekijken van haar kritiek, begon ik te roken en een verdedigend antwoord te typen. Het verlangen naar vergelding ging even voorbij aan mijn vermogen om logisch te denken. Het enige waar ik aan kon denken, was haar te laten bekritiseren op de dag dat ze me beledigde.

Precies toen ik op het punt stond een antwoord te sturen dat de situatie zeker erger zou hebben gemaakt, stopte ik. Om te kalmeren, haalde ik een paar keer diep adem en verliet mijn bureau even. Het was een mooie zomerdag en mijn kantoor was vlakbij Bryant Park in New York, dus ik maakte een wandeling en mijn woede verdween bij elke stap. Toen ik terugkwam, kon ik beleefd antwoorden en de feedback gebruiken om mijn schrijven te verbeteren. Het resultaat was verfrissend omdat de oude ik op een digitale rampage zou zijn gegaan. Ik was verrast dat zelfverbetering eigenlijk een belangrijk onderdeel was van het werken met een therapeut.

omgaan met depressie en angst

In eerste instantie was deze openbaring opwindend. Therapie leek een kans om delen van mezelf aan te passen die me tegenhielden in mijn carrière en daten. Mijn oneerbiedigheid, gebrek aan verbale filtering, gebrekkig begrip van de sociale dynamiek en vulgair gevoel voor humor hadden vrouwen weggejaagd en supervisors redenen gegeven om me uit te sluiten van vergaderingen en projecten.

Destijds had ik nagedacht over een specifiek incident toen mijn supervisors iedereen in ons team hadden toegestaan, behalve ik, om een ​​potentiële nieuwe medewerker te interviewen. Toen ik mijn baas en collega's vroeg of ze me hadden uitgesloten omdat ze bang waren dat mijn excentriciteiten de kandidaat zouden afschrikken, betuttelden ze me en boden ze flauwe excuses aan. Het was duidelijk dat ze logen om mijn gevoelens te sparen. Als ik vooruitgang boekte in de therapie, zou ik misschien vooruitgang kunnen boeken op de werkplek.

Toen sloop een existentieel, angstwekkend raadsel binnen. De aspecten van mijn persoonlijkheid en gedrag die mijn werk en relaties hadden verstoord, maakten nog steeds deel uit van wie ik was. Zelfs toen ik mijn onvermogen om mijn tong te temmen vervloekte, dacht ik dat ik een goed mens was en dat ik niet drastisch hoefde te veranderen.

Veel van mijn vrienden waren tot mij aangetrokken omdat ze van mijn brutale eerlijkheid en jeugdige humor hielden. Als de therapie me hielp volwassen te worden en te slagen op de werkvloer en in het daten, zou ik dan nog steeds de kwaliteiten hebben die vrienden hadden aangetrokken? Zouden mensen de nieuwe ik leuk vinden?

Verbeteren zodat ik sneller carrière- en relatiedoelen kon bereiken, maar dit te doen zonder mijn geliefde delen van mezelf te veranderen, leek in eerste instantie onmogelijk. Het proces voelde als het verbouwen van een huis zonder meubels te verplaatsen. Het was net zo moeilijk om muren in de woonkamer omver te werpen terwijl de bank en de tv precies waar ze waren als het was om mezelf te filteren zonder mijn gevoel voor humor te verliezen.

hoe de diagnose depressie te krijgen

Veel therapieklanten ervaren vergelijkbare conflicten. Mensen in verslavingsherstel hebben bijvoorbeeld vaak het gevoel dat ze geen tijd kunnen doorbrengen met de vrienden met wie ze vroeger dronken of drugs gebruikten. Het risico bestaat dat vrienden denken dat hun nuchterheid hen tot een ander persoon maakt.

Uiteindelijk stelde ik mijn therapeut open over mijn zorgen over de mogelijkheid van verandering. Hij zei dat ik zelfverbetering combineerde met het fundamenteel transformeren van mijn persoonlijkheid.

Een belangrijk voordeel van therapie is het aanleren van levensvaardigheden en het verwerven van inzichten die helpen doelen te bereiken en vrede te hebben. Wat ik nodig had, was om meer zelfbeheersing te ontwikkelen in bepaalde situaties en situaties. Er was geen probleem met wie ik was. Het was alleen een kwestie van mijn acties beheren. De oneerbiedigheid en vulgariteit waren er om te blijven.

dsm-5 bipolaire stoornis

Sindsdien hebben vrienden, familieleden en collega's af en toe de resultaten opgemerkt van mijn reis naar zelfverbetering. Als ze kleine verschillen in mijn gedrag, maniertjes of overtuigingen waarnemen, erkennen ze de veranderingen meestal als iets positiefs. Mijn vooruitgang is voor niemand onaangenaam of vervreemdend. De meeste therapieklanten hebben vergelijkbare resultaten.

Helaas zijn er momenten waarop mensen niet goed reageren als hun dierbaren hun gedrag veranderen. Soms gaan ze ervan uit dat de verandering betekent dat ze niet meer zo hecht kunnen zijn of dezelfde relatie kunnen hebben.

Therapeut Erika Martinez heeft met veel cliënten gewerkt die zich sterk hebben gericht op hechtingsproblemen die van invloed zijn op gedrag en relaties. Omdat deze psychische problemen vaak het gevolg zijn van emotionele verwaarlozing of misbruik door zorgverleners, gaan sommige cliënten anders om met hun ouders naarmate ze vorderingen maken in de therapie. Soms merken ouders het op en reageren ze negatief, waardoor er spanning ontstaat. Wanneer dit gebeurt, is Martinez er om haar klanten te helpen omgaan met stress en zorgen over het verliezen van relaties.

Als zelfverbetering sommige van uw relaties onder druk zet, betekent dit hoogstwaarschijnlijk dat die relaties niet helemaal gezond of positief waren. Bepaal welke verbindingen de moeite waard zijn om te onderhouden en welke niet duurzaam zijn. De mensen die het meeste geluk zullen brengen, zijn degenen die er uiteindelijk voor kiezen om uw groei te ondersteunen - misschien zelfs met u mee te groeien.