Getrouwd met bipolair: ontmoet Megan en Kyle Amaya

Leven met een echtgenoot met de diagnose bipolaire stoornis biedt unieke uitdagingen. De ziekte omvat frequente perioden van onvoorspelbare stemmingswisselingen, van erg depressief en teruggetrokken van familie en vrienden tot perioden van manie, woede, ruzies en risicovol gedrag. Deze risicovolle gedragingen kunnen financieel wangedrag, riskant autorijden, drugs- en alcoholgebruik omvatten - en soms ongepast seksueel gedrag deelt Dr. Inua A Momodu, MD, MPH, MBA, DFAPA, DFAACAP; Voorzitter, Afdeling Psychiatrie, AtlanticCare Regionaal Medisch Centrum .

daten met een slachtoffer van huiselijk geweld

Om de primeur te krijgen over hoe het echt is, hebben we Megan en Kyle Amaya ingehaald. Ze hielden zich niet in om hun reis met een bipolaire stoornis te beschrijven. Megan kreeg bijna twee jaar geleden formeel de diagnose bipolaire stoornis I, en heeft haar reis op het gebied van geestelijke gezondheid en activisme op het gebied van geestelijke gezondheid online beschreven in zowel haar Instagram rekening en een Youtube kanaal. Hier is hun verhaal.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Kyle:Ik maakte kennis met Megan terwijl ik rondhing met vrienden en een oude teamgenoot van de universiteit. Het klikte. Ik wilde een goede indruk maken, dus ik probeerde haar aan het lachen te maken en haar een leuke tijd te laten zien. Ik vermoed dat we zijn opgezet (gelukkig gelach).

Megan:Dat was in 2010. We zijn tien jaar samen en zes jaar getrouwd. Ik zat toen op de schoonheidsschool en we waren allebei 23 jaar oud. Ik was niet echt op zoek naar een vriendje. Maar Kyle was anders dan alle andere jongens. Hij was heel oprecht. Oubollig. Een heer. Hij komt uit een hechte gemeenschap (Mount Vernon, WA) waarvan ik denk dat het er deel van uitmaakt.

We hebben twee korte break-ups gehad. De eerste was een jaar in onze relatie. Toen gingen we weer uit elkaar tijdens een van mijn manische episodes. Het duurde niet lang nadat we voor de tweede keer uit elkaar gingen dat ik de diagnose kreeg. Toen Kyle eenmaal begreep dat mijn gedrag niet mijn schuld was, dat ik een psychische aandoening had, wilde hij me steunen, er voor me zijn, en we kwamen weer bij elkaar.

Een deel van ons verhaal over mijn geestesziekte is dat het zich in het openbaar afspeelde. Ik schreef een heleboel echt gênante, misleidende berichten op Facebook. En al onze sociale kringen, onze vrienden uit de kindertijd, de middelbare school, de universiteit - alle mensen - waren er getuige van. En zovelen dachten dat het beter was geweest als Kyle gewoon bij me weg was gelopen. Maar hij was er echt voor me toen ik later in een suïcidale depressie belandde. Zoveel andere mensen lieten me in de steek.

Vertel ons meer over de omstandigheden rond eindelijk de diagnose bipolaire stoornis?

Megan :Ik werd gediagnosticeerd op 7 april 2018 in de gevangenis. Een professional in de geestelijke gezondheidszorg kwam naar mijn cel en hield haar telefoon omhoog waarop mijn Facebook-profiel was verschenen, en ze zei: Je hebt een bipolaire I-stoornis. We brengen je uit de gevangenis naar een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. Ze had mijn verleden onderzocht omdat ik een succesvol bedrijf had, veel vrienden, maar in één maand drie keer was gearresteerd (voor niet-gewelddadige misdaden) en hadnooiteerder gearresteerd. Ze keken me aan alsof dit meisje geen strafblad heeft en dan wordt ze gearresteerddrie keerbinnen een maand?! Dus begonnen ze onderzoek naar mij te doen. Ze belden mijn familie, namen contact op met mijn psychiater, die een (verkeerde) diagnose had gesteld van depressie, en bekeken mijn sociale media.

BP wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd met depressie - en hoewel depressie ernstig is, is het heel anders dan een bipolaire stoornis. U kunt niet dezelfde medicijnen voor depressie gebruiken als u BP heeft. Een paar jaar eerder kreeg ik een SSRI, wat extreem gevaarlijk kan zijn als je BP hebt. Twee maanden nadat ik ze had ingenomen, had ik mijn eerste manische episode. Langzaam maar zeker kroop het omhoog. Ik werd steeds manischer en mijn familie, goede vrienden, Kyle, niemand begreep waarom ik me gedroeg zoals ik was.

Ze reageerden niet erg meelevend of begripvol. Sterker nog, mensen in mijn leven reageerden behoorlijk agressief op me en zeiden dingen als wat is er in godsnaam met jou aan de hand? Het kwam uit alle hoeken van mijn leven. En ik was erg in de war. Ik begreep niet dat ik manisch was. Ik dacht dat alles in orde was; dat ik me eindelijk beter voelde na mijn depressie. Toch voelde ik me aangevallen. Ik begon vreselijke beslissingen te nemen die ik nog nooit eerder had genomen.

Wat voor slechte beslissingen nam je?

Megan:Ik begon cocaïne te gebruiken. Ik begon om te gaan met mensen met wie ik normaal nooit zou omgaan. De hele nacht opblijven. Ik begon sigaretten te roken in mijn achtertuin, wat ik nog nooit had gedaan. Ik zou naar het tankstation lopen en rare hoeden kopen; Ik kleedde me heel vreemd.

Ik postte veel op sociale media, wat ongebruikelijk was. Ik was heel bot en direct en onbeleefd tegen mensen. Ik had geen filter. Ik zou gewoon het eerste zeggen waar ik aan denk. Ik praatte heel snel en had heel veel creatieve ideeën. Ik reed gewoon een miljoen mijl per uur. In mijn hoofd voelde ik me beter dan ooit, maar iedereen was zo in de war door mijn gedrag.

En ik dronk ook te veel. Dit is allemaal begin 2017. Ik had verlof genomen voor mijn bedrijf tijdens mijn suïcidale depressie. Maar ik ga een beetje verder terug, zodat je het een beetje beter kunt begrijpen. In juli 2016 ben ik gestopt met slapen. En ik bedoel niet dat ik moeite had met slapen, ikgestoptslapen. Ik ben 20 kilo afgevallen. Ik kon niet functioneren. Kort daarna kreeg ik zelfmoordgedachten - en dat had ik nog nooit eerder gehad. Op 7 september^e, heb ik een plan gemaakt om een einde aan mijn leven te maken. Ik was bang, maar was heel serieus om zelfmoord te plegen. Het enige dat me echt tegenhield, was hoe het mijn familie en vrienden zou beïnvloeden, want toen ik 23 was, pleegde mijn beste vriend zelfmoord en dat heeft me echt getraumatiseerd, en dat kon ik de mensen in mijn leven niet aandoen. Dus besloot ik eerlijk te zijn tegen iedereen, tegen mijn man, over wat ik doormaakte.

Op 7 december 2016 werd ik ingecheckt in mijn eerste faciliteit. Ik was nooit gepleegd. Ik wist niet wat ik kon verwachten. En het waren de meest angstaanjagende ervaringen van mijn leven. Ik ging daarheen om hulp te halen, maar in plaats van hulp te krijgen, kreeg ik een verkeerde diagnose van depressie. Ik was nog meer suïcidaal toen ik uit dat ziekenhuis werd ontslagen. Maar ik wist dat iknooitwilde er weer heen. Dus ik zei tegen mezelf dat als ik dankbaarder en dankbaarder was voor mijn leven, de depressie zou verdwijnen. Ik haatte mezelf. Ik dacht-je hebt een geweldige echtgenoot, je hebt een succesvol bedrijf, je verdient goed, je rijdt in een gloednieuwe auto- waarom voel je je zo?

Maar het ging steeds slechter en slechter. Toen ik uit de psychiatrische instelling kwam, stopte ik met het innemen van medicijnen. Maar toen vond ik een psychiatrisch verpleegkundig specialist en zij vertelde me dat ik weer aan mijn medicatie moest. Ze zei dat ik erop moest blijven en het moest laten werken, omdat het zes tot acht weken duurt voordat de medicatie werkt.

Ik luisterde naar haar en begon de medicatie in te nemen. Maar in mijn buik wist ik dat het slecht voor me was. Zodra het acht weken later begon te werken, veranderde mijn gedrag pas echt.

Kyle, wat was jouw mening over wat er op dat moment aan de hand was?

Kyle:Ik had het gevoel dat ik geen controle had over haar situatie, punt uit. Toen ze in die diepe depressie zat, wist ik niet dat ze bipolair was, daar was zelfs nooit aan gedacht. Ik stimuleerde haar om naar de verpleegkundig specialist te luisteren. Ik dacht gewoon dat ze dit op school had geleerd, dat dit haar beroep was, dus ik dacht dat dit de beste optie was voor Megan. Het was echt een uitdaging om haar te zien worstelen, om niet echt te kunnen helpen.

Megan:Ik wil alleen toevoegen dat je echtdeedde situatie verlichten, want je bent in die tijd echt opgevoerd en hebt alle boodschappen gedaan, alle was gedaan. Hij zorgde voor onze hond, hij betaalde alle rekeningen, hij ging aan het werk. Hij deedletterlijkalles om op te staan om mij te helpen en er voor mij te zijn. En hij oefende helemaal geen druk op me uit.

Elke keer dat ik ooit depressief was, was hij altijd erg ondersteunend. Hij heeft mij niet gevraagd,wat is er mis met je.Ofwaarom kan ik dit of dat niet doen?? Hij is zo respectvol geweest. En ik ben zo dankbaar om zo'n man te hebben, om me te steunen en er voor me te zijn. Hij begrijpt niet hoe een depressie voelt, maar hij is er getuige van geweest dat ik niet kon douchen, niet van de bank kon komen, dezelfde kleren droeg die ik vijf dagen achter elkaar droeg. En hoewel hij niet weet wat ik voel, begrijpt hij dat de strijd waarmee ik te maken heb echt is. En ik waardeer hem gewoon zo erg, omdat er een heel sterke partner voor nodig is om bij iemand te zijn die worstelt met een psychische aandoening.

Hoe bent u aan de medicatie gekomen die u vandaag gebruikt?

Megan:Ik heb genetische tests gedaan via Genomind om bij het medicatieprotocol te komen dat ik vandaag heb. Ik wil dat mensen weten dat dat soort hulp er is. Zo vaak met bipolaire medicijnen of andere psychische stoornissen, is het gewoon vallen en opstaan. Ik heb het gevoel dat dat zo gevaarlijk kan zijn als iemand in crisismodus is

Kunt u uw ervaring met medicatietrouw delen?

Megan:Ik slik mijn medicatie elke dag en ik rommel er niet mee. Ik heb mijn les geleerd. Ik wil niet dat mijn leven stabiel is en dan onstabiel en stabiel en dan onstabiel. Ik wil gewoon doorgaan op deze goede weg. En een geweldige manier waarop ik dat heb gedaan, is door alcohol uit mijn leven te verwijderen, wat letterlijk het moeilijkste is dat ik ooit heb gedaan.

Kyle:Ik leef voornamelijk nuchter, maar misschien twee of drie keer per jaar drink ik een biertje. We hebben er vooraf een gesprek over. En ik zou het niet voor haar doen.

Megan:Ik wil hem gewoon veel respect geven. Ik hoop dat zijn voorbeeld andere mensen kan inspireren. Weet je, het is zo belangrijk voor mijn gezondheid dat ik niet drink, en hij heeft er alles aan gedaan om me te steunen. Als je een gezond huwelijk wilt hebben en met een psychische aandoening wilt leven, is het erg belangrijk om een team te zijn en bij elkaar te blijven en te communiceren.

Hoe was het om nuchter te blijven?

Megan:Toen ik de diagnose kreeg dat ik een psychische aandoening had, voelde het als een doodvonnis. Ik wist diep in mijn buik dat ik door deze diagnose niet meer mocht drinken. Maar overal is maatschappelijke druk om te drinken. Ik dacht dat drinken leuk was, maar nu word ik elke dag wakker zonder kater. Ik kan voor mezelf zorgen, zoals sporten, en positieve dingen voor mezelf doen. Ik hou van schoonmaken en organiseren en dat geeft me een goed gevoel.

Zijn er naast een bipolaire stoornis nog andere uitdagingen op het gebied van de geestelijke gezondheid waarmee u te maken heeft?

Megan:Ik ben ook gediagnosticeerd met post-traumatische stress-stoornis van zowel een trauma dat ik in mijn jeugd heb meegemaakt, als van toen mijn beste vriend zelfmoord pleegde toen ik 23 was en ik nooit hulp kreeg. Ik heb nooit een therapeut of iets gezien. Ik veegde het een beetje onder het tapijt en probeerde verder te gaan met mijn leven. Ik hield die gevoelens zo diep verborgen.

Zijn de twee geïnteresseerd in het starten van een gezin?

Megan:Ja, we willen heel graag een gezin stichten. Maar we denken dat het belangrijk voor me is om op een stabiele plek te zijn voordat we die volgende stappen nemen, vooral omdat het echt uit de hand begon te lopen voor mij toen ik in 2016 stopte met het nemen van anticonceptie, voordat ik de diagnose kreeg. Ik geloof absoluut dat alles met een reden gebeurt. Ik geloof dat God of het universum of de geest wilde dat ik wist dat ik een psychische aandoening hebvoordatIk werd moeder. Nu ik dat besef heb, kunnen we meteen hulp krijgen als ik begin te worstelen.

Hebben jullie met iemand gesproken om medicatie en zorg te helpen beheren terwijl je mogelijk zwanger bent?

Megan:Ja, we zien het als een teamsituatie. Ik heb met de reproductieve arts gesproken en ze zei dat ze wil dat ik de hele zwangerschap op mijn bipolaire medicatie blijf. Ze zei dat in mijn geval, met de geestesziekte die ik heb, het voordeel van het innemen van de medicatie tijdens de zwangerschap opweegde tegen het niet nemen ervan.

Hoe voel je je nu?

Megan:Ik zou zeggen dat het voor het grootste deel heel goed gaat met mijn gezondheid. Ik ben een jaar en negen maanden nuchter, dat is iets wat ik wil benadrukken. ik leefdusveel beter nu mijn geestesziekte nuchter is. Toen ik dronk en een kater kreeg, werd ik wakker en wilde ik mijn medicatie niet echt innemen - en dat is vrijwel een ramp voor iemand met een bipolaire stoornis. Blij om te delen dat ik me nu redelijk stabiel voel. Ja, ik heb mijn goede en mijn slechte dagen, maar over het algemeen was de combinatie van extreme zelfzorg, het nemen van mijn medicijnen en wegblijven van giftige mensen de beste manier voor mij om dingen te beheren.

Hoe is uw huwelijk hierdoor veranderd?

Megan:Vanuit mijn perspectief doen we het goed. We hebben veel genezingen meegemaakt. Het is een reis. Het is niet lineair - je doet een stap naar voren en dan een paar stappen achteruit. Ik denk dat het huwelijk moeilijk is, of je nu een psychische aandoening hebt of niet, maar als je een partner hebt met een psychische aandoeningdoetuitdagender maken.

Kyle:Ik zou zeggen dat we sinds de diagnose een stijgende lijn hebben doorgemaakt. We hebben zeker tijden gehad waarin we een stap terug moesten doen. Maar we leren ervan en gaan gewoon door. De afgelopen jaren heb ik meer sympathie gekregen voor geestelijke gezondheidsproblemen. Niemand in mijn familie of vriendenkring was ooit diep getroffen.

Welke dingen doe jij om je relatie op de rails te houden?

Kyle:We vinden het leuk om met onze hond een wandeling te maken, het geeft ons een kans om samen te binden. We maken ook diners en gaan samen naar de sportschool.

Megan:Kyle is een CrossFit-coach en ik doe altijd de moeite om naar zijn les te gaan, omdat het meer tijd is die we samen kunnen besteden aan iets positiefs. Onze sportschoolgemeenschap is zo ondersteunend. In september 2019 hebben we een bewustwordingsavond over geestelijke gezondheid gehouden, waar ik mijn verhaal publiekelijk deelde en er waren ongeveer 60 mensen. Ik voelde dat ik lagen afwierp en mijn ware kwetsbare en eerlijke zelf werd. Geef toe dat ik nuchter ben. Geef toe dat ik bipolair ben. Geef toe dat ik medicijnen slik.

Wat zou je willen delen met anderen die zich in dezelfde situatie bevinden?

Kyle:Gewoon open en eerlijk zijn tegen je dierbaren en de mensen om je heen.

Megan:Verwoest beschrijft niet eens de wanhoop en pijn die ik voelde na mijn manische episode en mijn psychotische posts op sociale media. Zoveel mensen in mijn leven in die tijd, in mijn sociale kring, die ik vertrouwde en dacht dat mijn beste vrienden me in de steek lieten. Ze probeerden me niet te begrijpen, vergevensgezind en medelevend voor me te zijn. En dat was verwoestend. Maar het bleek dat dat eigenlijk de grootste zegen was, want het liet me zien wie een echte, solide vriend was. Het is zo belangrijk voor mensen met psychische aandoeningen om een sterk ondersteuningssysteem te hebben.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Als je Megan's reis naar geestelijke gezondheid wilt volgen, kijk dan op:

Instagram (geestelijk gezondheidsactivisme)

Instagram (persoonlijk)

Youtube

Kyle's CrossFit-sportschool en -gemeenschap zijn te vinden hier .

Laatst bijgewerkt: 10 december 2020