10 grootste belemmeringen voor zwarte geestelijke gezondheid vandaag

Volgens de Afdeling Psychiatrie van Columbia University , heeft de volwassen zwarte gemeenschap 20 procent meer kans op ernstige psychische problemen, maar alleen een op de drie Afro-Amerikanen die hulp nodig hebben, krijgt deze ook daadwerkelijk . Ter vergelijking: ongeveer 25% van de zwarten zoekt geestelijke zorg vergeleken met 40% van de blanken.

Er zijn een aantal barrières die deze ongelijkheid verklaren en het moeilijker maken voor zwarte mensen om toegang te krijgen tot professionals . Sommige daarvan omvatten een gebrek aan zwarte therapeuten, cultureel stigma binnen de gemeenschap en hoge kosten.

vroege behandeling van psychische aandoeningen

1: Hoge kosten van geestelijke gezondheid

Ondanks de Wet betaalbare zorg, ongeveer 12 procent van de Afro-Amerikanen is onverzekerd en, als Dr. LaToya Gaines merkt op, zelfs mensen met een ziektekostenverzekering hebben vaak geen dekking voor geestelijke gezondheidszorg of hebben dure eigen bijdragen of eigen risico's.

Sommige therapeuten kiezen ervoor om geen verzekering af te sluiten en veel mensen begrijpen niet hoe ze de vergoedingen buiten het netwerk kunnen gebruiken om de kosten van sessies te dekken, vertelt ze ons. Uit eigen zak betalen is voor veel zwarte mensen vaak geen optie en dat gebrek aan financiële middelen weerhoudt hen ervan om consequent in de geestelijke gezondheidszorg te blijven.

2: Familiale schaamte rond geestelijke gezondheid

Toen de 25-jarige Hafeezah Nazim meer dan vijf jaar geleden voor het eerst in therapie ging, was een van haar grootste zorgen de minachting van haar familie voor geestelijke gezondheid. Er was altijd een gevoel van paranoia als ik mijn gevoelens uitte uit angst dat mensen mijn 'familiebedrijf' zouden kennen, dat mijn familie als een disfunctioneel zou worden beschouwd, zegt ze. Die ideeën werden van generatie op generatie doorgegeven aan mijn ouders en werden onderwezen aan mijn broers en zussen en aan mij.

3: Cultureel stigma van psychische aandoeningen

De familiale schaamte komt vaak voort uit een breder cultureel stigma rond geestelijke gezondheid in de zwarte gemeenschap. In therapie gaan wordt gezien als een teken van zwakte en iets om je voor te schamen. Veel zwarte mensen beschouwen therapie niet als een realistische of haalbare optie voor hulp en geestelijke gezondheid wordt niet gezien als iets om op te focussen, te verbeteren of professionele hulp voor te krijgen, Dr. Racine Henry aandelen. In plaats daarvan, als Dogan-tuin , therapeut en oprichter van @blkfolkxtherapie merkt op, wenden ze zich tot andere veiligere wegen zoals kerk, vrienden en genezingskringen.

4: Gebrek aan diversiteit in de gezondheidszorg

Vaak praten zwarte mensen liever met iemand die op hen lijkt en hun ervaring beter zal begrijpen, maar helaas, in 2014, alleen rond 2 procent van de leden en medewerkers van de American Psychological Association geïdentificeerd als zwart. Dit maakt het niet alleen moeilijker om een therapeut te vinden, zegt Dr. Gaines, maar betekent ook dat onze caseloads vrij snel vol raken. Het gebrek aan vertegenwoordiging kan het moeilijk maken voor mensen die een hulpverlener zoeken om de hulp te vinden die ze nodig hebben wanneer ze die nodig hebben. Werving en behoud van zwarte therapeuten in trainingsprogramma's is de sleutel, voegt Dr. Gaines eraan toe.

5: Slechte competentie onder niet-zwarte clinici

Zoals Dr. Henry uitlegt, zijn niet alle clinici opgeleid om zich bewust te zijn van of nieuwsgierig te zijn naar de invloed van cultuur, ras en etniciteit op iemands mentale en emotionele welzijn. Nazim ontdekte dat dit het geval was toen ze in therapie ging terwijl ze naar de middelbare school ging. Zoveel van wat in mijn sessies aan het licht kwam, was gekoppeld aan mijn identiteit en ik merkte dat ik veel genuanceerde dingen die verband hielden met ras en geslacht moest uitleggen aan mijn therapeut, die zowel blank als mannelijk was, zegt ze.

6: Witheid als basis voor de geestelijke gezondheidszorg

Dogan legt uit dat de meeste psychologische training die therapeuten krijgen gebaseerd is op de ervaringen van blanke mensen, normen, waarden en overtuigingen die de competentie van niet-zwarte therapeuten kunnen beïnvloeden. De DSM-5 houdt over het algemeen geen rekening met culturele factoren die de symptomatologie beïnvloeden, en diagnoses die spreken over culturele kwesties zoals rassendiscriminatie of acculturatie, legt ze uit. Bij trainingsprogramma's voor counseling, psychologie en sociaal werk horen bijna nooit de stemmen van zwarte theoretici, onderzoekers en beoefenaars van de geestelijke gezondheidszorg.

7: Wantrouwen van de medische industrie

Veel zwarte mensen zijn achterdochtig geworden tegenover het bredere gezondheidszorgsysteem vanwege een geschiedenis van mishandeling en verkeerde diagnose die teruggaat op slavernij. Van eugenetica tot de klokkromme, historisch gezien heeft de psychologiegemeenschap wantrouwen gewekt in zwarte gemeenschappen door onethische behandeling, uitbuitende experimenten en algemene op tekorten gebaseerde en cultureel incompetente behandeling, Dr. Janelle S. Peifer verklaart. Generaties lang ontwikkelden zwarte gezinnen die ouders hadden of samenwoonden die rechtstreeks door deze kwalen leden, wantrouwen ten aanzien van de behandeling van geestelijke gezondheidszorg, wat tot stigmatisering leidt over therapie en behandeling van de geestelijke gezondheidszorg, die zelfs vandaag de dag nog voortduurt.

8: Moeite met navigeren door het proces

Sydney Gore, 27, vergelijkt het proces van het zoeken naar een therapeut met het zoeken naar een baan, en hoewel er nu een aantal online bronnen beschikbaar zijn om het proces gemakkelijker te maken, kan het nog steeds overweldigend zijn. Veel mensen weten niet waar ze moeten beginnen met het zoeken naar een therapeut die bij hun behoeften past, zegt dr. Gaines. Bovendien weten de meesten niet welke vragen ze een potentiële therapeut moeten stellen wanneer ze voor de eerste keer samenkomen om er zeker van te zijn dat ze de juiste keuze zijn.

9: Emotionele aarzeling

Zwarte mensen wordt vaak geleerd om onze gevoelens voor onszelf te houden en daarom kan het proces van openstelling bijzonder moeilijk zijn, zelfs na het vinden van een therapeut. Nazim zegt dat ze zelfs zes jaar nadat ze in therapie was nog steeds emotionele aarzelingen ervaart. Praten over emoties is iets dat velen van ons niet direct wordt geleerd hoe te doen, zegt Dr. Gaines. Dus het idee om te leren hoe en dat proces met een vreemde te delen, kan ontmoedigend zijn.

10: Negatieve ervaringen uit het verleden

Het komt vaak voor dat zwarte mensen in het verleden een hulpverlener hebben gezien - vrijwillig en/of onvrijwillig - en de ervaring was niet geweldig, legt Dr. Gaines uit. Dit kan te wijten zijn aan het gebrek aan cultureel bewustzijn en competentie van de therapeut of aan andere factoren. Die negatieve ervaringen kunnen zwarte mensen ervan weerhouden een nieuwe hulpverlener te zoeken en het genezingsproces voort te zetten.

De afhaalmaaltijd: al deze problemen maken het moeilijker om hulp te vinden en te krijgen. Tegelijkertijd eist systemisch racisme een grote tol van de zwarte geestelijke gezondheid en voedt het de crisis van depressie en zelfmoord .

Laatst bijgewerkt: 21 mei 2021