Je verdient te leven
' Je verdient te leven ”Verscheen oorspronkelijk op Om liefde op haar armen te schrijven , een non-profitorganisatie die zich inzet voor het bieden van hoop en het vinden van hulp voor mensen die worstelen met depressie, verslaving, zelfverwonding en zelfmoord.
Dit stuk bespreekt het onderwerp zelfmoord en zelfmoordgedachten. Gebruik discretie.
Mijn jeugd en adolescentie werden gekenmerkt door mijlpalen van zelfvernietiging.
Toen ik 13 jaar oud was, slikte ik een handvol pillen; toen ik 16 was, deed ik hetzelfde opnieuw, maar deze keer een nog grotere dosis, weggejaagd met mondwater. De eerste keer dat ik nuchter was; de tweede keer dat ik dronken was. Beide incidenten leidden ertoe dat ik in het ziekenhuis werd opgenomen, en de laatste leidde ertoe dat ik een maand lang intramurale rehabilitatie doorbracht voor middelenmisbruik.
Ik stopte toen niet: toen ik 22 was - een maand voordat ik voor altijd stopte met drinken - probeerde ik het verkeer in New York City tegen te komen nadat ik het uit had gemaakt met mijn ex-vriend.
hoe maak je het uit met een depressief persoon?
Toen ik al drie keer de beslissing nam om mijn eigen bestaan in gevaar te brengen, wilde ik echt dood. Op die momenten geloofde ik dat alles wat ik doormaakte - in het reine komen met mijn seksualiteit, uiteenvallen, ruzies met vrienden, slechte beslissingen - de moeite waard was om mijn leven te beëindigen.
Nu ik op een plek ben waar ik gefocust ben op mijn geestelijke gezondheid en zelfzorg, breekt mijn hart als ik terugkijk op die momenten. Ik ben zo dankbaar dat het me niet is gelukt.
Achteraf gezien is het feit dat ik tot zulke uitersten ben gegaan om een einde aan mijn leven te maken, niet schokkend als ik kijk naar de aanhoudende schade die ik mijn lichaam heb toegebracht door jaren van vasten, eetbuien en zuivering, en jaren van drankmisbruik en drugsmisbruik. Als iemand die worstelt met depressie, angst en verslaving, kostte het me meer dan 20 jaar om mezelf te leren waarderen, zowel fysiek als emotioneel; het kostte me meer dan twintig jaar om mezelf ervan te overtuigen dat ik het verdiende te leven.
En om op dat punt te komen was niet gemakkelijk of eenvoudig. Het gebeurde niet door een enkele verandering - in medicatie, in therapie, in mijn ondersteuningssysteem of door alcohol uit mijn leven te schrappen. Eigenliefde en zelfacceptatie kwamen eerder voort uit de combinatie van al die positieve krachten. Het kwam door in mezelf te kijken en te zien hoe ik leed en het toe te geven. Het kwam door hardop te zeggen dat ik hulp nodig had, en mezelf toen echt toe te staan hulp te krijgen.
Die hulp kwam in vele vormen: van therapeuten, van doktoren, van mijn familie, van mijn vrienden, en ook van mijzelf.
Toen ik de beslissing nam om te stoppen met drinken en de belofte deed om te leven, wist ik dat het geen korte reis zou worden.
daten met iemand met een bipolaire stoornis tips
En dat was het niet. Het is een reis die nu nog steeds gaande is - een reis die misschien voor altijd doorgaat.
En dat is oké.
hoe weet je of je ptsd hebt?
Ik weet dat ik worstel met chronische depressies en aan verslaving heb geleden. Ik leef nu bewust en let altijd op mijn geestelijke gezondheid. Ik weet dat het recreatief gebruiken van stoffen nooit meer een deel van mijn leven kan zijn, en ik weet dat therapie en antidepressiva voor altijd meer deel van mijn leven kunnen uitmaken.
Er zijn nog dagen dat ik me depressief en angstig voel, en er zijn dagen dat ik me een gevoel van hopeloosheid voel. Het verschil is nu dat ik weet dat ik niet alleen hoef te lijden. Ik heb plannen voor wanneer ik me zo voel, en de eerste stap bij al die plannen is om hardop uit te drukken hoe ik me voel tegen een therapeut, een familielid of een vriend.
Ik put nu troost uit de wetenschap dat ik diepten kan overwinnen waarvan ik nooit had gedacht dat ik zou terugkeren. En bedenk dat ik het leven waardig ben, en jij ook.
Seamus is de auteur van Shitfaced: Musings of a Former Drunk . Je kunt hem volgen Twitter en Facebook .
