Oh baby: postpartumdepressie bij mannen is echt, zegt de wetenschap

Spring naar: Verborgen diagnose Er is iets mis Doorbreken De wetenschap Nog een keer Symptomen Waar hulp te krijgen

Enige tijd nadat uw bundel van vreugde arriveert, merkt u negatieve veranderingen in het gedrag van uw man. Het kan een vaderlijke postpartumdepressie zijn. En ja, het is echt.

Toen zijn eerste kind in oktober 2013 werd geboren, was David Levine opgetogen. Ik was net zo opgewonden als elke nieuwe ouder en keek er naar uit om vader te worden, zegt dr. Levine, een kinderarts die oefent in Westfield, New Jersey. Binnen enkele dagen nam zijn aanvankelijke opgetogenheid af en maakte plaats voor angst en vrees.

Zijn zoon, Zachary, huilde constant. Als kinderarts troostte Dr. Levine angstige ouders en huilende baby's vaak. Maar in zijn nieuwe rol als vader kon zijn medische opleiding zijn obsessieve angst niet bedwingen dat Zachary's aanhoudende huilen op een ernstig medisch probleem wees. Ik raakte gefixeerd op het idee dat er iets verschrikkelijk mis was met mijn zoon.

Op het werk verzamelde Dr. Levine zich verdiept in zijn praktijk. Thuis in het kleine appartement van het stel was hij geïrriteerd en zelfs boos. Elke keer als ik bij hem ben, huilt hij, zei Dr. Levine tegen zijn vrouw: En nu ben ik er nog meer van overtuigd dat er iets vreselijk mis met hem is.

Zijn vrouw en de kinderarts van zijn zoon probeerden hem gerust te stellen. Het is ze niet gelukt. Niemand kon me ervan overtuigen dat het goed met mijn zoon ging, zegt hij.

Toen Zachary nog maar een paar weken oud was, raakte dr. Levine ervan overtuigd dat de baby hem haatte. Hij huilt zodra ik door de deur loop, vertelde hij zijn vrouw die erop wees dat de baby te jong was om iemand te haten. Dr. Levine voelde zich geïsoleerd en afgewezen, werd verbaal gemeen tegen zijn vrouw en vernederde zijn zoon voortdurend. Misschien is hij autistisch, zei hij tegen haar, en hij hamerde er elke dag weer op. Naarmate de weken verstreken, werden zijn gedachten en gevoelens over en tegenover zijn zoon donkerder. Ik haat hem. Ik wou dat we hem nooit hadden gehad, zei hij tegen zijn vrouw.

Verborgen diagnose

Hoewel hij het op dat moment niet besefte, vertoonde Dr. Levine klassieke symptomen van vaderlijke postpartumdepressie (PPPD). Terwijl vrouwen de neiging hebben hun verdriet en angst naar binnen te keren, hebben mannen meer kans om depressie te uiten door woede, agressiviteit, prikkelbaarheid en angst, zegt de in San Diego gevestigde psycholoog David Singley PhD, die ongeveer 40 mannen heeft behandeld met postpartumdepressie. Ze zijn ook vatbaar voor andere manifestaties, zoals een verhoogd gebruik van middelen (drinken, drugs), verslavend gedrag zoals gokken of videogames, evenals fysieke manifestaties zoals hoofdpijn en maagproblemen.

hoe te testen op autisme

Er is iets mis

postpartumdepressie bij mannen Op een bepaald moment in die weken googelde Dr. Levine op vaderlijke postpartum. Ik kwam erachter dat het bestond, zegt hij, maar toch heb ik geen hulp gezocht. Voor mannen is de overgang van man naar vader heel anders dan elke andere gebeurtenis in hun leven, legt Dr. Singley uit, een lid van de raad van bestuur van Postpartum Ondersteuning Internationaal , een organisatie die middelen en informatie over PPD levert. En die ouderwetse verwachtingen dat mannen de beschermers en zorgverleners zijn, weerhouden mannen ervan om hulp te zoeken. Dr. Levines onwil om contact op te nemen met een professional was verbonden met zijn gevoelens over mannelijkheid. Ik wilde niet dat mijn vrouw me als zwak en hulpeloos zou zien, zegt hij. Ik had de sterke moeten zijn.

Het vullen van zijn emoties maakte het nog erger. Zijn donkere stemmingen leidden tot donkere, opdringerige gedachten. Toen hij zijn zoon in zijn kinderstoel zette, was dr. Levine bang dat hij te ruw was geweest of hem door elkaar had geschud. En hij bekent dat er momenten waren waarop zijn onderdrukte woede zo dicht bij de oppervlakte kwam dat hij bij zijn zoon weg moest lopen.

Doorbreken

Toen Zachary ongeveer vijf of zes weken oud was, planden Dr. Levine en zijn vrouw een uitje terwijl Zachary's grootouders aan het babysitten waren. Maar die ochtend zei ik iets vreselijks tegen mijn vrouw over de baby, zegt hij. Toen hij naar zijn werk reed, voelde hij zich plotseling doodsbang dat hij deze keer te ver was gegaan. Hij stopte om zijn vrouw te bellen om zich te verontschuldigen en om te vragen of hun date nog door was. Hij dacht dat ze nee zei. (Dat deed ze niet.) Ervan overtuigd dat ze hem afwees, barstte dr. Levine in tranen uit.

Die storing leidde tot een doorbraak. Eindelijk deelde hij zijn wanhoop, gevoelens van verbondenheid en angst met zijn vrouw. Haar reactie was geruststellend. Je hebt hulp nodig. En je hebt rust nodig. Je valt uit elkaar, zei ze tegen hem. Diezelfde dag huurde hij een nachtzuster in. En hij maakte een afspraak met een psychiater in zijn praktijk die gespecialiseerd was in postpartumdepressie. (Hij was de eerste mannelijke patiënt van de therapeut.) De daaropvolgende drie maanden hielp cognitieve therapie hem te begrijpen dat zijn obsessieve negatieve gedachten niet op de werkelijkheid waren gebaseerd. Zijn zoon haatte hem niet. Zijn zoon had hem niet afgewezen. Zijn zoon was gezond en welvarend.

Toch vertelde hij zijn therapeut of zijn vrouw nooit over zijn donkerste gedachten. Ik wilde niet dat iemand zou denken dat mijn zoon in gevaar was.

Tegen de tijd dat de vrouw van dr. Levine weer aan het werk ging en zijn vaderschapsverlof van een maand begon, was Zachary volwassener geworden en stopte ze constant met huilen, zegt dr. Levine. Hij at goed voor me en hij lachte meer naar me. Zijn zelfvertrouwen als ouder groeide. Hij voelde zich veel beter en stopte met de therapie.

De wetenschap van verdrietige vaders

Dr. Levine is niet de enige. Volgens een studie gepubliceerd in 2010 in deTijdschrift van de American Medical Association, 10% of 1 op de 10 mannen over de hele wereld ervaart een vaderlijke postpartumdepressie (PPPD). De studie, een meta-analyse (een statistische analyse die de resultaten van meerdere wetenschappelijke onderzoeken combineert) omvatte meer dan 28.000 deelnemers aan 43 onderzoeken die tussen 1980 en 2009 werden uitgevoerd. De studie meldde ook dat de incidentie relatief hoger was in de 3- tot 6- maanden na de bevalling.

En hoewel hormoonspiegels als een belangrijke factor worden beschouwd bij vrouwen na de bevalling, bleek uit een andere studie dat mannen met PPPD ook enige hormonale chaos kunnen ervaren. de 2017 studie vond een verband tussen lagere testosteronniveaus en PPPD. Volgens de studie zijn bij vaders na de geboorte van een baby verlagingen van testosteron en toename van depressieve symptomen waargenomen. Waarom testosterondips nog niet wordt begrepen.

wat betekent het om iemand te ghosten?

Hormonen kunnen een rol spelen, maar de sterkste voorspeller van mannelijke postpartum is vrouwelijke postpartum. Als de vrouw depressief is, heeft de man twee keer zoveel kans om postpartum te ontwikkelen volgens een 2004 beoordeling van 20 onderzoeken. Onderzoekers concludeerden dat tijdens het eerste postpartumjaar de incidentie van vaderlijke depressie varieerde van 1,2% tot 25,5% in gemeenschapssteekproeven, en van 24% tot 50% bij mannen van wie de partners een postpartumdepressie hadden. Maternale depressie werd geïdentificeerd als de sterkste voorspeller van vaderlijke depressie tijdens de postpartumperiode.

Hoewel het onderzoek bevestigt dat mannelijke PPPD echt is, weet de meerderheid van de mannen er niets van. De echte uitdaging is tweeledig: mannen bewust maken en hen helpen hulp te krijgen. En dat is precies wat Dr. Levine hoopt te doen door zijn verhaal te vertellen

Nog een keer

In oktober 2017 verwelkomden Dr. Levine, nu 40 en zijn vrouw, 38 hun tweede kind, een dochter genaamd Alexandra. Zijn plan was om met therapie te beginnen voordat de baby werd geboren, maar toen de geboorte naderde, bracht een sterfgeval in de familie hem op een zijspoor. Mijn geest was met andere dingen bezig, zegt hij.

Hoewel hij in therapie ging toen zijn dochter vier weken oud was, kwamen sommige oude gevoelens en woede weer naar boven. Een paar maanden geleden kwam het allemaal tot een hoogtepunt, zei hij. Hij merkte dat hij vreselijke dingen zei over zijn dochter in het bijzijn van zijn zoon, die zei: dat is niet aardig, papa. Ik kon niet geloven dat ik het nog een keer zou laten gebeuren, zegt hij. Maar deze keer trok hij zich niet terug en probeerde hij zijn gevoelens niet voor zijn vrouw te verbergen. Dankzij de cognitieve therapie is hij beter in het inperken van opdringerige negatieve gedachten, zegt hij. Nu geloof ik dat het beter gaat worden.

Symptomen

Volgens Pacific Post Partum Support Society, veelvoorkomende tekenen van postpartumdepressie en angst bij mannen zijn:

Verhoogde woede en conflict met anderen
Verhoogd gebruik van alcohol of voorgeschreven/straatdrugs
Frustratie of prikkelbaarheid
Agressief gedrag
Aanzienlijke gewichtstoename of -verlies
Isolatie van familie en vrienden
Snel gestrest zijn
Impulsiviteit of het nemen van risico's (dit soort gedrag kan bestaan uit roekeloos rijgedrag of buitenechtelijke affaires)
zich ontmoedigd voelen; cynisme
Toename van klachten over lichamelijke problemen, zoals hoofdpijn, spijsverteringsproblemen of pijn
Problemen met concentratie of motivatie
Verlies van interesse in werk, hobby's en/of seks
Constant werken
Zorgen over productiviteit en functioneren op het werk of op school
Vermoeidheid
Verdrietig voelen of huilen zonder reden
Conflict tussen hoe je denkt dat je als man zou moeten zijn en hoe je bent
Gedachten aan zelfmoord of dood

Waar hulp te krijgen

Een keer per maand organiseert Dr. Singley een call-in van een uur forum waar mannen ondersteuning kunnen krijgen van een deskundige en van elkaar over het aanpassen aan en omgaan met de druk van het ouderschap. U kunt ook de onderstaande websites bezoeken voor meer informatie over postpartumdepressie bij mannen:

Laatst bijgewerkt: 29 december 2020