Hoe veerkrachtig te blijven in de langetermijnstrijd voor raciale gerechtigheid

'Ik ben mijn politiek', zegt Barbara Herring. Herring is een erkende huwelijks- en gezinstherapeut en de eigenaar van de JustBTherapy-kliniek in Los Angeles. Hij is gespecialiseerd in het werken met gekleurde mensen, LBGTQ + -mensen en blanke bondgenoten terwijl ze groeien. Als onderdeel van de minderheid van gekleurde therapeuten - sinds 2015 66% van de psychologieprofessionals was blank - Herring zegt dat geleefde ervaring de kern van haar werk vormt.

'Als mensen, vooral blanken, naar mij zoeken, hebben ze de hele oceaan om uit te kiezen', zegt Herring. 'Ze kiezen mij met een reden.'

Voor cliënten van kleur is die reden vaak om een ​​geestelijke gezondheidswerker te vinden die gevoelig is voor de vreugde en het trauma van zwart zijn in de Verenigde Staten. Voor blanke klanten, zegt Herring, is het vaak om persoonlijke groei en verantwoordelijkheid te garanderen. 'Als ze mij kiezen, kiezen ze mij voor kritische gesprekken.'

Sinds de politie van Minneapolis George Floyd eind mei heeft vermoord, hebben velen van ons deze kritische gesprekken gevoerd. Voor veel Amerikanen van kleur, die te maken hebben met recent politiegeweld, bovenop onevenredig verwoesting door de coronavirus-pandemie , dit is gewoon de laatste aflevering van 500 jaar traumatisch, vermoeiend post-kolonisatie Amerikaanse geschiedenis . Voor blanke Amerikanen, die eerder misschien niet diep nagedacht hebben over de realiteit van racisme, kan dit gesprek voelen nieuw en uitdagend . 'Mensen komen binnen en ze doen pijn', zegt Herring.

Duurzaam op straat blijven

Deze pijn kan bijzonder scherp zijn voor degenen die de straat op zijn gegaan, als onderdeel van de wereldwijde golf van protesten tegen systemisch anti-zwart racisme dat de Verenigde Staten sinds eind mei bijzonder op zijn kop heeft gezet. Alle vormen van actie tegen systemisch racisme zijn belangrijk, maar de impact van aanhoudend politiegeweld tegen demonstranten - evenals de pure fysieke en mentale uitputting van activisme - kan protest tot een diep traumatische ervaring maken.

Tegelijkertijd, zoals zwarte professionals in de geestelijke gezondheidszorg herinner ons is de strijd tegen racisme een beweging, geen moment - en voor gekleurde mensen, met name zwarte mensen, is het een onvrijwillige, levenslange strijd om te overleven. Veerkrachtig blijven vereist zelfzorg en gemeenschapsgenezing. Maar Herring zegt ook dat raciale verschillen in geleefde ervaring verschillende benaderingen van veerkracht vereisen. 'Ik vertel mijn zwarte klanten en mijn mensen van kleurklanten iets anders dan ik mijn blanke klanten vertel', zegt Herring.

Hier is een deel van het advies dat Herring haar klanten biedt, en al degenen die betrokken zijn bij de langdurige strijd voor raciale gerechtigheid.

Veerkracht voor mensen met kleur

Haring benadrukt één centraal principe van duurzaamheid voor mensen met een kleur in strijd: rust. Hoewel de strijd voor raciale gerechtigheid een persoonlijke strijd op leven of dood is, herinnert Herring haar zwarte klanten er ook aan dat de last van het ongedaan maken van racisme niet op hen mag rusten. 'We moeten ons leven weer op de frontlinie zetten voor iets waar we niet aan begonnen zijn', zegt ze.

Herring adviseert cliënten en demonstranten van kleur om het trauma dat ze doormaken te erkennen en hun eigen zelf en de behoefte aan genezing te eren door zelf- en gemeenschapszorg te beoefenen.

Erken het trauma

Nieuwsverhalen over ras en racisme domineerden de afgelopen zes weken de krantenkoppen, maar de trauma van raciaal geweld strekt zich uit over honderden jaren. 'We hebben geschreeuwd maar zijn niet gehoord', zegt Herring.

Ze moedigt mensen van kleur aan, en vooral Zwarte Amerikanen , om het trauma te erkennen dat wordt veroorzaakt door zowel de openlijke gewelddaden als de constante hyperwaakzaamheid dat geweld immanent kan zijn. 'Er is negatieve taal rond het slachtoffer zijn', zegt Herring. Maar erkennen dat je geschaad bent en dat het niet jouw schuld is, kan een enorme stap zijn op weg naar genezing. 'Ik hoef mezelf niet als slachtoffer te bestempelen, maar ik ben een bijproduct van slachtofferschap. Het is een actie tegen mij geweest, niet dat ik dit ding ben. '

Trauma kan eruitzien als woede, verdriet of een aantal gevoelens. Wat je ook ervaart, zegt Herring, het is prima om om ondersteuning te vragen. 'Ik denk dat het erg belangrijk is om hulp te zoeken als je die nodig hebt.'

Pauzes nemen

Als je vecht voor je leven en dat van je dierbaren en de gemeenschap, is het normaal dat je zoveel mogelijk wilt doen. Maar Herring herinnert kleuractivisten er ook aan om pauzes te nemen en voor zichzelf te zorgen.

Strijd op straat is fysiek belastend en emotioneel traumatisch. Zelfs als je je hele leven hebt geleefd met het risico van opsluiting en interpersoonlijk geweld, is traanvergassing, arrestatie, verwonding of het zien van andere gewonden nog steeds ongelooflijk moeilijk - en fysiek uitputtend. “Elke dag eropuit gaan is te veel”, zegt Herring. 'Zorg ervoor dat je vrije dagen opneemt.'

De tijd nemen om te rusten is zowel belangrijk voor uw eigen welzijn als voor het welzijn van de beweging. Vermoeide, gestreste en getraumatiseerde mensen zijn niet altijd in staat om de meest strategische beslissingen te nemen, en uitputting kan leiden tot escalatie van conflicten tussen demonstranten, die anders gemakkelijk zouden kunnen worden opgelost.

verschil manisch en hypomanisch

Veel mensen voelen zich schuldig als ze pauzes nemen of vragen zich af of ze meer zouden moeten doen. Maar Herring zegt dat het belangrijk is om te onthouden dat blanke suprematie niet jouw verantwoordelijkheid is, ook al is het een last die op jou is gelegd. 'We hebben dit probleem niet gecreëerd, we hoeven ons er niet schuldig aan te maken', zegt ze.

In plaats van jezelf boven je capaciteit te duwen, raadt Herring je aan om vanuit je sterke punten te werken. 'Wat zijn je gaven?' zij vraagt. 'Ga vanaf daar.'

Ten slotte is rust een belangrijk onderdeel van het waarderen van jezelf als een hele persoon, iets wat witte suprematie probeert weg te nemen van mensen van kleur. 'Niets doen, het is oké. Het is echt oké om te rusten, te slapen. Het is echt oké ”, zegt Herring.

Wees voorzichtig met jezelf

Het is moeilijk om een ​​zachte plek in je te houden als je vecht voor je overleving, maar Herring zegt dat het belangrijk is om met vreugde in contact te blijven. Zelfzorg en vreugde zijn manieren om de blanke suprematie en kapitalistische veronderstelling uit te dagen dat mensen van kleur slechts zoveel waard zijn als hun economische productiviteit of waarde voor de blanke samenleving.

Niemand is vrijgesteld van de strijd met zelfkritiek; Ook Haring merkte dat ze zich schuldig voelde omdat ze niet op straat was, voordat ze zichzelf eraan herinnerde dat het verlenen van zorg, net als therapie, ook een essentieel onderdeel is van elke beweging.

Daarom raadt Herring aan om opzettelijk dingen te doen die je vreugde geven. 'Praat tegen een vriend. Ga naar therapie. Rust uit. Neem een ​​bad, ”zegt ze. De wereld is misschien niet zachtaardig voor jou, maar je kunt ook aardig voor jezelf zijn.

Veerkracht voor blanken

Terwijl mensen van kleur, en vooral Zwarte Amerikanen , hebben geen andere keus dan voortdurend te kampen met racisme, kunnen veel blanken voor het eerst in aanraking komen met ras en activisme.

Omdat de meeste blanken zich niet actief hebben moeten bezighouden met het trauma van racisme of staatsgeweld hebben meegemaakt zoals zwarte mensen voel me overweldigend . Het is oké om je overweldigd te voelen; het is een teken dat je leert en groeit.

Als u niet nieuw bent bij de strijd tegen racisme en al enige tijd actie ondernemen tegen blanke suprematie, is dit een kans om je toewijding te verdiepen en zelfzorg te oefenen zodat je veerkrachtig kunt blijven. Als u pas net bent begonnen met de strijd tegen racisme, is dit het moment om uw uithoudingsvermogen te ontwikkelen, zodat u dit werk kunt voortzetten, zelfs als het de krantenkoppen verlaat. Haring heeft een boodschap voor je: 'Als mensen het eindelijk snappen, denk ik: welkom bij de kudde.'

Het is vooral belangrijk om te onthouden dat de strijd tegen blanke suprematie geen gunst is die we iemand bewijzen: het is een schuld die we verschuldigd zijn vanwege de materiële voordelen die blanken als geheel hebben opgedaan door Black exploiteren mensen en mensen van kleur. 'Witte mensen moeten daarbuiten zijn. Het is hun werk ', zegt Herring.

Raciale gerechtigheid werk is ook iets dat we moeten doen in overeenstemming met onze eigen waarden en met het besef dat het noch ethisch noch spiritueel gezond is om te profiteren van de uitbuiting van andere mensen.

'Dit isvoormensheid ofniet voormensheid ”, zegt Herring. 'Aan welke kant ga je vallen?'

Oefen nederigheid

Als je als blanke op enig moment na je kindertijd begonnen bent met raciale gerechtigheid, ben je te laat bij de beweging - ongeveer vijfhonderd jaar te laat. Daarom moeten we blijven erkennen wat we niet weten, zelfs als we vooruitgang boeken in ons begrip van ras en activisme.

Als mensen van kleur twijfelen aan je bedoelingen of kritisch zijn over je acties op het gebied van raciale gerechtigheid, is dat iets om serieus te nemen en van te leren. Herring zegt dat het positief kan zijn om zoveel blanken bij de huidige beweging te zien, maar het is ook iets waar gekleurde mensen sceptisch over kunnen zijn vanwege eeuwenlang verraad van zelfbenoemde blanke bondgenoten. Mensen van kleur kunnen naar je kijken en zich afvragen: 'Kunnen ze het volhouden?' zegt haring.

In plaats van ons te verdedigen over feedback, kunnen we ervoor kiezen om het openlijk te horen, erover na te denken en de lessen te internaliseren. Het is oké om wat tijd te nemen om bij je schuldgevoelens te blijven; het is niet oké om defensief te zijn. Dit is echte nederigheid.

Immers, als we echt met deze beweging bezig zijn vanuit een plaats van diepe overtuiging in wat juist is, in plaats van een verlangen om bijval te krijgen, zal die overtuiging alleen groeien door kritiek.

Omarm ongemak

Aan veel van het blanke ongemak in raciale rechtvaardigheidsruimten ten grondslag ligt schuld, zowel de schade die we mogelijk rechtstreeks hebben veroorzaakt door ons raciale voorrecht als de schade die onze voorouders hebben veroorzaakt. Herring zegt dat het oké is om dit schuldgevoel gewoon te ervaren, zonder defensief te worden of het op mensen van kleur te projecteren. 'Je voorouders zijn schandalig geweest. Ga je gang en ga erbij zitten. Het is wat het is.'

wat zijn symptomen van adhd

Het opbouwen van onze tolerantie voor ongemak - fysiek, mentaal en emotioneel - is een groot deel van het afleren van blanke suprematie. 'Comfort is een voorrecht', zegt Herring. 'We hebben altijd in dit ongemak geleefd en jij kunt het ook.'

Ongemak omarmen kan betekenen dat u moeilijke gesprekken over ras voert met blanke dierbaren, uw baas of werkplek uitdaagt voor hun racisme, of uzelf in fysiek gevaar brengt aan de frontlinie van protest. Dit zijn allemaal manieren waarop u uw privileges kunt gebruiken om witte suprematie ongedaan te maken.

Schuldgevoel en ongemak kunnen ons verlamd houden. Het is oké om deze gevoelens van ongemak op te merken en ze gewoon te ervaren, maar het is ook belangrijk om jezelf voortdurend uit te dagen om er doorheen te gaan. 'Laten we leren om in ons ongemak te blijven zitten en het in beweging te houden', zegt Herring.

Groei door fouten heen

De realiteit is dat je fouten zult maken. We doen het allemaal. Politiek werk is een levenslange verbintenis, en niemand is volledig gevormd en volledig zeker in zijn overtuigingen en acties. We hebben allemaal privileges die ons ongevoelig maken voor de ervaringen van anderen; voor blanken is dit een privilege rond ras.

Leren groeien door fouten, in plaats van op te geven als je het verprutst, maakt deel uit van ervoor zorgen dat we hierin als een beweging zitten, niet als een trend. 'Doe je veiligheidsgordel om, doe je gordel om en besef dat dit een levenslange verbintenis is', zegt Herring. Je zult nooit ophouden met verknoeien, maar je zult continu leren, en je zult merken dat je na verloop van tijd betere of andere fouten maakt. 'Dat is een activiteit om spieren op te bouwen', zegt Herring.

U bouwt uw uithoudingsvermogen op voor strijd en uw vermogen om kritiek te accepteren zonder defensief te worden. Het zal niet altijd goed voelen, maar dat is het welvoorgoed.

Het is een estafette

Er wordt vaak gezegd dat bewegingen een marathon zijn, geen sprint. Maar in werkelijkheid, zoals ik demonstranten heb horen zeggen, is het echt een estafette. We geven het stokje aan elkaar door als we even moeten uitblazen, en gaan weer sterk de race in.

Racisme bestaat al 500 jaar in Amerika. Het transformeren ervan is het werk van vele levens, maar het moet nu beginnen. 'Deze systemen van onderdrukking moeten worden afgebroken', zegt Herring.

De strijd zal moeilijk zijn - en altijd moeilijker voor mensen van kleur dan voor blanken. Tegelijkertijd zegt Herring: 'Je kunt jezelf nog steeds toestemming geven om enige hoop te koesteren.'