Hoe kunnen gezinnen herenigen nadat de overwinning van Trump ze uit elkaar heeft gehaald?

Voor de verkiezingen van 2016, schrijver Michael Noker was 'ongelooflijk dichtbij' met zijn moeder. Hij zag haar als een rolmodel vanwege haar kracht, feminisme en geschiedenis van het overwinnen van misbruik. Voordat hij als homo uit de kast kwam, leerde zijn moeder hem al het belang van respect voor leden van de LGBT-gemeenschap.

Toen hoorde hij dat ze op Donald Trump stemde. Vanwege Hillary Clintons vervolging van de beschuldigers van haar man tijdens zijn seksschandaal, zag zijn moeder Clinton niet als een meer feministische keuze dan Trump. Ze was ook teleurgesteld in Obamacare en leek een nieuwe leider te willen die het zou veranderen.

Toen Noker haar vertelde over Trumps opmerkingen over de beruchte band met Billy Bush, deed ze die af als 'waarschijnlijk uit hun verband gerukt'. Hij informeerde haar ook over de vele beschuldigingen van seksueel geweld waarmee Trump werd geconfronteerd. Ze stuurde ze ook weg, omdat ze zei dat het verdacht was dat vrouwen zoveel jaren na de vermeende incidenten naar voren kwamen.

Hoewel hij een deel van haar logica begreep, verbaasde de keuze om op Trump te stemmen Noker. Voor de verkiezingen uitte hij zijn frustratie, verdriet en verwarring in een post op medium:

hoe om te gaan met een pathologische leugenaar?

'Dezelfde vrouw die wegliep van gewelddadige relaties, die in tranen luisterde terwijl ik haar vertelde over mijn eigen ervaringen, die me het belang leerde van respect voor vrouwen, leden van de LGBT-gemeenschap en mensen van kleur, lang voordat ik ooit uit de kast kwam. haar, stemt nu op Donald Trump, de personificatie van Amerika's laatste overlevende boze blanke man. '

Noker maakte zich ook zorgen over de stilzwijgende steun van zijn moeder aan Trumps running mate, Mike Pence, die in zijn tijd als gouverneur van Indiana de anti-LGBT-wetgeving had aangenomen. Ze leek de volledige betekenis van haar stem op Trump niet te begrijpen.

Sinds de verkiezingen zijn afgelopen, hebben Noker en zijn moeder slechts twee keer gesproken. Een keer was op haar verjaardag.

Toen de dag aanbrak, zag Noker op tegen het gesprek.

'Een deel van mij hoopt dat ze niet opneemt, zodat ik een voicemail kan achterlaten,' hij schreef op zijn persoonlijke blog.

ik denk dat ik ocd heb

Toen ontwikkelde Noker een positieve houding door een van de belangrijkste waarden te onthouden die zijn moeder hem leerde: mededogen. Om te beginnen met het herstellen van zijn relatie met de vrouw die hem hielp waarden te ontwikkelen waar hij trots op was, zou hij die waarden moeten uitoefenen en verder moeten kijken dan haar politiek.

Ondanks haar politieke verandering wist Noker dat ze nog steeds dezelfde vrouw was die hem door alles heen zou steunen en beschermen.

'Ik ga mijn moeder bellen omdat ik weet dat zodra iemand me komt halen, ze naast me zal zijn met haar 20-gauge', schreef Noker.

Hij vroeg om medeleven aan beide kanten van het gangpad en riep zowel conservatieven als liberalen op voor gedrag dat ons verder heeft verdeeld en een gebrek aan empathie toonde.

'Conservatieven zeggen tegen de rest van ons dat we‘ er al overheen moeten komen ’en lachen om de pijn en angst van anderen. Dat klopt niet '', schreef hij. “Degenen onder ons die dit verkiezingsseizoen hebben verloren, weigeren te praten met vrienden en familie die Trump steunden. Dat klopt ook niet. '

Noker sprak tijdens Thanksgiving een tweede keer met zijn moeder. Het is nog te vroeg om zijn relatie met zijn moeder weer normaal te maken, zei hij, maar hij onderneemt in ieder geval stappen om het te herstellen.

Het verhaal van Noker laat zien dat we stappen kunnen ondernemen om uiteindelijk voorbij de woede en bitterheid van de verkiezingen van 2016 te komen. Op dit moment is het voor sommigen van ons moeilijk om zich te herinneren hoe onze familierelaties waren vóór de verkiezingen. Het enige wat we kunnen zien is een andere persoon die heeft gestemd op de kandidaat die we haatten en die tegen onze waarden inging.

Naarmate de weken vorderden, zullen verhalen zoals die van Noker waarschijnlijk vaker voorkomen. Hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer kansen we hebben om ons volledig te herinneren wie onze gezinsleden zijn.