Snijden en zelfbeschadiging: waarom tieners snijden in het digitale tijdperk

Spring naar: Wat is zelfbeschadiging? Wat is zelfbeschadiging? Sociale media en zelfbeschadiging Een tiener helpen die zichzelf beschadigt

Iedereen ervaart wel eens stress, angst en een slecht humeur. Maar stress en emotionele verschuivingen kunnen voor verschillende mensen anders aanvoelen, vooral voor tieners die door de troebele wateren van de adolescentie navigeren. Terwijl sommige tieners zich springerig of bang voelen als ze onder stress staan, kunnen anderen verhoogde frustratie en woede, overweldigende droefheid of angst en bezorgdheid voelen. Sommige tieners wenden zich tot zelfbeschadiging om met deze gecompliceerde emoties om te gaan.

Van 2009 tot 2015 zagen de eerstehulpafdelingen in Amerika een sterke stijging in de behandeling van meisjes en jonge vrouwen tussen de 10 en 24 jaar die zichzelf opzettelijk verwondden. JAMA meldt dat binnen die stijging van 8,4 procent van de ER-bezoeken gedurende zes jaar, onder meisjes in de leeftijd van 10 tot 14, het aantal ER-bezoeken voor zelfbeschadiging tussen 2009 en 2015 jaarlijks met 18,8 procent steeg.

Wat is zelfbeschadiging of snijden?

Zelfbeschadiging of snijden betekent jezelf opzettelijk pijn doen. In de huid snijden is de meest bekende vorm van zelfbeschadiging, maar de huid verbranden, in wonden peuteren om genezing te voorkomen, in de huid peuteren, in de huid bijten of krabben, gif of pillen innemen zonder de intentie om door zelfmoord te sterven, en haar uittrekken zijn allemaal methoden van zelfbeschadiging.

Zelfbeschadiging is een teken van emotionele nood. Tieners doen aan zelfbeschadiging om gevoelens van stress, angst of emotionele pijn te verlichten. Zelfbeschadiging kan de spanning tijdelijk verlichten, waardoor tieners de valse overtuiging krijgen dat deze onaangepaste copingstrategie echt werkt. De fysieke pijn die ze toebrengen verdooft de emotionele pijn die ze ervaren, en ze hebben het gevoel dat deze potentieel gevaarlijke praktijk nuttig is. In werkelijkheid is het een tijdelijke ontsnapping die kan resulteren in een leven lang onaangepaste coping als ze niet leren hoe ze hun emotionele pijn moeten beheersen.

wanneer wordt angst een stoornis?

Tieners die zichzelf schade toebrengen, zijn ofwel op zoek om spanning los te laten of om iets te voelen. Sommigen gebruiken het misschien om zichzelf af te leiden, om het verwerken van hun emoties te vermijden, om aandacht van volwassenen of leeftijdsgenoten te krijgen, of om zichzelf te straffen. Hoewel tieners die dit gedrag vertonen vaak een tijdelijk gevoel van opluchting beschrijven, kan het ook leiden tot een overweldigend gevoel van schaamte.

Waarom knippen tieners?

Zelfbeschadiging is geen psychische stoornis, maar wordt in verband gebracht met depressie, angst, eetstoornissen, borderline-persoonlijkheidsstoornis en posttraumatische stressstoornis. Het wijst ook op een gebrek aan effectieve copingvaardigheden. Andere risicofactoren zijn een voorgeschiedenis van trauma, verwaarlozing of misbruik.

Zelfbeschadiging kan beginnen met gevoelens van woede, frustratie of emotionele pijn. In sommige gevallen stimuleert het zelfverwonding de pijnstillende hormonen van het lichaam en geeft het een tijdelijk gevoel van opgewekte stemming. In andere gevallen kunnen tieners gaan snijden om pijn te voelen in een poging om weg te komen van een gevoel van emotionele gevoelloosheid.

Na het knippen kunnen tieners gevoelens van schaamte en schuld ervaren. Dit bestendigt de cyclus van overweldigende emoties gevolgd door negatieve copingstrategieën. Het kan een gevaarlijke cirkel worden die moeilijk te doorbreken is.

Zelfbeschadiging is niet hetzelfde als suïcidaal gedrag, maar er is een verhoogd risico op suïcidaal gedrag voor tieners die zichzelf schade toebrengen.

Leidt sociale media tot zelfbeschadiging?

Ondanks pogingen van sociale-mediasites om het plaatsen van afbeeldingen, video's en andere verontrustende inhoud die zelfbeschadiging promoot of normaliseert, en duidelijke richtlijnen (als je de richtlijnen leest) te beteugelen, blijven afbeeldingen en inhoud verschijnen. Als je bijvoorbeeld op Instagram naar #cutting zoekt, verschijnt er een pop-upvenster op je scherm om je te waarschuwen voor inhoud binnen de hashtag, vraag of je hulp nodig hebt. Dit is een stap in de goede richting. Het probleem is echter dat het gemakkelijk is om het aanbod af te wijzen en door te gaan naar de potentieel triggerende inhoud.

Tieners wenden zich soms tot sociale media om steun te vinden, maar ze wenden zich ook tot sociale media om hun zelfbeschadiging te valideren of te normaliseren. Er zijn hashtags die speciaal zijn gemaakt om mensen die zichzelf schade toebrengen te helpen elkaar te ondersteunen bij het maken van positieve keuzes wanneer ze de drang voelen, maar er zijn ook hashtags die behoorlijk verontrustende inhoud laten zien. Aangezien tieners slimme gebruikers van sociale media zijn, maken ze ook nieuwe hashtags om verboden hashtags of hashtags die worden bekeken door sociale-mediasites te omzeilen. Hoewel #selfharm misschien op de radar staat van sociale-mediasites, is #selfharmmmm dat misschien niet.

Het is moeilijk om een direct verband te leggen tussen het gebruik van sociale media en verergerd zelfverwondingsgedrag bij tieners zonder voldoende gegevens, maar hashtags voor zelfbeschadiging en online communities kunnen het gedrag zeker normaliseren.

Hoe een tiener te helpen die zichzelf beschadigt

Tieners die zichzelf beschadigen, zijn depressief of overweldigd door angst, stress of druk. Ze zijn ook vaak bedreven in het verbergen van hun pijn voor vrienden, ouders, leraren en coaches. Ze kunnen anoniem online posten om steun en een community te vinden. Als ze een herstelcommunity vinden, kunnen ze hun ervaringen delen via dagboeken, berichten of zelfs kunst. Dit kan handig zijn voor tieners. Als ze aan de andere kant een gemeenschap tegenkomen die het zelfverwondingsgedrag ondersteunt, kan dit ertoe leiden dat tieners zich hulpeloos voelen en het gedrag voortzetten.

Tieners die zichzelf beschadigen, hebben behandeling nodig. De eerste stap is om een verwijzing te zoeken voor een psychiater of psychotherapeut die gespecialiseerd is in adolescenten en zelfbeschadiging. Afhankelijk van de onderliggende triggers en emoties onder het zelfverwondingsgedrag, zijn er verschillende soorten therapeutische interventies:

• Psychodynamische therapie helpt mensen ervaringen en emoties uit het verleden te verkennen
• Cognitieve gedragstherapie richt zich op het herkennen van negatieve denkpatronen en het leren van positieve alternatieven
• Dialectische gedragstherapie kan tieners helpen positieve copingstrategieën te leren
Als er een onderliggende angst- of depressieve stoornis is, kan medicatie worden voorgeschreven. Groepswerk kan nuttig zijn om tieners te helpen contact te maken met andere tieners en elkaar te ondersteunen tijdens het herstelproces.

Als de symptomen ernstig of potentieel gevaarlijk zijn, kan ziekenhuisopname noodzakelijk zijn.

Als je bang bent dat je tiener zichzelf beschadigt, is het belangrijk om kalm te blijven en zonder oordeel met je tiener over het gedrag te praten. Het is essentieel dat u meteen een behandeling zoekt. Met de juiste ondersteuning kunnen tieners positieve copingstrategieën leren om overweldigende emoties aan te pakken en leren om hun emoties op een adaptieve manier te beheren terwijl ze groeien.

Laatst bijgewerkt: 19 november 2018