Wat ik leerde toen mijn therapeut me dumpte

'Ik denk dat dit onze laatste sessie moet zijn', zei mijn voormalige therapeut, Leslie.

'Wat? Waarom?' Ik vroeg.

Mijn wenkbrauwen fronsten en mijn hart begon te bonzen. In slechts een paar seconden riep mijn geest snel mogelijkheden en angstwekkende vragen op.

Was ze me zat? Had ik iets gedaan om haar te beledigen? Was er een probleem met mijn verzekering?

'Je hebt veel vooruitgang geboekt', antwoordde ze. 'Ik denk niet dat ik je meer kan helpen.'

wat is de definitie van neurotisch?

Ik voelde me even opgelucht. Ik had niets verkeerds gedaan.

Toen raakte ik van streek. Ze had gezegd hoe goed ik het deed in andere sessies, maar haar beslissing kwam me nog steeds plotseling voor.

Ik was niet klaar om de therapie te stoppen. Ik wist niet of ik alleen vooruitgang kon boeken. Mijn symptomen waren nog steeds een grote last in mijn leven. Het voelde alsof ze me losliet zonder na te denken over hoe ik me voelde.

'Maar ik wil nog steeds mijn symptomen verminderen,' antwoordde ik. 'Er is meer vooruitgang die ik wil maken.'

'Je hebt nu de vaardigheden om die vooruitgang alleen te boeken,' zei ze. Haar stem was zo zen en rustgevend. Het nam de scherpte van mijn angst weg. Ik was de situatie echter nog aan het verwerken.

Ik zuchtte en keek weg van haar. Toen begon ik met mijn hiel op haar kleed te tikken en de kamer rond te kijken. Het was een van de vele manieren waarop mijn lichaam kromde als ik intens nadacht.

Misschien was er ook een onderbewust deel van mij dat voor de laatste keer het kantoor wilde opnemen. Het was zo algemeen als de kantoren van therapeuten - saaie banken en een paar goedkope schilderijen aan de muur - maar ik was eraan gehecht geraakt. Het was een plek waar ik had geleerd om met mijn uitdagingen om te gaan en een betere versie van mezelf te worden.

waarom heeft Kate Spade zelfmoord gepleegd?

Een mix van emoties flitste door mijn hoofd. Mijn therapeut dumpt me, maar dat was om een ​​goede reden. Ik was trots op mijn schijnbare prestaties, maar gefrustreerd door het meningsverschil en het vooruitzicht op jacht te moeten gaan naar een nieuwe therapeut.

'Nou, daar ben ik het niet mee eens,' zei ik, terwijl ik probeerde te verbergen hoe geïrriteerd ik was. 'Kan ik iets doen om van gedachten te veranderen?'

'Nee,' antwoordde ze. 'Mijn excuses.'

Dat was het. We schudden elkaar de hand en ik verliet haar kantoor voor de laatste keer.

Ik wist niet zeker hoe ik moest verwerken wat er was gebeurd. Eerst had ik een hekel aan Leslie. Door haar beslissing voelde ik me nu onzeker over wat ik moest doen om mezelf te blijven verbeteren en de somatische symptomen van mijn psychische aandoening aan te pakken.

Als ik een nieuwe therapeut zou vinden, zou hij of zij me dan wegsturen om dezelfde redenen als Leslie? Was dit de limiet van de vooruitgang die ik in de therapie kon maken?

Om deze vragen te beantwoorden, zocht ik een nieuwe therapeut en vond Peter. Tijdens onze eerste sessie vertelde ik hem wat er met Leslie was gebeurd.

'Het klinkt alsof ze je een plezier heeft gedaan,' zei Peter.

Deze reactie bracht me in verwarring. Hoe kan het een plezier zijn om een ​​klant te laten gaan als de klant nog niet klaar was om te vertrekken?

'Wat bedoelt u?' Ik vroeg.

'Ze had je in de buurt kunnen houden en je voor geld kunnen melken, wetende dat ze niets meer voor je kon doen,' legde Peter uit. 'Ze gaf haar voorkeur toe en liet je gaan. Dat was goed van haar. '

Het meeste hiervan was logisch voor mij. Ik dacht nog steeds dat Leslie beter had kunnen omgaan met het beëindigen van onze relatie dan zij, maar ik voelde me schuldig omdat ik haar kwalijk nam. Ze deed netjes, maar dat zag ik tot nu toe niet in.

Ik begreep de situatie echter niet helemaal. Wat bedoelde Peter met 'voorkeur'? Peter kon zien dat ik in de war was, dus vervolgde hij zijn uitleg.

'Kijk, sommige mensen, inclusief therapeuten, denken dat therapie alleen is om je uit het bos te halen en je de vaardigheden te geven om het zelf te redden. Als je eenmaal zover bent, denken ze niet dat er een reden is om door te gaan. Anderen denken dat therapie een levenslange reis is. Ze willen altijd aan zichzelf werken en vinden het niet erg om het extra geld te betalen, dus blijven ze zo lang mogelijk. Sommige therapeuten denken op dezelfde manier, dus laten ze hun cliënten voor onbepaalde tijd blijven. Anderen niet, dus lieten ze uiteindelijk al hun klanten gaan. '

'Dus ik ben een van deze mensen?' Ik vroeg. 'Een van de levenslange mensen?'

Peter leunde achterover in zijn stoel en glimlachte.

'Bingo!' hij antwoorde.

Op dat moment besefte ik dat ik zo lang als ik wilde door kon gaan in therapie. Het enige dat ik hoefde te doen, was werken met een therapeut die, net als ik, geloofde dat therapie een levenslange reis was. Gelukkig was Peter de juiste keuze voor mij, dus mijn reis ging verder.

waarom hou ik van porno?

Als u gedurende lange tijd in therapie bent, kan zoiets bij u gebeuren. Weet dat het oké is. Het vinden van een nieuwe persoonlijke therapeut is lastig. Maar als u wilt doorgaan, is het de moeite waard.

Als u wilt dat het overstapproces eenvoudiger verloopt, kunt u overwegen een online therapie netwerk zoals Talkspace . Sinds ik een Talkspace-cliënt ben, ben ik twee keer van therapeut gewisseld. Het was snel en gemakkelijk.

In plaats van door de databases van ziektekostenverzekeringen te zoeken en overal in de stad persoonlijke afspraken te maken, heeft een administrateur de overstap voor mij gedaan. Om mezelf het proces van het opnieuw vertellen van mijn levensverhaal en geestelijke gezondheidsgeschiedenis te besparen, gaf ik de volgende therapeut toegang tot mijn transcripties bij mijn vorige therapeut. Het netwerk had mijn factuurgegevens opgeslagen, dus ik hoefde deze niet opnieuw in te voeren of formulieren in te vullen.