Hoe therapie op subtiele wijze onthult of u een eetstoornis heeft
Als therapeut die gespecialiseerd is in eetstoornissen en problemen met het lichaamsbeeld, heb ik gewerkt met cliënten die met therapie beginnen en - naarmate ze vorderen - tekenen vertonen van een eetstoornis. Dit gebeurt echter niet op een voor de hand liggende manier. Om de diagnose te stellen, analyseer ik wat ze zeggen en zoek ik naar subtiele signalen.
Om dit punt te illustreren, ga ik hieronder twee verschillende klantscenario's delen. Elk van hen lijkt misschien een typisch geval van angst, milde depressie en worstelt met zelfvertrouwen en gebrek aan geluk. Als je door de lens van een eetstoornis-therapeut kijkt, krijgen deze twee verhalen verschillende betekenissen.
Cliëntscenario 1: Depressie en angst met subtiele tekenen van een eetstoornis
Een cliënt en therapeut hebben verschillende sessies ontmoet. De eerste reden voor therapie van de cliënt was om te gaan met angst en depressie die lijken te komen en gaan.
risperidon 1 mg bijwerkingen
In de sessies vertelt de cliënt hoe angstig ze wordt als mensen haar uitnodigen voor een sociaal evenement. In deze gesprekken noemt ze ook het idee dat eten voor anderen moeilijk is. Haar angst neemt toe en ze kan zich niet concentreren op wat er gebeurt.
Ze verliest haar gedachtegang tijdens het praten of vindt het moeilijk om een zinvol gesprek met anderen aan te gaan. Nadat ze de sociale gebeurtenis heeft verlaten, voelt ze zich niet verbonden en depressief.
Klantscenario 2: een ‘verandering in levensstijl’ verwarren met iets anders
Een andere cliënt komt in therapie omdat ze worstelt met zelfvertrouwen. Ze zegt dat ze een paar veranderingen moet aanbrengen waardoor ze zich positiever voelt.
Vanaf het begin heeft ze het erover dat ze veel diëten heeft geprobeerd, maar op de lange termijn lijken ze niet te werken. Ze voelt zich goed als ze aan het dieet werkt. Op een gegeven moment blaast ze echter het dieet op en krijgt ze weer het gevoel dat ze nooit in staat zal zijn om af te vallen en zich goed te voelen.
Ze probeert momenteel een “levensstijl” te veranderen en werkt samen met een online coach voor gezond leven. Ze is wat afgevallen en voelt zich hier goed bij. Tijdens haar sessies vertelt ze hoe goed ze het doet met het volgen van haar dieet en hoe goed ze zich hierdoor voelt.
Ze deelt ook dat ze naar verschillende sociale evenementen is geweest. Elke keer dat ze haar eigen eten heeft meegebracht, maakt de gedachte dat ze niet weet welk voedsel daar zal zijn, haar echt angstig. Als er 'slecht' voedsel wordt geserveerd, kan ze niet het risico nemen haar dag te verpesten door dit voedsel te eten.
Voorbij de oppervlakte kijken
Als je niet op zoek bent naar rode vlaggen voor een eetstoornis, zou je de eerste cliënt waarschijnlijk alleen zien als iemand die worstelt met angstgevoelens die tot depressieve gevoelens kunnen leiden. De tweede cliënt zou kunnen worden gezien als een vrouw die worstelde met zelfvertrouwen en gewoon geen dieet vond dat 'werkte'.
hoe voel je je bij lamictal?
Als je echter door de lens van een eetstoornis-therapeut kijkt, ziet deze angst / depressie en worsteling om zelfvertrouwen en geluk te vinden er heel anders uit.
De onuitgesproken tekens met de eerste klant kunnen als volgt klinken:
- 'Mijn dagen worden besteed aan het nadenken over eten, welk voedsel ik kan eten, welk voedsel verboden is.'
- 'Als ik dat voedsel eet, zal ik me zo'n slecht persoon voelen.'
- 'Ik verdien het niet om iets te eten.'
- 'Als ik me in een sociale gebeurtenis bevind waarbij eten betrokken is, voel ik me zo overweldigd, angstig en bang dat ik me nergens op kan concentreren, behalve alle voedselgedachten en voedselregels die door mijn hoofd gaan.'
Bij de tweede cliënt kunnen de gedachten zijn:
- 'Ik haat mijn lichaam'
- 'Ik zal nooit dun genoeg of mooi genoeg zijn voor iemand of goed genoeg voor iets of iemand.'
- 'Ik kan geen voedsel eten dat niet op mijn lijst met‘ regels ’staat.
- 'Als ik slecht voedsel eet, ben ik zo'n mislukking.'
Als je elke cliënt door de lens van een eetstoornis-therapeut bekijkt, worden de verhalen anders. Eetstoornissen zijn bedrieglijk. Het is gemakkelijk om hun onuitgesproken tekens te missen.
Onthoud dat deze tekens niet garanderen dat de cliënt een eetstoornis heeft. Ze zijn echter altijd het bespreken waard.
Verder gaan dan de stereotypen van een eetstoornis
Beide cliënten kunnen een gemiddeld, bovengemiddeld of iets onder het gemiddelde gewicht hebben voor een persoon van hun lengte. Tenzij een cliënt ernstig onder- of overgewicht heeft, kan een therapeut niet naar een cliënt kijken en aan de hand van zijn grootte bepalen of hij wel of geen eetstoornis heeft. Met uitzondering van het feit dat de cliënt zelf beslist dat hij hulp nodig heeft bij zijn eetstoornis, zijn de vaardigheden van de therapeut nodig om de onuitgesproken signalen te ontdekken en bespreekbaar te maken.
We denken vaak dat mensen met een eetstoornis een soort van extreem gewicht of symptoom hebben, zoals eetbuien of zuivering. Mensen met een eetstoornis kunnen er echter heel anders uitzien of zich heel anders gedragen.
om te worden geclassificeerd als een depressieve episode, moet een depressie minimaal duren:
Een eetstoornis kan alles zijn dat 'extreme emoties, attitudes en gedragingen rondom gewichts- en voedselproblemen' omvat, aldus de National Eating Disorders Association [NEDA] . Als iets dat te maken heeft met eten, gewicht of lichaamsbeeld je ervan weerhoudt een vol en gelukkig leven te leiden, dan is dat een geestelijke gezondheidsprobleem - misschien kan een therapeut je hierbij helpen.
