Een op geloof gebaseerd perspectief op overdreven denken en angst

Overdenken kan leiden tot depressie, angst, een onvermogen om vooruit te komen en een verwoestende emotionele gezondheid, volgens baanbrekend onderzoek van professor in de psychologie Susan Nolen-Hoeksema van de Universiteit van Michigan. We realiseren ons misschien niet eens dat we dat zijnover analyserenomdat we de hele tijd nadenken en het komt zo natuurlijk voor ons allemaal.

Ik merk dat ik in gedachten constant scenario's aan het beleven ben die niet uitkomen. Het geeft me opluchting te weten dat ik hierin niet de enige ben. Als we ergens nerveus over zijn - of het nu een deadline voor het werk is, een gesprek waar we niet naar uitkijken, of een belangrijke gebeurtenis die goed of slecht zou kunnen gaan - is het zo gemakkelijk om ons te laten verteren met de 'wat als . '

Wanneer ik mezelf in deze val bevind, zal ik mijn slaap verliezen, prikkelbaar worden en moeite hebben om me op iets anders te concentreren. Geen van de scenario's die ik me voorstel, is ooit uitgekomen, maar ze bezorgen me al stress! Hoe achteruit is dat? En toch doen de meesten van ons dit de hele tijd.

welk type bipolair ben ik

Velen van ons zijn van mening dat als we ergens somber over zijn, we moeten proberen onze gevoelens en onze situatie vanuit elke hoek te evalueren om inzicht te krijgen en oplossingen te vinden om ons ongeluk te verlichten. Gelovigen hebben het gevoel dat God ons met een verstand heeft uitgerust, omdat we in staat moeten zijn om een ​​aantal dingen voor onszelf 'uit te zoeken'. Onze geest is bedoeld als het logische kanaal dat geest met lichaam verbindt. Onze geest weet het, onze geest denkt en ons lichaam handelt.

Maar vaak merken we dat onze geest onze kennis en handelingen probeert te beheersen. Gelovigen kunnen over sommige dingen bidden, maar over alle dingen nadenken. Ergens, in het achterhoofd, zijn we ervan overtuigd dat als we genoeg tijd besteden aan het oplossen van problemen en analyseren, we het allemaal zullen uitzoeken.

Ik dacht altijd dat ik een overactieve geest had, alsof het een soort stoornis was. Het leek gewoon nooit uit te schakelen. Op een dag, na een bijzonder overdreven veel denkwerk, googelde ik 'overactieve geestestoornis'. Hoewel ik niet al hun zorgen en zorgen deel, leverde de Google-zoekopdracht honderden verhalen op van mensen wier overactieve geest mijn opgewonden bewustzijnsstroom mild deed lijken.

Als alles wat ik hoor mijn eigen stem is die mijn eigen problemen keer op keer herhaalt, heb ik weinig ruimte om Gods stem te horen en de aanmoediging en leiding die hij voor mij heeft. Het moment waarop spirituele mensen beginnen te overdenken, is hetzelfde moment waarop ze Gods stem en leiding gaan blokkeren bij de dingen die hij heeft voorbereid. Als overdenken je ervan weerhoudt iets anders te doen dat je zou moeten doen, dan ben je te lang aan het denken.

Een andere manier om te zien of je te veel nadenkt, is door te zeggen: ik denk te veel na als ik gemotiveerd word door angst of gedreven word door een ongezonde, controlerende dwang.

De slechtste manier om een ​​probleem op te lossen - en ik ben hier in het bijzonder schuldig aan - is wanneer je merkt dat je op een soort obsessief-compulsieve manier gedreven wordt om elke kleine keuze in het leven nauwkeurig te overdenken.

Ik wend me soms tot de Schrift als ik het gevoel heb dat ik zaken overdrijf die ik niet kan beheersen. Gebaseerd op wat hij in Filippenzen 4: 6-13 schreef, denk ik dat de apostel Paulus het ermee eens zou zijn dat wij allemaal, niet alleen christenen, moeten stoppen met overdenken. In vers zes geeft Paulus drie duidelijke instructies voor degenen onder ons die nadenken over onze problemen. Hij zegt in wezen: maak je nergens zorgen over, maar wees dankbaar en vertrouw op iets dat groter is dan jij.

Paulus zegt in vers zeven dat we verbazingwekkende vrede zullen gaan ervaren, een soort vrede die we ons niet eens kunnen voorstellen als we deze instructies opvolgen. Het is een soort vrede die nergens op slaat! Dit soort vrede is zo krachtig dat het een beschermende functie heeft op ons hart en onze geest, waardoor het voor ons alleen maar gemakkelijker wordt om ons geen zorgen meer te maken en dankbaar te zijn.

Als we onszelf laten meeslepen in al het spreekwoordelijke 'wat als', vertrouwen we er in wezen niet op dat ons geloof groot genoeg is om ons in deze specifieke situatie te helpen. Wat we echt zouden moeten overwegen is: 'Wat is het juiste om te doen aan mijn kant?' Het grappige aan die vraag is dat het juiste antwoord vaak veel gemakkelijker te vinden is dan we aanvankelijk dachten.

De echte oorzaak van overdenken komt voort uit het beantwoorden van de vraag: wie vertrouwen we? Vertrouwen we erop dat door het scenario 100 keer in ons hoofd uit te spelen, we er op de een of andere manier in zullen slagen om alles goed te maken als de tijd daar is?

Of zoeken we de wijsheid van onze overtuigingen en van mensen die ons zijn voorgegaan en in soortgelijke situaties zijn geweest? Door te benadrukken wat je niet kunt doen, kun je niet doen wat je wel kunt. Doe wat in uw macht ligt. Vertrouw dan op alles waarin u gelooft om de rest te doen. Dan zal er verbazingwekkende vrede op je rusten.