Eetstoornissen en zelfmoord: 6 tekenen van suïcidaal denken

Spring naar: Waarschuwingstekens Zelfbeschadiging en eetstoornissen Hulp krijgen

Eetstoornissen veroorzaken grote schade aan lichaam en geest, dus het is geen verrassing dat mensen die met deze aandoeningen worstelen, overwegen zelfmoord te plegen. Studies tonen zelfs aan dat in totaal tot 20% (1 op de 5) van degenen met een anorexie poging tot zelfmoord. Uit individuele groepsstudies is gebleken dat tot 60% van degenen met eetgedrag suïcidale gedachten en gedrag vertonen. Het percentage suïcidale gedachten, pogingen en voltooiing is veel hoger voor mensen met boulimia nervosaen degenen met anorexie die zuiveren, dan voor degenen die simpelweg de hoeveelheid voedsel die ze eten beperken. Er zijn echter nog steeds gevallen van zelfmoord en zelfmoordgedachten en -pogingen onder degenen die zich niet bezighouden met zuiveringsgedrag. Degenen die tevergeefs een zelfmoordpoging ondernemen, lopen ook een hoog risico op toekomstige pogingen.

Het sterftecijfer door zelfmoord onder mensen met een eetstoornis is niet alleen hoger dan gemiddeld, hoger dan bij mensen met een depressie, schizofrenie of een andere psychische stoornis. Veel factoren kunnen bijdragen aan een verhoogd risico op zelfmoord of zelfmoordpoging bij mensen met een eetstoornis. Deze omvatten lijden aan meerdere vormen van geestesziekte, familieproblemen en conflicten, sociaal isolement, het gevoel anderen tot last te zijn, een geschiedenis van eerdere zelfmoordpogingen, minachting voor de gevaarlijke gevolgen van hun gedrag, tolerantie voor risico's, impulsief gedrag en een gevoel van onbevreesdheid als het gaat om de dood.

Herken deze 6 waarschuwingssignalen van zelfmoordgedachten

Ongeacht de reden, mensen die zelfmoord overwegen, vertonen vaak vergelijkbare tekenen en gedragen zich op vergelijkbare manieren. Sommige van die tekens zijn duidelijker dan andere. Mensen met een eetstoornis die zelfmoordgedachten hebben, kunnen:

Praat over dat je geen reden hebt om te leven, of je hopeloos en schuldig voelen omdat je anderen tot last bent vanwege hun stoornis.
Verhoog hun gebruik van alcohol of drugs, of neem deel aan ander roekeloos gedrag.
Ervaren stemmingswisselingen, verhoogde angst of woede vertonen, of plotseling een gevoel van opluchting of verbetering van symptomen vertonen
Begin zich terug te trekken uit sociale activiteiten, isoleer zich van anderen of begin hun bezittingen weg te geven.
Druk gedachten uit over de dood of sterven of er niet meer zijn in de toekomst, en ga zelfs zo ver dat u afscheid neemt van familie en vrienden.
Begin met het maken van een plan door online en elders te zoeken naar manieren om een einde aan hun leven te maken.

Zelfbeschadiging en eetstoornissen: riskant gedrag verhoogt het risico op overlijden

Naast zelfmoordpogingen, vertoont tot 40% of meer van de mensen met een eetstoornis opzettelijk, niet-suïcidaal, zelfbeschadigend gedrag. Deze gedragingen kunnen zijn: zichzelf snijden of hun huid verbranden, vergiftiging, het inslikken van voorwerpen om verstikking te veroorzaken of andere acties die veel ongemak of pijn veroorzaken. Men denkt dat zelfbeschadiging een poging is om fysieke pijn te gebruiken als afleiding van diepe psychologische pijn.

pathologische leugenaar vs dwangmatige leugenaar

Zelfbeschadigend gedrag bij mensen met een eetstoornis hangt nauw samen met zelfmoord. Mensen die zelfbeschadigend gedrag vertonen, hebben niet noodzakelijk de intentie om zelfmoord te plegen; ze kunnen hoogstens apathisch zijn ten opzichte van de dood, maar ze lopen een verhoogd risico op overlijden door een ongeval vanwege de omvang van de verwonding en kunnen zelfmoordgedachten ontwikkelen.

Hulp krijgen voor uzelf of iemand anders

Als je een vriend of familielid hebt met een eetstoornis die tekenen van suïcidaal denken en gedrag vertoont, kun je helpen door hem of haar steun te tonen. Als u niet zeker weet wat u moet doen of zeggen, bel dan de vertrouwelijke National Suicide Prevention Lifeline ( onderstaand ) voor hulp. Zelfmoord is te voorkomen en enige vorm van hulp is altijd beschikbaar.

Er is vaak de angst dat praten over zelfmoord iemand suïcidaal zal maken, maar dit is een mythe. Iemand vragen of ze aan zelfmoord denken, zet de gedachte niet in hun hoofd, dus wees niet bang om hen specifiek te vragen of ze van plan zijn zichzelf pijn te doen of zelfmoord te plegen. Stel de directe vraag: Ben je van plan zelfmoord te plegen? Blijf kalm en spreek op een niet-oordelende manier. Vertel de persoon die u om hen geeft, dat hun leven zinvol is en dat u bereid bent hen te helpen een professional te vinden om mee samen te werken. Blijf zo lang als je kunt bij de persoon, maar probeer voor je eigen veiligheid niet te onderhandelen met iemand die een wapen heeft. Bel indien nodig en indien mogelijk 911 of begeleid de persoon naar de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp van het ziekenhuis.

kubler ros stadia van rouw

Als u ooit zelfmoordgedachten heeft, helpt het om een geschreven crisisplan voor de toekomst op te stellen, een herinneringslijst met onder meer begeleiding bij het omgaan met gedrag dat uw humeur verbetert, een hotline of een vriend bellen, of 911 bellen om uzelf te het ziekenhuis.

Zodra de aanvankelijke dreiging van zelfmoord is aangepakt, is het belangrijk om verbinding te maken met een langdurige behandeling van eetstoornissen, waaronder hulp bij zelfmoordgedachten en andere gerelateerde problemen zoals depressie of middelenmisbruik. Begin door te praten met uw huisarts of professional in de geestelijke gezondheidszorg die u indien nodig kan doorverwijzen naar gespecialiseerde klinische of poliklinische programma's. Het krijgen van de juiste hulp is van vitaal belang voor iemand met een eetstoornis om zowel hun fysieke als mentale gezondheid te stabiliseren.

Als je zelfmoordgedachten hebt, aarzel dan nooit om iemand om hulp te vragen. De National Suicide Prevention Lifeline op 1-800-273-TALK (8255), is gratis en 24/7 beschikbaar.

De National Eating Disorders Association heeft ook een hotline op 1-800-931-2237. Bel ze als je hulp nodig hebt en het niet kunt krijgen van je directe ondersteuningskring. Zij zullen met u praten en kunnen u in contact brengen met middelen en behandelingsopties om u op weg te helpen met uw herstel.

Artikelbronnen

Mandelli L, Arminio A, Atti AR, et al. Zelfmoordpogingen bij subtypes van eetstoornissen: een meta-analyse van de literatuur waarbij gebruik wordt gemaakt van de diagnostische criteria van DSM-IV, DSM-5 of ICD-10.Psychiatrisch Medisch. juni 2019; 2018; 49(8). Verkrijgbaar bij:https://www.cambridge.org/core/journals/psychology-medicine/article/suicide-attempts-in-eating-disorder-subtypes-a-metaanalysis-of-the-literature-employing-dsmiv-dsm5-or- icd10-diagnostische-criteria/D504EE8F05C69F24780C9329CD80707E [Abstract]. Geraadpleegd op 31 juli 2019.
Koutek J, Kocourkova J, Dudova I. Suïcidaal gedrag en zelfbeschadiging bij meisjes met eetstoornissen.Neuropsychiater Dis Treat. 2016;12:787-793. Gepubliceerd op 11 april 2016 doi:10.2147/NDT.S103015. Geraadpleegd op 27 augustus 2019.
Anne Marie O'Melia, MS, MD. Beheer van suïcidaliteit bij patiënten met eetstoornissen. Website van het eetherstelcentrum. 27 september 2016. Verkrijgbaar bij:www.eatingrecoverycenter.com/blog/2016/09/27/managing-suicicidality-eating-disorder-patients. Geraadpleegd op 31 juli 2019.
Amerikaanse Stichting voor Zelfmoordpreventie website. Verkrijgbaar bij: https://afsp.org/about-suicide/risk-factors-and-warning-sign. Geraadpleegd op 27 augustus 2019.