Antisociale persoonlijkheids stoornis

Spring naar: Oorzaken Symptomen Diagnose Geliefden helpen

Sommige mensen lijken geen respect voor anderen te hebben en kunnen hen schade berokkenen zonder spijt of schuldgevoelens. Wanneer dit gedrag alomtegenwoordig is, kan een persoon een chronische psychische aandoening hebben die bekend staat als antisociale persoonlijkheidsstoornis. Soms worden mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis sociopaten genoemd.

Wat is een sociopaat? Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn bereid bedrog of manipulatie te gebruiken om te krijgen wat ze maar willen, zoals macht of geld. Ze kunnen mensen oplichten en een alias gebruiken, en ze kunnen stelen of agressief gedrag gebruiken om hun verlangens te verwezenlijken. Zelfs als ze worden betrapt, tonen ze geen spijt of schuld. Ze missen een gevoel van empathie en kunnen niet zonder hulp rekening houden met de gevoelens van anderen. Ze hebben ook de neiging om impulsief te handelen, wat kan leiden tot arrestaties en tijd in de gevangenis.

Er is een algemene mythe in de populaire cultuur dat sociopaten over het algemeen succesvolle, charismatische mensen zijn met machtsposities. Het is waar dat er hoogfunctionerende sociopaten zijn, maar ze zijn niet de norm. Hoewel kenmerken van het pad van sociopaat overtuigingskracht of charme kunnen omvatten, zullen de meeste mensen met de stoornis worstelen met onverantwoordelijkheid. Ze maken minder snel gebruik van kansen op werk, betalen minder vaak rekeningen op tijd en lopen een hoog risico op opsluiting als gevolg van impulsief gedrag. Ze hebben waarschijnlijk ook een kortere levensverwachting als gevolg van impulsief gedrag zoals middelenmisbruik en criminele activiteiten.

Oorzaken van antisociale persoonlijkheidsstoornis

Wat veroorzaakt een antisociale persoonlijkheidsstoornis? Onderzoekers zijn van mening dat genetica een rol speelt, omdat het hebben van een ouder met de stoornis er nog een in gevaar brengt. Onderzoek naar geadopteerde kinderen van ouders met de stoornis geeft aan dat de omgeving ook een factor kan zijn, bijvoorbeeld wanneer kinderen slecht gedisciplineerd worden, negatieve rolmodellen hebben of niet geleerd worden de rechten van anderen te respecteren. Kinderen van een alcoholische ouder lopen ook een verhoogd risico.

ben jij een psychopaat quiz

Kinderen die vóór de leeftijd van 10 jaar een gedragsstoornis of een aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis hebben, lopen een verhoogd risico op een antisociale persoonlijkheidsstoornis als volwassenen. Dit geldt met name voor kinderen met een gedragsstoornis die worden misbruikt of verwaarloosd. Onderzoekers schatten dat 25% van de meisjes en 40% van de jongens met een gedragsstoornis als volwassene een antisociale persoonlijkheidsstoornis zullen hebben.

Antisociale persoonlijkheidsstoornis komt voor bij ongeveer 3% van de Amerikaanse bevolking. De aandoening komt 6 keer vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. 80% van de mensen met de stoornis zal op 11-jarige leeftijd symptomen hebben ontwikkeld.

Symptomen van een antisociale persoonlijkheidsstoornis

De meest voorkomende tekenen van een antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn een gebrek aan respect voor de rechten van anderen en een uitgebreid patroon van schending ervan.

Om de diagnose antisociale persoonlijkheidsstoornis te krijgen, moet een persoon ten minste drie van de volgende symptomen vertonen:

Herhaaldelijk onwettige handelingen verrichten
Liegen of anderen oplichten voor winst of plezier
Impulsief handelen
Herhaalde fysieke gevechten of aanvallen
Minachting voor de veiligheid van zichzelf of anderen
Onverantwoordelijkheid op het werk of in financiële verplichtingen
Gebrek aan spijt bij het mishandelen van anderen

Op welke leeftijd kan een antisociale persoonlijkheidsstoornis worden gediagnosticeerd?

Een persoon moet minimaal 18 jaar oud zijn om de diagnose antisociale persoonlijkheidsstoornis te krijgen. Er moet ook bewijs zijn dat ze in aanmerking kwamen voor een diagnose van gedragsstoornis vóór de leeftijd van 15, aangezien veel van de symptomen van de twee stoornissen vergelijkbaar zijn. Een diagnose van antisociale persoonlijkheidsstoornis zal ook niet worden gegeven als het gedrag optreedt als gevolg van de symptomen van schizofrenie of bipolaire stoornis.

Behandeling voor antisociale persoonlijkheidsstoornis

Behandeling voor antisociale persoonlijkheidsstoornis kan een uitdaging zijn. Omdat de symptomen van de aandoening tien pieken in iemands vroege jaren '20, kunnen mensen merken dat de symptomen vanzelf verbeteren naarmate een persoon de leeftijd van 40 bereikt en daarna.

Psychotherapie, of gesprekstherapie, is meestal de behandeling die wordt aanbevolen voor een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Een therapeut kan een persoon helpen om met negatief gedrag om te gaan en interpersoonlijke vaardigheden op te bouwen die ze misschien niet hebben. Vaak is het eerste doel eenvoudigweg het verminderen van impulsief gedrag dat kan leiden tot arrestatie of lichamelijk letsel. Gezinstherapie kan een nuttige optie zijn om familieleden voor te lichten en de communicatie te verbeteren, en groepstherapie kan ook helpen als het beperkt is tot mensen met de stoornis.

Er zijn geen medicijnen goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration om antisociale persoonlijkheidsstoornis te behandelen. Soms kan medicatie worden voorgeschreven om agressief of impulsief gedrag te verminderen. Medicijnen kunnen onder meer stemmingsstabilisatoren of antidepressiva zijn.

De behandeling moet ook betrekking hebben op alle gelijktijdig voorkomende stoornissen, waaronder vaak aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, borderline-persoonlijkheidsstoornis en stoornissen in de impulsbeheersing, zoals gokstoornissen of seksuele stoornissen. Omdat een meerderheid van de mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis ook een stoornis in het middelenmisbruik zal hebben, moet een persoon mogelijk als eerste stap van de behandeling ontgifting voltooien, waarbij het middelenmisbruik en de persoonlijkheidsstoornis dan gelijktijdig worden behandeld.

Omgaan met een geliefde met een antisociale persoonlijkheidsstoornis

Als je een geliefde hebt met een antisociale persoonlijkheid, is het normaal dat je ontmoedigd raakt. Onthoud dat gebrek aan berouw of empathie een symptoom van de aandoening is, kan u helpen realistische verwachtingen te stellen over hoe uw geliefde kan verbeteren. Met de behandeling leren sommige mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis positieve relaties aan te gaan, meer verantwoordelijkheid te nemen en de grenzen van anderen te respecteren. Anderen niet, en familieleden zullen moeten nadenken hoe ze op deze uitdaging willen reageren. Een interessant feit is dat getrouwde mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis de neiging hebben om in de loop van de tijd te verbeteren in vergelijking met alleenstaanden.

Als u een dierbare heeft met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, zorg er dan voor dat u ook prioriteit geeft aan uw eigen gezondheid en veiligheid - familieleden vinden het vaak nuttig om zelf deel te nemen aan individuele counseling om emoties te helpen beheersen en om passende grenzen te leren stellen met het familielid.

Als u denkt dat u een antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft of een geliefde heeft die dit heeft, aarzel dan niet om contact op te nemen met uw arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Zij kunnen u informatie geven en u in contact brengen met de juiste bronnen om u te helpen deze uitdaging het hoofd te bieden.

Artikelbronnen

Amerikaanse Psychiatrische Vereniging. (2013).Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen(5e ed.). Arlingtpon, VA: American Psychiatric Publishing.

Antisociale persoonlijkheids stoornis. Cleveland kliniek . 20 november 2017.

Antisociale persoonlijkheids stoornis. Mayo Kliniek . 4 augustus 2017.

Antisociale persoonlijkheids stoornis. MedlinePlus. 29 juli 2016.

Antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASPD). Merck handleidingen. Mei 2018. Black, DW (2015). De natuurlijke geschiedenis van antisociale persoonlijkheidsstoornis. Canadian Journal of Psychiatry .

Laatst bijgewerkt: 16 november 2020