Ondermijnt obsessie over lichamelijke gezondheid onze geestelijke gezondheid?

Ik was een 50-jarige vrouw die trouw naar de sportschool ging, af en toe yoga beoefende, mijn groenten at, niet rookte, zich overgeeft aan misschien een glas wijn per week en koppig mijn 10.000 stappen per dag bijhoudt. Stel je mijn verbazing voor toen ik eind vorig jaar op de eerste hulp belandde met 'klassieke tekenen van een vrouwelijke hartaanval'.

gratis hulp bij depressie en angst

Na ECG's, röntgenfoto's en uitgebreid bloedonderzoek, vonden de artsen niets mis met mijn hart of longen. Omdat ik lichamelijk gezond werd verklaard, kreeg ik de opdracht om naar mijn huisarts te gaan als mijn angstaanjagende symptomen (scherpe pijn in mijn borst, rug en kaak) aanhielden.

De symptomen waren de volgende ochtend bijna volledig verdwenen, maar mijn angst hield aan, dus belde ik toch mijn dokter. Ik ging voor een onderzoek, en nogmaals, hij vond niets lichamelijks mis met mij. Maar toen we de afspraak afrondden, stelde hij me een onhandige vraag die erg leerzaam bleek te zijn. 'Wat vind je van al dat Harvey Weinstein-gedoe?' hij heeft mij gevraagd. Ik begon te huilen en oncontroleerbaar te beven, en begon een vreemde uitweiding over het feit dat ik het afgelopen jaar 10 pond was aangekomen. 'The Trump Ten', maakten mijn vrienden en ik grapjes als we regelmatig naar de sketch van Tina Fey 'Sheet-Caking It' op Saturday Night Live verwezen.

Ironisch genoeg waren we dat eigenlijk niet geweest het helemaal klonteren. We waren het meest politiek geëngageerd sinds we tien jaar geleden begonnen met het krijgen van kinderen. Er waren marsen en gemeentehuizen en protesten en bijeenkomsten voor het schrijven van postkaarten… en er was de meer recente kameraadschap van de # metoo-beweging.

'Dit is een goede zaak', herhaalde mijn arts wat mijn partner, een traumatherapeut, al maanden tegen me zei. Uiteindelijk is het creëren van zoveel bewustzijn waar we naartoe hebben gewerkt. Ja, het was goed, maar jongen, het was moeilijk.

In het midden van dit moeilijke jaar , Raakte ik geobsedeerd door fitness en voeding. Ik veronderstel dat het een poging is geweest om enige controle over mijn leven te krijgen. Mijn hoofd vol met Body Mass Index (BMI) -statistieken, ik telde mijn stappen, jongleerde met een fulltime dagtaak met de school / sport / sociale agenda van mijn zoon, telde mijn stappen, stampte ermee in de sportschool, maakte toegewijd voedzame maaltijden voor mijn familie (van wie ik vreesde dat ze nooit zelf gezonde keuzes zouden maken), telde mijn stappen, op zondag bereide maaltijden, en telde mijn stappen daarna nog wat meer.

Iets moest geven. Mijn arts stelde verschillende onmiddellijke veranderingen voor. Ten eerste hebben we mijn antidepressiva naar nog een 'gewichtsneutraal'. Hij redeneerde dat het medicijn dat ik al decennia gebruikte, misschien niet meer zo effectief werkte en nu ik in de menopauze was, was het moeilijker om de gewichtstoename van het antidepressivum op afstand te houden. Ten tweede verzekerde hij me dat een BMI van iets meer dan 25 op middelbare leeftijd gewoon geen groot probleem is. Hij adviseerde me dat ik probeer meer yogalessen te geven en minder calorierijke zweetfeesten. Ten slotte stelde hij voor om het idee te onderzoeken om de rigide fysieke normen die ik voor mezelf had gesteld los te laten. 'Wil je voor je plezier wandelen?' voegde hij er bijna schaapachtig aan toe.

Ik vroeg me af of iemand anders die ik kende soortgelijke problemen had ondervonden, nam ik contact op met vrienden.

Karen, 52, is een adjunct-directeur bij een groot ziekenhuis in New York. Ze weet deze veeleisende baan te jongleren met een tweede carrière als model en actrice. Karen is altijd een van mijn fysiek meest fitte vrienden geweest. Ze schreef zelfs een boek over bewust eten! Maar vorig jaar had ze een gezondheidsangst.

'Ik kreeg de diagnose osteoporose en raakte geobsedeerd door boerenkool!' Karen, die een familiegeschiedenis van hartaandoeningen heeft, was op de hoogte van enkele meldingen dat het nemen van calciumsupplementen kan leiden tot arteriële verkalking. Ze was ook nerveus over het consumeren van te veel zuivelproducten, wat een hoog cholesterolgehalte kan veroorzaken. 'Dus at ik 's ochtends mijn magere yoghurt en maakte toen boerenkool (de groente met het hoogste calciumgehalte) onderdeel van mijn dagelijkse leven.' Naar verluidt moest ze veel moeite doen om de greens naar haar werk te vervoeren. 'Die bladeren zijn enorm,' riep ze uit. 'Soms kwam het einde van de dag en realiseerde ik me dat ik mijn freaking collards niet had gehad en dan zou ik me zorgen maken. Het is 21.00 uur. Moet ik ze nu koken? Zal dat mijn spijsvertering in bed verstoren? Het ging maar door. 2017 was mijn zomer van collards! ' Plots besefte Karen dat ze dat wel was slaap verliezen door obsessie , en ze hield sowieso niet echt van boerenkool. 'Broccoli bevat behoorlijk veel calcium ...' legde ze uit. Ze doet haar best.

David, een 51-jarige marathonloper, had problemen met 'gezond' eten toen hij jonger was. 'Ik was een tijdje geobsedeerd door mijn sapcentrifuge en moest minstens één glas sap per dag drinken, vaak twee of drie,' herinnerde David zich. “Mijn favoriete sap was romaine, appel en gember. Op een dag had ik al mijn fruit en groenten allemaal gewassen en gehakt en mijn sapcentrifuge stierf. Ik raakte in paniek, pakte al mijn producten in en nam de metro van Brooklyn naar de enige plaats waar ik sap kende, helemaal in de buurt van Bloomingdale's. Ik betaalde ze om mijn spullen voor me te persen en dacht: wow, ik ben gek. '

David werd in de jaren negentig weer wakker nadat hij het Atkins-dieet had gevolgd. “Ik heb twee jaar last gehad van verstopping. Ik heb ooit een hele week geen stoelgang gehad. De dag dat ik van het dieet afging, de dag dat ik weer koolhydraten begon te eten, ging het goed. Ik had gewillig jarenlang geen normale badgewoonten gehad, alleen om een ​​paar kilo af te houden. '

'Op middelbare leeftijd,' zei David, 'heb ik geleerd om aardiger voor mezelf te zijn. Mijn doel is om gezond te zijn, niet mager. Soms betekent gezond zijn mezelf laten genieten van dat plakje cake. '

Yogaleraar en uitlijningsspecialist Elaine O'Brien, mede-eigenaar van 2nd Story Pilates en Yoga Studio in Queens, NY, was het eens met Davids 'vriendelijkere' benadering. 'Als je bang bent dat je routine te rigide is, stel jezelf dan een paar vragen,' zei Elaine, 'voel ik me door mijn oefenprogramma meer of minder thuis in mijn lichaam? Is mijn fitnessroutine vermoeiend of stimulerend? Neemt het tijd weg van mijn familie, vrienden en interesses, of helpt het me om me meer aanwezig te voelen in mijn leven? '

Wat mij betreft, het eerste dat ik deed toen ik het kantoor van mijn dokter verliet, was mijn fitnesstracker verwijderen. Ik nam me voor om een ​​maand pauze te nemen van het tellen van stappen en was verbaasd over hoe vrij ik me voelde! Vier hele weken wandelen zonder me zorgen te maken over hoeveel stappen ik kreeg; 30 dagen zonder dat zeurende gezoem om mijn pols als ik niet elke 20 minuten bewoog.

Toen het maandexperiment voorbij was, besloot ik de tracker in de la te laten. Nu draag ik mooie armbanden om mijn polsen en geniet van hun gerinkel terwijl mijn zoon en ik elkaars hand vasthouden tijdens onze wandeling naar school. Ik concentreer me op zijn gezicht, zijn stem, de bezienswaardigheden en geluiden om ons heen. Ik geniet meer van yoga en hou van de vrije tijd die gepaard gaat met minder hectische wekelijkse voedselbereiding. Dus wat als we een paar keer per week afhaalmaaltijden bestellen? Nee, ik ben die 10 pond niet afgevallen, maar ik ben er vier kwijtgeraakt en misschien is dat genoeg. ik geniet een work in progress zijn .