Hoe u een geweldige existentiële crisis kunt hebben
Ik werd onlangs veertig, en zodra ik de kaarsen uitblies, wachtte ik tot 'het ding' zou gebeuren. Je weet waar ik het over heb, toch? De beruchte 'midlifecrisis'. De moeder van alle existentiële crises. Een kracht om rekening mee te houden.
Klop op hout - ik schijn te hebben gekregen slechts eenmildversie van een existentiële midlifecrisis. Nou ja, tot nu toe tenminste. Ik merk dat ik allerlei soorten vragen stel die ik nooit eerder heb gesteld, zoals 'Is mijn leven nu het beste dat het ooit zal krijgen?' en 'Wat als ik sterf en nooit iets beters heb bereikt dan dit?'
Soms moet ik lachen om deze vragen (humor is goed voor ons allemaal!) En soms voel ik mezelf erin kruipen ongerustheid , en ik vraag me af of mijn spanning zal een dezer dagen de overhand krijgen.
Wat is een existentiële crisis?
Je veertiger is niet de enige keer dat je een existentiële crisis doormaakt. Het leven is vol momenten waarop je jezelf vragen begint te stellen als: 'Wie ben ik?' en 'Wat is mijn doel in het leven?'
De term existentiële crisis is afgeleid van het werk van psychoanalyticus en ontwikkelingstheoreticus Erik Erikson , die een existentiële crisis een 'identiteitscrisis' noemde. Identiteitsvragen zijn kenmerkende kenmerken van een existentiële crisis. Tijdens een existentiële crisis denk je na over wie je bent, of je genoeg hebt bereikt, je plek in de wereld en de zin van het leven.
Wat zijn de symptomen van een existentiële crisis?
In een krant over existentiële crises gepubliceerd inBulletin over gedragsontwikkelingbeschrijft onderzoeker Mary Andrews existentiële crises als het veroorzaken van specifieke psycho-emotionele symptomen, waarvan de meest opvallende angst is.
'Existentiële crises doen zich voor tijdens verwarrende periodes en perioden van hoge angst', schrijft Andrews. 'Mensen die midden in een existentiële crisis zitten, zullen hoge angstniveaus ervaren.'
Andrews merkt op dat om deze angst te laten verdwijnen, de crisis 'erkend, aangepakt of opgelost moet worden'. Met andere woorden, je kunt je existentiële crisis niet zomaar terzijde schuiven en hopen dat het vanzelf overkomt. U moet de vragen beantwoorden die u dwars zitten. Als je dat niet doet, zou je kunnen wegzakken in een periode van depressie of angst die moeilijker op te lossen is dan de existentiële crisis zelf.
Het is belangrijk om een existentiële crisis niet als iets negatiefs te zien, zegt Andrews, maar als een kans om introspectie te oefenen en wat tijd te nemen om je leven opnieuw te evalueren - wat zeker een veel positievere en verfrissende draai is dan typisch is bij het bespreken van existentiële crises. !
Wanneer hebben mensen typisch existentiële crisissen?
Er is geen exacte leeftijd of tijd in uw leven waarop u gegarandeerd een existentiële crisis zult hebben. Iedereen ontwikkelt zich volgens zijn eigen tijdschema en ervaart verschillende levensuitdagingen. Volgens Andrews zijn er echter enkele meer typische momenten waarop je een existentiële crisis kunt meemaken. Ze definieert drie typische existentiële crisisperiodes: de tweedejaarscrisis, de existentiële crisis voor volwassenen en de latere existentiële crisis.
De tweedejaarscrisis vindt meestal plaats ergens in uw tienerjaren of begin twintig, terwijl u overgaat naar volwassenheid. Het wordt bepaald door vragen over welk carrièrepad je moet kiezen, wat er nodig is om een succesvolle romanticus te vormen relatie , en algemene vragen over zelfbeeld en identiteit. Het kan gevoelens van wanhoop en emotionele opschudding veroorzaken, vooral als de patiënt niet in staat is deze vragen op te lossen.
ben ik verslaafd aan porno?
De existentiële crisis voor volwassenen doet zich meestal voor als je achter in de twintig bent en is vergelijkbaar met de existentiële crisis van de tweedejaars omdat je nog steeds worstelt met vragen over carrière , relaties en identiteit. Nu kunt u voor complexere vragen komen te staan, zoals of u al dan niet kinderen wilt hebben, trouwen, een religieuze overtuiging wilt hebben. U kunt uw seksualiteit, uw plaats in de wereld en waar u valt op morele / ethische / politieke schaal in twijfel trekken.
Dan is er natuurlijk de latere existentiële crisis. Dit gebeurt in de tweede helft van uw volwassen leven, nadat uw carrièrepad is gekozen, en u waarschijnlijk bent gesetteld met een romantische partner. Je zult nog steeds twijfels hebben over je carrière en relaties, maar met een hernieuwd besef van je sterfelijkheid. Je stelt jezelf de vraag ofdezecarrière of relatie is eigenlijk de erfenis die u wilt achterlaten. Je zult worstelen met fouten die je in het verleden hebt gemaakt en je zult je afvragen of je geen tijd meer hebt om ze recht te zetten.
Tips voor het beheren van uw existentiële crisis
Nogmaals, hoe stressvol existentiële crises ook zijn, ze zijn niet iets dat je terzijde wilt schuiven of negeren. De moeilijke vragen waarmee u worstelt, komen voort uit specifieke redenen, en het is gezond om ze te verwerken tijdens uw overgang door verschillende levensfasen. Existentiële crises kunnen worden gezien als kansen voor zelfgroei en misschien zelfs om bepaalde aspecten van je leven opnieuw uit te vinden.
Soms kunnen twijfels aan jezelf en gevoelens van onzekerheid echter de overhand krijgen en merk je dat je te maken hebt met depressie of angst als gevolg van een existentiële crisis.
Een vertrouwde vriend, een wijze ouderling of een loopbaancoach kan je helpen om door je existentiële crisis heen te komen. Het vinden van een ondersteunende therapeut je door deze tijd heen helpen kan een enorm verschil maken - het kan je in staat stellen om van een moeilijk moment een moment van positieve transformatie te maken.
Niemand zei dat het hebben van een existentiële crisis een wandeling in het park zou zijn, maar als je het vanuit het juiste perspectief benadert, kun je uit een sterker, brutaler, zelfverzekerder en met een geheel nieuw perspectief op het leven komen.
