Wat is ontwikkelingspsychologie?

Af en toe vraag je je misschien af ​​hoe je bent geworden zoals je nu bent, of waarom sommige mensen zich anders gedragen dan anderen. Je hebt misschien ook nagedacht over waarom een ​​opgewekt kind zou kunnen uitgroeien tot een opstandige tiener, of waarom mensen andere opvattingen, waarden of principes aannemen naarmate ze ouder worden.

Dit zijn enkele voorbeelden van vragen die de basis vormen van ontwikkelingspsychologie.

Wat is ontwikkelingspsychologie?

Gedurende ons leven doorlopen we verschillende vitale ontwikkelingsstadia, waarin elk individu groeit en zich aanpast op een aantal gestandaardiseerde en een aantal unieke manieren. Het gebied van ontwikkelingspsychologie is primair gericht op de studie van de menselijke ontwikkeling door middel van deze vitale fasen, en de ontdekking van nieuwe en betere manieren waarop mensen hun potentieel in elke ontwikkelingsfase kunnen maximaliseren.

De American Psychological Association beschrijft ontwikkelingspsychologie als de studie van menselijke groei en veranderingen gedurende de levensduur, inclusief: fysieke, cognitieve, sociale, intellectuele, perceptuele, persoonlijkheids- en emotionele groei. De studie van ontwikkelingspsychologie is van groot belang om te begrijpen hoe we leren en ons aanpassen.

Ontwikkelingspsychologie hield zich aanvankelijk vooral bezig met kinderpsychologie, maar de reikwijdte van dit veld is in de loop der jaren verbreed. Tegenwoordig concentreert het zich op elke fase van de menselijke groei, van de kindertijd tot op hoge leeftijd. Ontwikkelingspsychologie onderzoekt hoe baby's het vermogen ontwikkelen om in de wereld te functioneren, de veranderingen die plaatsvinden tijdens de adolescentie en volwassenheid, en de reden waarom het menselijk lichaam en geest vaak achteruitgaan op oudere leeftijd.

De studie van ontwikkelingspsychologie is enorm en er worden regelmatig nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen gedaan in elk stadium van groei en ontwikkeling. De American Psychological Association publiceert een maandelijks collegiaal getoetst tijdschrift dat tot doel heeft de kennis over ontwikkeling gedurende de hele menselijke levensduur te vergroten. Het tijdschrift heeft belangrijke bijdragen geleverd op het gebied van ontwikkelingspsychologie, met opmerkelijke onderzoeksresultaten over hoe hoge loodniveaus bijdragen aan een lager IQ en het verminderen van de aandachtsspanne bij kinderen, en op de schadelijke effecten van kinderen blootstellen aan geweld op televisie en in videogames.

Theorieën van ontwikkelingspsychologie

Ontwikkelingspsychologen bestuderen nog steeds de manieren waarop kinderen zich ontwikkelen en hoe hun ontwikkeling hen later in hun leven beïnvloedt. Uitgebreid onderzoek op het gebied van de ontwikkeling van kinderen heeft een aantal theorieën opgeleverd die inzicht geven in welke factoren de ontwikkeling van een kind beïnvloeden en de acties die de ontwikkeling van een kind maximaliseren en mogelijke ontwikkelingsachterstanden minimaliseren.

Hieronder volgen enkele van de meest algemeen erkende theorieën op dit gebied.

Psychoseksuele ontwikkelingstheorie

Bij de ontwikkeling van de psychoanalyse heeft de beroemde psycholoog Sigmund Freud een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkelingspsychologie, inclusief de psychoseksuele ontwikkelingstheorie. Freud stelde voor dat iemands ervaringen in verschillende stadia van de kindertijd rechtstreeks van invloed zijn op het gedrag en de persoonlijkheid van die persoon later in zijn volwassen leven.

Volgens deze theorie zijn er vijf universele ontwikkelingsstadia . Elke fase is gecentreerd rond een erogene zone, die de bron is van iemands psychoseksuele energie. In elk stadium van ontwikkeling is er enige spanning tussen het bewuste (waar iemand zich bewust is van zijn mentale processen) en het onbewuste (de mentale processen waarvan iemand zich niet bewust is); deze spanning ontstaat doordat het bewuste vaak werkt om het onbewuste te onderdrukken.

heb ik een narcistische persoonlijkheidsstoornis?

Freud geloofde dat wanneer een kind met succes elk van deze stadia doorloopt, de ontwikkeling culmineert in een gezonde persoonlijkheid op volwassen leeftijd. Als je echter niet in staat bent om de uitdagingen in één fase te doorstaan, zal dit een negatieve invloed hebben op het gedrag van een kind als volwassene. Hoewel de theorie decennia lang ongelooflijk invloedrijk was, heeft Freuds theorie van psychoseksuele ontwikkeling tegenwoordig minder invloed.

Psychosociale ontwikkelingstheorie

Deze theorie is ontwikkeld door de bekende psychoanalyticus Erik Erikson en suggereert dat menselijke groei door alle stadia, van de kindertijd tot de volwassenheid, kan worden georganiseerd in acht verschillende fasen . Volgens Erikson presenteert elke levensfase een existentieel dilemma dat een persoon met succes moet doorlopen om positieve deugden te verwerven. Het niet oplossen van een van deze hindernissen kan leiden tot het ontwikkelen van een negatieve kijk op de wereld, wat de groei en ontwikkeling van een persoon verder kan beïnvloeden.

Eriksons psychosociale ontwikkelingstheorie is over het algemeen gebaseerd op sociale interacties en de conflicten die tijdens elke ontwikkelingsfase ontstaan. De theorie suggereert dat het belangrijk is om een ​​persoon bloot te stellen aan sociale interactie en een breed scala aan ervaringen om in elke fase positieve resultaten te bereiken.

Verbindingstheorie

De gehechtheidstheorie, voorgesteld door een andere opmerkelijke psychoanalyticus, John Bowlby, houdt zich primair bezig met de noodzaak van vroege betekenisvolle relaties bij de ontwikkeling van een kind. De theorie stelt dat deze relaties een kind helpen gehechtheid aan een aantal mensen, plaatsen of dingen te vormen, en deze gehechtheden hebben op hun beurt een grote invloed op verdere ontwikkelingspatronen in de loop van het leven van het kind.

Deze theorie suggereert ook dat de behoefte om gehechtheid aan te gaan zich bij een kind op natuurlijke wijze ontwikkelt als een overlevingsinstinct, en verklaart waarom een ​​kind waarschijnlijk meer aangetrokken zou worden tot relaties die hem een ​​of andere vorm van fysieke of psychologische veiligheid bieden.

Sociale leertheorie

Albert Bandura, een van de pioniers op het gebied van ontwikkelingspsychologie, geloofde dat de ontwikkeling van een kind niet voornamelijk voortkomt uit leren door directe ervaring, maar door modellering en eenvoudige observaties. De theorie van Bandura suggereert dat leren effectief kan worden bereikt door te luisteren naar instructies over hoe gedrag moet worden uitgevoerd, of door aandachtig te observeren dat echte of fictieve personen dit gedrag beoefenen.

Cognitieve ontwikkelingstheorie

De Zwitserse theoreticus Jean Piaget was van mening dat kinderen heel anders denken dan volwassenen. En daarom is een rol voor volwassenen en verzorgers om kinderen geschikt materiaal te bieden om hen te helpen interactievaardigheden te ontwikkelen en hun vermogen om na te denken over hun acties te verbeteren.

Volgens Piaget vindt intellectuele ontwikkeling plaats in vier fasen , elke fase bestaat uit vaardigheden die een kind moet beheersen voordat hij doorgaat naar de volgende fase. Succesvolle afronding van elk van deze fasen is noodzakelijk voor de ontwikkeling van gezonde denk- en gedragsprocessen.

Levensstadia in ontwikkelingspsychologie

Ontwikkelingspsychologie houdt zich evenzeer bezig met de studie van ontwikkeling in verschillende levensfasen. In elk van deze stadia is er een belangrijke gebeurtenis die een persoon van nature verwacht te ondergaan.

1. Prenatale ontwikkeling

Dit is de eerste levensfase waarin de conceptie plaatsvindt en het kind zich begint te ontwikkelen. Op dit moment houden ontwikkelingspsychologen zich voornamelijk bezig met de omgevings- en voedingsfactoren die tot geboorteafwijkingen kunnen leiden, evenals factoren zoals drugsgebruik door de moeder of erfelijke ziekten die het kind bij de bevalling kunnen treffen.

regressionist uit vorige levens bij mij in de buurt

2. Vroege kinderjaren

De vroege kinderjaren brengen fenomenale levensveranderingen met zich mee en zijn ook het startpunt voor mijlpaalgebeurtenissen zoals het leren van taal, het verkrijgen van een zekere mate van onafhankelijkheid en observeren hoe de wereld werkt. In dit stadium vindt leren plaats via een geleidelijk proces, en ontwikkelingspsychologen richten zich op het helpen van het kind om volledige fysieke, cognitieve en emotionele groei te bereiken.

3. Middelbare kinderjaren

In dit ontwikkelingsstadium wordt een kind aangemoedigd om meer te leren over sociale interacties buiten het gezin terwijl het de eerste klassen van school doorloopt. Dit is vaak waar kinderen hun motorische vaardigheden verfijnen en socialiseren met andere kinderen. De eerste zorg in de middelbare kinderjaren is ervoor te zorgen dat deze vaardigheden niet worden belemmerd door sociale, emotionele of gedragsproblemen.

4. Adolescentie

De adolescente fase brengt een volledige overgang naar de puberteit, evenals een verhoogd gevoel van volwassenheid en onafhankelijkheid. In dit stadium zal een kind waarschijnlijk een psychologisch dilemma doormaken als gevolg van snelle fysieke en mentale groei en externe invloeden zoals groepsdruk. Dit leidt ertoe dat een kind ervaringen moet opdoen die het kind zullen helpen een unieke identiteit te vormen.

5. Vroege volwassenheid

De jaren twintig en dertig staan ​​bekend als de vroege volwassenheidsfase. Dit is waar een persoon zich op een psychologisch hoogtepunt bevindt, en de belangrijkste focus in deze fase ligt op carrièredoelen en het opbouwen van relaties. Sommigen die in dit stadium moeite hebben om duurzame relaties op te bouwen, kunnen worstelen met gevoelens van eenzaamheid.

6. Middelbare volwassenheid

De late jaren dertig tot midden jaren zestig staan ​​bekend als de fase van middelbare volwassenheid, waar veroudering meer merkbaar wordt en de verwachtingen van het leven opnieuw worden geëvalueerd en mogelijk realistischer worden. In dit stadium hebben veel mensen de neiging om naar een gevoel van doelgerichtheid te zoeken en manieren te zoeken om een ​​zinvolle bijdrage aan de samenleving te leveren.

7. Ouderdom

Deze levensfase vertegenwoordigt een tijd waarin een persoon wordt geconfronteerd met de fysieke, mentale en emotionele problemen die gepaard gaan met het verouderingsproces. Veel voorkomende zorgen in dit stadium zijn onder meer fysieke gezondheidsproblemen en mentale achteruitgang.

Ontwikkelingspsychologie en geestelijke gezondheid

Er is een definitief verband tussen ontwikkelingspsychologie en geestelijke gezondheid, aangezien psychische aandoeningen soms het gevolg kunnen zijn van risicofactoren voor kinderen. Het voorkomen van vermijdbare risicofactoren, zoals drugsgebruik, kan de kans op het ontwikkelen van een psychische aandoening in de latere levensfasen aanzienlijk verkleinen.

Kinderen ontwikkelen zich met verschillende snelheden, maar wanneer een kind bepaalde mijlpalen niet kan halen, kan dit een aanwijzing zijn voor een psychische aandoening of een mentale beperking. In deze gevallen worden ouders en verzorgers aangemoedigd om een ​​ontwikkelingspsycholoog te raadplegen die nauw met het kind zal samenwerken om de ernst van het probleem vast te stellen en effectieve manieren te bedenken waarop het kind het kan overwinnen of beheren. Ontwikkelingspsychologie biedt ook manieren om cognitieve, gedrags- en emotionele uitdagingen bij adolescenten en volwassenen te beheersen en te beheersen.