Geven therapeuten advies (en moeten ze)?

Veel therapeuten geven advies, maar er is geen enkel correct antwoord op de vraag of ze dat wel zouden moeten doen.

Advies geven in de context van therapie - iets dat goedaardig klinkt - is eigenlijk een controversieel en verdeeldheid zaaiend onderwerp. Advies kan betekenen dat u een cliënt moet vertellen wat hij moet doen, iets wat volgens veel therapeuten onethisch en contraproductief is, of op zijn minst riskant.

Een deel van deze controverse vloeit voort uit verschillende definities van advies in de context van therapie. Sommige therapeuten zijn van mening dat 'advies' alleen kan betekenen 'een cliënt vertellen wat hij moet doen'. Deze vorm van advies druist in tegen de aard van de therapie , een praktijk die bedoeld is om cliënten de cognitieve en emotionele vaardigheden te geven om geweldige beslissingen te nemen zonder dat iemand hen expliciet vertelt wat ze moeten doen. Het kan een cliënt van zijn of haar autonomie beroven, zei Talkspace-therapeut Denise Garcia .

Advies kan ook het resultaat zijn van tegenoverdracht , het proces waarbij een therapeut emoties overbrengt op een cliënt, aldus Garcia. Tegenoverdracht kan de kwaliteit van de behandeling en de therapeutische relatie negatief beïnvloeden als er misplaatste gevoelens bij betrokken zijn, waaronder een therapeut die advies geeft op basis van persoonlijke gevoelens in plaats van therapeutische inzichten.

stoppen met werken om geestelijke gezondheidsredenen

Andere therapeuten zeggen dat de aard van advies kan variëren, waardoor sommige vormen van advies acceptabel zijn. Als een cliënt om advies vraagt, kan de therapeut een mening geven, zijn gedachten delen of een cliënt aanmoedigen om een ​​denkstrategie te proberen.

Deze vorm van advies sluit aan bij de aard van therapie, omdat het cliënten nog steeds in staat stelt hun copingvaardigheden op te bouwen en zelfstandig te handelen. Het is iets anders dan hen vertellen wat ze moeten doen.

Dan zijn er therapeuten die geen enkele vorm van advies geven. Ze kiezen deze benadering om verschillende redenen. Voor sommigen is het delen van meningen of het aanmoedigen van een cliënt om iets te doen niet in overeenstemming met hun praktijk of idee van wat therapie is. Anderen maken zich zorgen over het risico van advies: een cliënt kan het advies gebruiken, negatieve gevolgen ervaren en de therapeut aanklagen.

'Ik denk dat voor velen van ons training en opleiding ons heeft geleerd geen advies te geven', zei hij Spreekruimtetherapeut Jor-El Caraballo . 'Meestal is dit een poging om het risico op wanpraktijken te verminderen, wat geen goede manier is om te oefenen.'

Desalniettemin kan de aanpak om geen advies te geven goed werken voor cliënten die therapie zien als - meer dan wat dan ook - een plek om gevoelens te delen en hun problemen te bespreken.

oorzaken van depressieve stoornis

Aan de andere kant kan een gebrek aan advies frustrerend zijn voor cliënten die begeleiding willen. Op een anonieme thread in een populaire publicatie over geestelijke gezondheid klaagde een cliënt over het feit dat zijn therapeut geen 'feedback of advies' gaf, een gevoel dat door verschillende mensen werd herhaald in de commentarensectie.

Cliënten kunnen hun therapeut om meer mening en begeleiding vragen, maar sommigen van hen zijn te nerveus om dat te doen of vinden dat ze niet direct hoeven te communiceren wat ze van therapie willen. Er zijn ook therapeuten die geen enkele vorm van advies geven, ook niet als cliënten daarom vragen.

verschil tussen schizoaffectieve stoornis en schizofrenie

Als cliënten passende en nuttige vormen van advies willen, moeten ze hun therapeut om advies vragen. Als de therapeut nee zegt, moet hij overwegen om een ​​andere te zien. Cliënten die zich zorgen maken over de kwestie van advies, moeten dit ook ter sprake brengen tijdens de consultatiefase voordat ze een relatie met een nieuwe therapeut beginnen.

Cliënten moeten zich ook bewust zijn van het tegenovergestelde: therapeuten die te veel meningen geven en deze consequent ongevraagd aanbieden. Zelfs therapeuten die passend advies geven, moeten daar voorzichtig mee zijn en het alleen aanbieden wanneer dat nodig is.

'Soms zijn klanten zo overweldigd dat ze niet weten waar ze moeten beginnen', zei Caraballo. 'Op die momenten kunnen we onze kennis respectvol gebruiken om een ​​cliënt sterk aan te moedigen bepaalde stappen te ondernemen waarvan we denken dat ze het meest nuttig voor hem kunnen zijn.'

Zodra cliënten beslissen hoeveel advies ze willen - of als ze dat niet willen - kunnen ze een therapeut zoeken die aan hun voorkeur voldoet. De juiste vorm en hoeveelheid advies zal hen helpen hun kwaliteit van leven te verbeteren. Het zal dit doen zonder hen de autonomie te ontnemen die ze nodig hebben om betere emotionele en cognitieve vaardigheden te ontwikkelen.