De therapie heeft me geholpen: stop mijn paniekaanvallen
Dit bericht maakt deel uit van ons #TherapyHelpedMe serie voor Mental Health Awareness Month. Talkspace deelt verhalen over hoe therapie mensen van alle achtergronden helpt om de dagelijkse uitdagingen van het moderne leven te doorstaan.
De paniekaanvallen escaleerden tijdens mijn laatste studiejaar.
hoe depressie zelf te behandelen?
Ik zat eens aan de kant van de snelweg. Ik verliet mijn auto een mijl terug en belde 911, ervan overtuigd dat ik een hartaanval had. Verward gaf ik de telefoniste de verkeerde locatie van waar ik was. Hoe langer ik op hulp wachtte, hoe meer moeite ik kreeg om te ademen.
Een andere keer, terwijl ik stopte voor een stoplicht in de straten van de stad, stapte ik uit mijn auto en begon te lopen. Voertuigen renden langs me heen terwijl anderen toeterden en me vervloekten omdat ik het verkeer belemmerde. Ik liet mijn auto midden op de drukke straat achter en liep naar huis. Toen ik aankwam, brak ik in en huilde.
Ze waren moeilijk te voorspellen, maar soms voelde ik een paniekaanval opkomen. Alleen thuis was ik opeens bang dat er iets vreselijks met me zou gebeuren. Ik had het in mijn hoofd gezet dat ik het huis uit moest, anders zou ik sterven. Ik liep de deur uit en dwaalde door de straten van de stad. Het was middag in Phoenix en de hitte van 114 graden in augustus verschroeide mijn blote voeten. Ik had geen water, geen telefoon en geen idee waar ik heen ging.
ik was een alleenstaande moeder werken om mijn gezin te onderhouden terwijl ik fulltime naar school ga. Ik was thuis. Hoewel mijn opleiding hoop had moeten creëren voor de toekomst van mijzelf en mijn kinderen, begon de druk van zoveel verplichtingen me plotseling te breken. Ik was in paniek.
Hulp zoeken voor mijn paniekaanvallen
Omdat de paniekaanvallen steeds vaker voorkwamen, moest ik de onveilige situaties erkennen waarin ik mezelf plaatste. Ik heb ook last van Bipolaire stoornis II , wat vaak met mijn geest speelt, temeer omdat ik goed functioneer. Er is een plaats tussen de golven van depressie en manische crash waar ik geloof dat ik de ziekte stevig onder de knie heb, maar die greep bewijst vaak een illusie. Ik wist dat ik hulp nodig had, maar dit zou een uitdaging blijken te zijn met mijn hectische schema. Het college bood gratis counseling op de campus en ik besloot het eens te proberen. Ik wist niet zeker wat ik kon verwachten.
Gaan de counselor en ik een behandelplan opstellen? Zullen we regelmatig geplande afspraken hebben of is het een eenmalig iets? Wat zijn de referenties van de vertrouwenspersoon?Dit waren de vragen die ik de receptioniste stelde bij het plannen van een afspraak.
'Hij kan je nu ontmoeten,' zei ze en ze gaf me een vragenlijst om in te vullen.
Ik voelde me ongemakkelijk tijdens mijn eerste sessie met Thomas, het was een nieuwe ervaring. Ik legde de terugkerende paniekaanvallen uit en er was weinig dialoog tussen ons toen hij een plan voor me opstelde. Hij gaf me een vel papier, verwijzend naar het 'huiswerkopdracht', en maakte een afspraak voor de volgende week.
Het werkblad was een diagram. Bovenaan was een doos met de tekst: 'Paniekaanval.' Ik moest de lege vakjes hieronder invullen met de gevoelens die ik ervaar voorafgaand aan mijn paniekaanvallen.
Tijdens onze volgende afspraak leidde hij me door de fysiologie van vecht- of vluchtreactie en werkten we aan ademhalingsoefeningen.
Onze volgende bezoeken waren gericht op deze oefeningen en coping-tools die ik zou gebruiken als de paniekaanvallen aanhielden.
Paniek op het moment begrijpen
Ik was in de kruidenierswinkel toen ik voelde dat er weer een aanval kwam. Ik stond alleen in het gangpad en stopte onmiddellijk en deed een ademhalingsoefening. Het hielp. Ik voelde me rustiger en liep door naar het volgende gangpad. Ik sloeg de hoek om en zag een groep mensen.
Mijn zicht werd getunneld, mijn hart ging tekeer en mijn vingertoppen werden gevoelloos. Ik raakte in paniek en liet de mand vol boodschappen vallen die ik bij me had. Ik zag hoe de voorwerpen op de grond raakten en explodeerden, waardoor iedereen naar me opkeek. Mijn pols bonkte in mijn oren en mijn haarlijn droop van het zweet.
Ik rende de winkel uit.
mayo clinic borderline persoonlijkheidsstoornis
De volgende keer dat ik Thomas zag, uitte ik mijn frustratie. We waren op ons zesde bezoek, maar ik had nog steeds paniekaanvallen. We waren nog niet eens begonnen aan de ontdekking vanwaaromIk raak in paniek. Maar ik voelde me nog steeds hopeloos.
'Je hoeft niet uit te zoeken waarom je in paniek raakt,' zei hij. 'Je moet leren hoe je ermee om moet gaan.'
'Ik ben niet veilig als ik een paniekaanval heb.'
“Je brengt jezelf in onveilige situaties en probeert niet in paniek te raken. Wat zou er met je gebeuren als je jezelf in paniek zou laten raken? '
We zwegen terwijl ik over zijn vraag nadacht.
'Er zou niets gebeuren. Ik zou gewoon een paniekaanval krijgen en dan zou het voorbij zijn. '
Wat ik van mijn therapeut heb geleerd
Thomas hielp me te beseffen dat ik mezelf meer in paniek bracht door mezelf niet toe te staan te accepteren wat er op dat moment met me gebeurde. Paniekaanvallen zijn niet per se slecht of schadelijk. Het is een fysieke verdediging tegen een emotionele reactie.
Ik worstel nog steeds met angstgevoelens als een symptoom van depressie, maar ik ben dankbaar dat ik geen nieuwe paniekaanval heb meegemaakt.
