Is er een verband tussen trauma en verslaving?

Verslaving is een complex proces met tal van variabelen in het spel, maar trauma misschien wel een van de belangrijkste van die variabelen. Door het verband tussen trauma en verslaving te begrijpen, kunnen problemen beter worden behandeld.
Helaas heeft de geestelijke gezondheidszorg tot de vorige eeuw niet voldoende de impact van trauma op de geestelijke gezondheid erkend. Het probleem trok meer aandacht toen professionals in de geestelijke gezondheidszorg na de Eerste en Tweede Wereldoorlog steeds meer soldaten met een granaatschok zagen.
Sindsdien zijn we gaan begrijpen dat trauma niet beperkt is tot soldaten. Met name in de afgelopen 30 jaar hebben we geleerd dat kinderen die worden misbruikt of verwaarloosd, kinderen die huiselijk geweld, verkrachting en zelfs willekeurige gebeurtenissen zoals auto-ongelukken meemaken, een soortgelijk patroon van psychische symptomen kunnen veroorzaken bij mensen van alle leeftijden en achtergronden. .

Algemene effecten van trauma

Met beter onderzoek hebben we meer geleerd over hoe trauma het functioneren van de geestelijke gezondheid beïnvloedt. Trauma kan verschillende problemen veroorzaken, waaronder:

Neurologische veranderingen: Studies hebben ontdekt dat trauma fysieke effecten heeft op de hersenen, op microscopisch niveau. Kinderen die in de eerste 2-3 jaar verwaarloosd worden - lang voordat ze duidelijke herinneringen aan een dergelijk trauma hebben - hebben bijvoorbeeld meer moeite met het reguleren van emoties en gedrag.
Fysieke hersenschade: We weten dat direct hersenletsel als gevolg van geweld of een ongeval een lichamelijk probleem is, maar dergelijk letsel heeft ook gevolgen voor de geestelijke gezondheid. Hersenletsel kan leiden tot verwarring, impulsiviteit, depressie, agressie en andere symptomen die alle aspecten van iemands leven beïnvloeden.
Slecht interpersoonlijk functioneren: Wanneer we een trauma hebben meegemaakt, vooral als het een aanval van een andere persoon was, verandert ons vermogen om met anderen om te gaan. We kunnen meer op hun hoede of angstiger worden. Voor sommige mensen vervagen de grenzen van relaties, wat resulteert in impulsief of ongezond gedrag bij het kiezen van vrienden of partners.
Slechte emotionele regulatie: Trauma maakt het moeilijk om emoties effectief te verwerken. Situaties die andere mensen niet erg storen, kunnen ernstige angst, verdriet of woede veroorzaken bij personen met een traumageschiedenis. Aan de andere kant kan trauma ook emotionele verdoving veroorzaken, wat leidt tot meer sensatiezoekend gedrag.
Lage eigenwaarde: Afhankelijk van de aard van het trauma kunnen patiënten met langdurige emotionele littekens worden achtergelaten waardoor ze twijfelen aan hun waarde in de wereld. Chronische twijfel aan jezelf maakt het moeilijk te geloven dat je goede dingen in het leven verdient.

Hoe verslaving voortkomt uit trauma

Dat is een algemeen idee verslaving - of het nu gaat om alcohol, drugs, eten of zelfs om gedrag zoals lichaamsbeweging of seks - is gewoon een manier om 'zelfmedicatie' te geven als mensen zich slecht voelen. Hoewel daar een kern van waarheid in zit, kan de impact van trauma direct een rol spelen bij het ontwikkelen van verslaving.
Veranderingen in de hersenen, hetzij door direct letsel, hetzij door patronen van misbruik of verwaarlozing, beïnvloeden de besluitvorming en impulscontrole. Mensen hebben wellicht meer stimulatie nodig om zich net zo sterk te 'voelen' als andere mensen, omdat trauma emoties kan verdoven. Aan de andere kant hebben traumapatiënten misschien ook een manier nodig om hun emoties af te zwakken of de scherpte weg te nemen wanneer hun gevoelens sterker zijn dan typisch is voor een bepaalde situatie.
Bovendien kunnen mensen die weten dat ze niet goed met gevoelens omgaan, verslavend gedrag gebruiken om te voorkomen dat gedrag erger wordt. Als iemand bijvoorbeeld de neiging heeft om weg te vliegen als hij gefrustreerd is, kan hij zich realiseren dat het leven slechter voor hem is als hij het niet goed aankan. Ze kunnen middelen gebruiken om deze gevoelens op afstand te houden. Verslavend gedrag wordt een misplaatste vorm van preventieve zelfzorg, waarbij de persoon proactief probeert om een probleemgedrag te beheren.
Ten slotte heeft het type trauma - niet alleen iemands gevoelens over het trauma - ook invloed op verslaving. Onderzoek suggereert dat bij sommige soorten trauma, zoals het trauma dat zich voordoet in de kindertijd, het verslavingsrisico hoger is, ongeacht wat de persoon denkt van het trauma dat ze hebben meegemaakt.
Een dergelijke bevinding suggereert dat verslaving meer speelt dan alleen persoonlijke attitudes en keuzes. Met andere woorden, een persoon die een trauma heeft meegemaakt, kan niet altijd van de positieve kant kijken en verwachten het risico van verslaving te vermijden. Als er een traumageschiedenis is, is er een extra risico.

Hoe therapie kan helpen

Therapie kan de symptomen van post-traumatische stress-stoornis , depressie , en algemeen ongerustheid . Het kan je ook helpen om sterkere copingvaardigheden, een groter gevoel van eigenwaarde en betere relationele vaardigheden te ontwikkelen.
Verbeteringen op deze gebieden verminderen het risico op verslavend gedrag als ze nog niet zijn begonnen. Als er al een verslaving aanwezig is, kan therapie niet alleen de verslaving aanpakken, maar ook deze onderliggende risicofactoren. Verslaving alleen behandelen zonder het trauma aan te pakken is misschien niet voldoende om terugval te voorkomen.
Het verband tussen trauma en verslaving is reëel, maar wordt niet volledig begrepen. Waar het op neer komt is dat als u problemen heeft met middelenmisbruik of ander verslavend gedrag, u mogelijk te maken krijgt met een onderliggend trauma, niet alleen met de verslaving alleen. Als u een traumageschiedenis heeft, moet u zich bewust zijn van uw risico op allerlei soorten verslavend gedrag, en Aarzel niet om hulp te krijgen als je het nodig hebt.