Hoe sociale media de manier waarop we rouwen hebben veranderd

Een paar jaar geleden stierf Gales moeder na een slopende strijd tegen kanker. Als de enige atheïst in een vroom religieus gezin voelde Gale zich geïsoleerd en niet in staat te rouwen zoals ze wilde. De overspoeling van spirituele retoriek van familieleden maakte het moeilijk voor haar om het leven van haar moeder te vieren.

Om een ​​plek te vinden waar ze vrijuit kon spreken, zocht Gale naar steungroepen voor seculiere mensen die wilden rouwen zonder enige druk om te bidden of religieuze concepten zoals God en het hiernamaals te overwegen. Ze vond twee seculiere rouwgroepen op Facebook en is tevreden over de online community.

'Ik zou me nog steeds bijna helemaal alleen voelen als deze mensen er niet waren', zei Gale over haar gemeenschapsleden. 'Ik voel me gehoord en begrepen, en het is niet minder echt voor mij als dat begrip en die kameraadschap online gebeurt.'

Sinds Facebook halverwege de jaren 2000 alomtegenwoordig werd, hebben miljoenen mensen zoals Gale zich afgevraagd wat ze online moesten doen als een geliefde overlijdt. De meeste mensen die we kennen hebben op zijn minst Facebook-accounts, dus wat gebeurt er met hun pagina's als ze weg zijn? Hoe moeten we omgaan met hun digitale geesten op sociale media?

Toen de praktijk van rouwen via sociale media en andere online media opkwam, sommige mensen voelden zich ongemakkelijk bij het idee . Naarmate een toenemend aantal mensen zich bezighield met profielen op sociale media van overleden dierbaren, werd rouwen op internet echter te gewoon om vreemd te zijn.

'Iemand die ik kende stierf door zelfmoord in 2010, en ik herinner me hoe raar het voelde dat zijn Facebook-pagina actief bleef (vanwege zijn ouders), en dat mensen er nog steeds op zouden posten over hoe ze hem misten, gelukkige herinneringen en oude foto's, ' zei social media manager Chris Lowery . 'Zeven jaar vooruitspoelen, en ik geloof dat het nu de norm is dat de FB-pagina van een overleden persoon actief blijft om ze te onthouden.'

Om het probleem aan te pakken dat gebruikers overlijden voordat ze hun openbare pagina's verwijderden, creëerde het Facebook-team de optie om te hebben herdenkingsaccounts . Facebook-gebruikers kunnen nu een 'legacy-contact' selecteren om het account te beheren nadat ze zijn overleden. Wanneer mensen een testament opstellen, werken ze vaak samen met een advocaat om te beslissen wat er gebeurt met een 'digitale erfenis' die sociale media kan omvatten.

Huidige trends en gevoelens over het uiten van verdriet via sociale media

Tegenwoordig beschouwen de meeste mensen de sociale media-profielen en pagina's van de overledene als gedenktekens, ongeacht of ze officieel deel uitmaken van een digitale erfenis. De overgrote meerderheid van de bevolking is van mening dat het belangrijk is om het profiel van een geliefde na hun overlijden te kunnen zien, aldus een 2016 enquête door de Digital Legacy Association. Ongeveer de helft van de respondenten in de enquête wilde ofwel dat hun sociale media actief blijven na het overlijden, of zou het niet erg vinden als vrienden en familieleden hun profiel bijhouden. Slechts een klein deel van de respondenten vond de ervaring van het bekijken van een profiel van een overleden geliefde 'schokkend en niet waardevol'.

Vanwege de brede acceptatie en aanmoediging van rouw via sociale media, is de praktijk geëvolueerd en uitgebreid tot buiten Facebook. Twitter is ook een populaire plek geworden om de doden te eren. Wanneer een geliefde beroemdheid sterft, wordt hun naam meestal minstens een dag de belangrijkste hashtag en het belangrijkste trefwoord op Twitter. Fans, journalisten en persoonlijke kennissen sturen uitingen van 140 tekens (of minder) van hun verdriet naar een openbaar forum waar iedereen kan reageren. Deze open omgeving is anders dan persoonlijke Facebook-posts waar de meeste mensen die de rouwberichten bekijken een nauwere band hebben met de persoon die is overleden.

Soms uiten mensen hun verdriet op Twitter als onderdeel van activisme of verbinding met een gemeenschap, ras of andere identiteit. De zwarte community op Twitter, ook wel bekend als Zwarte Twitter , pakt af en toe een hooggeplaatste hashtag door te erkennen dat iemand als Mike Brown, een slachtoffer van racisme en politiegeweld, is overleden.

Het is de standaard geworden om te rouwen op alle grote sociale mediaplatforms, inclusief Instagram en Pinterest. Mensen hebben bijvoorbeeld Pinterest-borden gemaakt om het leven van hun overleden dierbaren te vieren.

Het gebruik van sociale media om het nieuws van het overlijden van iemand te verspreiden en hun leven te eren, heeft traditionele media zoals overlijdensberichten, brieven en telefoontjes niet volledig vervangen. Desalniettemin is het veel gebruikelijker dat mensen berichten over hun overleden geliefden op Facebook posten dan dat ze een kaart naar de overlevende familieleden sturen.

Veranderen wat het betekent om te rouwen

Sociale media hebben miljoenen mensen in staat gesteld om een ​​bredere kijk op rouwen aan te nemen. Traditioneel verwees rouw specifiek naar de periode van overlijden nadat een geliefde was overleden. Tegenwoordig uiten mensen verdriet op sociale media als reactie op vele soorten verliezen: ontslagen worden, hun huis verlaten als onderdeel van een verhuizing, een relatie beëindigen, een huisdier dat doodgaat en meer.

'Een goede vriendin van mij heeft een pasgeboren zoon met verschillende gezondheidsproblemen, en ze heeft Facebook en Instagram gebruikt als een manier om te rouwen om de gezondheid en levensverwachting van haar zoon', zei Lowery. 'Ze plaatst updates van zijn doktersbezoeken en krijgt vaak honderden opmerkingen van vrienden en familie dat haar zoon hen heeft geïnspireerd en dat ze voor haar bidden.'

Deze gedragingen komen eigenlijk overeen met de oorspronkelijke definitie van verdriet waarin de dood niet specifiek werd genoemd. Verdriet betekent 'scherp geestelijk lijden of angst door verdrukking of verlies; scherp verdriet; pijnlijke spijt. ' Een 'verlies' kan zowel letterlijk als figuurlijk zijn.

Sommige mensen rekken het concept van verdriet uit door gevoelens van verdriet over veranderingen in de wereld te posten, maar op een manier die lijkt op rouwen als een verlies. Na de verkiezingen van 2016 treurden bijvoorbeeld miljoenen Amerikanen op sociale media omdat ze het gevoel hadden dat het land dat ze kenden en waar ze van hielden verdwenen was.

De voor- en nadelen van rouwen op sociale media

Rouwen op sociale media heeft over het algemeen een positief effect gehad op de geestelijke gezondheid. In het geval van een sterfgeval stelt de praktijk mensen in staat om - in zekere zin - hun overleden dierbaren te 'bereiken', aldus Kaddie Fancher, de social media manager bij de Empire PR Agency .

'Ik vind dit niet alleen nuttig, maar ook enigszins therapeutisch', zei Fancher.

Sociale media kunnen mensen helpen bronnen van steun te vinden, hun gevoelens te uiten en een afsluiting te vinden tijdens hun ergste pijn. Het is ook een praktisch hulpmiddel voor het organiseren van begrafenissen, het informeren van mensen over het overlijden van de geliefde en het verbinden van mensen die de overledene kenden maar elkaar niet.

Helaas kunnen sociale media ook triggers zijn voor mensen die in verdriet verkeren. Stel je een vrouw voor die onlangs een miskraam heeft gehad. Verdrinkend in verdriet en niet in staat zich op veel van alles te concentreren, ligt ze in bed met haar telefoon en scrolt ze door Instagram. Meteen ziet ze een afbeelding van het mooie pasgeboren kind van haar vriendin. Het bericht heeft honderden likes en tientallen reacties vol goede wensen en complimenten. Wat ze dacht dat een welkome afleiding van het verlies zou zijn, heeft haar angst nu versterkt.

Rouwende op openbare platforms loopt ook het risico trollen en andere ongevoelige mensen tegen te komen die de dierbare overledenen willen kleineren. Er zijn ook mensen die herdenkingsinhoud gebruiken om de aandacht op zichzelf te vestigen of een verhitte discussie beginnen over kwesties die verband houden met de overledene. Dit probleem komt vooral veel voor op Twitter.

Of het nu gaat om het verliezen van een hond en het tegenkomen van foto's van puppy's of het slachtoffer worden van een trol op een herdenkingspagina, Facebook, Twitter en Instagram kunnen riskante plaatsen zijn om te rouwen. Zoals bij elk gebruik van sociale media, moeten mensen voorzichtig zijn om te voorkomen dat de ervaring hun geestelijke gezondheid negatief beïnvloedt.

9 tekenen van een narcistische persoonlijkheidsstoornis

Als je rouwt en van plan bent om sociale media te gebruiken, overweeg dan om eerst je instellingen aan te passen. Door bepaalde accounts of mensen tijdelijk te verbergen voor uw feeds, is de kans kleiner dat u berichten tegenkomt die mogelijk verontrustend zijn. Een pauze nemen van sociale media kan ook helpen.

Naarmate sociale media evolueren, zullen we hoogstwaarschijnlijk mensen op veel meer manieren zien rouwen. Hoe meer methoden mensen hebben om met verdriet om te gaan, hoe gemakkelijker het voor hen zal zijn om de vele emoties te verwerken die bij zo'n ingewikkeld en afmattend proces komen kijken.