Kan alleen leven uw geestelijke gezondheid schaden?

vrouw starend uit gesloten raam

'Je kunt aan die witte luifel stoppen,' zei ik tegen mijn Lyft-chauffeur.
Ik sleepte mijn twee grote legergroene reistassen, rode Osprey-koffer, zwarte rugzak en canvas tas - gevuld met benodigdheden zoals mijn elektrische waterkoker en trommel uit Sedona - uit de kofferbak en de stoeprand op. Ik zag een groep afgestudeerde studenten nieuwe bewoners bij de deur begroeten met T-shirts van Columbia University met op de voorkant Office of Residential Services. Het voelde nog steeds raar om weer op school te zijn.
Nadat ik mezelf had ingecheckt, kwam een ​​van de studenten die het Office of Residential Services-t-shirt droegen naar me toe met een gigantische gele vuilnisbak en vroeg me of ik hulp wilde hebben om mijn spullen naar mijn appartement te brengen. Ik accepteerde het graag, gooide al mijn spullen in de gele bak en we rolden het samen naar de lift.
'Welke verdieping?' vroeg de student.
'Zestien,' antwoordde ik.
Toen de liftdeuren opengingen, volgden we de nummers helemaal tot aan het einde van de gang totdat we mijn toegewezen appartement bereikten. Ik opende de deur, rolde de gele bak naar binnen en begon mijn spullen uit te laden. Met ongeveer 90 vierkante meter was er nauwelijks ruimte om te lopen met al mijn bezittingen in het midden opgestapeld. Aan het uiteinde van de kamer waren twee grote ramen die een prachtig uitzicht op een nabijgelegen kerk en een buurtpark boden. Er was iets charmants aan dit appartement, ook al was het klein en 3000 mijl verwijderd van mijn man, vrienden en gemeenschap. Ik was opgewonden, bang, nerveus en eenzaam allemaal tegelijkertijd.
Dus dit is hoe het voelt om alleen te levenIk bedacht me.





De ups en downs van alleen leven

In het begin was alleen wonen opwindend. Ik kon doen wat ik wilde, wanneer ik maar wilde. Ik bleef laat op om naar Schitt's Creek te kijken. Ik werkte urenlang aan creatieve projecten zonder onderbreking. Ik bedekte elk oppervlak van mijn kleine appartement met lichtslingers, planten en #AllTheCrystals. Het was een leuke en bevrijdende ervaring.
Maar na een paar maanden merkte ik dat mijn stemming veranderde. Ik miste mijn man, mijn vrienden, mijn huis. Ik kreeg voor het eerst in mijn leven slapeloosheid, leed aan constante hoofdpijn en had geen zin om veel anders te doen dan werken.

De mening van een therapeut

'Een recente studie concludeerde dat alleen wonen verband houdt met veelvoorkomende psychische stoornissen', aldus Cynthia Catchings, LCSW-S, CFTP en de in Virginia / Texas gevestigde Talkspace-therapeut. 'Hoewel velen van ons op elk moment in het leven een van deze aandoeningen kunnen ervaren, of het nu gaat om depressie, angst of iets anders,' voegde Catchings eraan toe, 'alleen wonen verergert de aandoening, waardoor de persoon in groter gevaar komt.'
Er zijn momenten waarop Catchings vindt dat het gunstig is voor iemand om alleen te wonen, bijvoorbeeld als hun huidige situatie giftig is. Ongeacht de omstandigheden, herhaalt Catchings dat je je gelukkig voelt en een sterk ondersteuningssysteem is belangrijk voor iedereen die alleen woont.





Waarschuwingsborden om op te letten

Als je interesse begint te verliezen in dingen die je vroeger gelukkig maakten, kan dat een signaal zijn dat alleen wonen niet goed is voor je geestelijke gezondheid. Hier zijn een paar andere waarschuwingssignalen om op te letten, volgens Catchings:

  • Stemmingswisselingen
  • Anderen vermijden
  • Verandering in eet- of slaapgewoonten
  • Huilende spreuken
  • Moet vaker dan normaal met anderen praten

Een gelukkig medium vinden

Twee maanden geleden maakte mijn man de 3000 mijl lange cross-country verhuizing om met mij mee te gaan in New York City en we zijn samen naar een nieuw appartement verhuisd. Op 600 vierkante voet, dubbel zo groot als mijn laatste appartement, voelt alles heerlijk ruim aan. Ook al is er geen enkele lade voor bestek of ruimte aan het werkblad die groot genoeg is voor een snijplank, ik geniet ervan mijn man hier te hebben om te delen in deze met gelach gevulde ontdekkingen.
Wat ik heb geleerd van mijn 8 maanden dat ik alleen woon, is dat ik meer introvert ben dan ik dacht. Ik geniet regelmatig van tijd om uit te rusten en op te laden. Kunnen communiceren deze behoeften aan mijn man hebben onze relatie als geheel versterkt. 'Je moet jezelf en je kamergenoot kennen om een ​​ruimte te kunnen delen en om grenzen te stellen', zei Catchings.
Catchings raadt partners of kamergenoten aan om samen de hulp van een therapeut te zoeken om de meest ondersteunende woonsituatie voor beide partijen te creëren. 'Een professional helpt niet alleen stellen of kamergenoten in moeilijke tijden', vertelt ze. 'De therapeut kan je helpen om het perfecte midden te vinden om je eigen ruimte te creëren voordat er problemen ontstaan.'
Terwijl ik nog steeds aan het samenwonen ben - geen etentjes meer achter de computer of drie dagen wachten om de afwas te doen - was het leuk om weer het gezelschap van mijn man te hebben. Deze keer ben ik me er meer van bewust dat ik elkaar de ruimte geef die we nodig hebben. Liefde betekent niet dat je alles samen moet doen.