Breaking the Code of Silence: Black Americans and Mental Health

Vanwege stigma, gebrek aan toegang en verschillende andere factoren zoekt slechts een kwart van de zwarte Amerikanen naar geestelijke gezondheidszorg. Het begrijpen van deze redenen is de eerste stap op weg naar een verandering.

Kosten en beschikbaarheid

Mensen die op het platteland of in achtergestelde buurten wonen, hebben moeite met het zoeken naar geschikte aanbieders in hun buurt. Bovendien kan toegang tot zorg duur zijn vanwege de prijs van diensten en reiskosten.

Veel zwarte Amerikanen hebben geen toegang tot kwaliteitsaanbieders vanwege de steeds hogere kosten, zelfs met verzekeringsdekking. Volgens de American Psychological Association , Maken Afro-Amerikanen eerder gebruik van medische noodhulp dan hun blanke tegenhangers, waarschijnlijk omdat ze onderverzekerd zijn.

Verlammend stigma

Gezien de geschiedenis van Afro-Amerikanen in de Verenigde Staten met betrekking tot slavernij, is collectieve culturele veerkracht bijzonder sterk en in sommige opzichten een groot nadeel als het gaat om toegang tot geestelijke gezondheidszorg.

Bovendien vinden sommige Afro-Amerikanen het moeilijk om geestelijke gezondheidsproblemen te bespreken, omdat hun emotionele toestand vaak wordt gezien als 'witte problemen'. Er is nog steeds veel cultureel stigma rond elke erkenning van emotionele condities die als een teken van zwakte worden gezien.

De impact van het Tuskegee-experiment

Racisme komt nog steeds voor, waardoor veel mensen met een kleur bang zijn om hulp bij de geestelijke gezondheidszorg te accepteren. Ervaringen zoals de Tuskegee-experiment markeer een belangrijk cultureel collectief trauma dat vandaag in het Afro-Amerikaanse bewustzijn aanhoudt.

helpt gabapentine bij angst?

In 1932 begonnen onderzoekers van het Tuskegee Institute - in samenwerking met de Public Health Service - aan een onderzoek dat bekend staat als de 'Tuskegee Study of Untreated Syphilis in the Negro Male.' Deze studie omvatte 399 mannen bij wie syfilis werd vastgesteld en 201 mannen in de controlegroep.

Destijds ontbrak het nog meer Afro-Amerikanen aan adequate gezondheidszorg. Blanke onderzoekers en lokale doktoren beloofden de mannen kliniekbezoeken, behandeling en medicatie om hun toestand te beheersen en uiteindelijk te genezen. Wat de deelnemers niet wisten, was dat de begeleiders tegen hen logen.

De mannen werden langer bestudeerd dan verwacht en velen stierven daarbij. Onderzoekers hebben ze opzettelijk niet behandeld met penicilline, dat in 1945 opkwam als remedie tegen syfilis. Pas in de jaren zestig, toen zwarte onderzoekers bij het Tuskegee Institute begonnen te werken, brokkelde de illusie van behandeling af en raakte het verhaal van mishandeling de Associated Press. Maatschappelijk werker en epidemioloog, Peter Buxton - ook bekend als Peter Buxtun - wordt gecrediteerd als de klokkenluider die het verhaal aan de pers heeft verteld.

AlternatiefBronnen van ondersteuning

Vanwege historische wreedheden zoals slavernij en het Tuskegee-experiment, hebben zwarte Amerikanen een geschiedenis van toegang tot lokale spirituele en religieuze gemeenschappen voor de broodnodige emotionele en mentale steun.

Kerken en religieuze gemeenschap vormden de kern van de overleving van Black in de Verenigde Staten. Religieuze organisaties dienden als organiserende centra tijdens de burgerrechtenbeweging van de jaren zestig en veel zwarte Amerikanen blijven pastorale diensten gebruiken als middel voor niet alleen spirituele verlichting, maar ook voor dagelijkse begeleiding.

Gebrek aan competente providers

Vertrouwen is van cruciaal belang voor het ontwikkelen van een relatie met een therapeut met wie u uiteindelijk al uw hoop en angsten zult bespreken. Veel zwarte Amerikanen hebben contact gehad metaanbieders van geestelijke gezondheidszorg en medisch personeel die geen genuanceerd begrip hebben van de problemen waarmee gemeenschappen van kleuren worden geconfronteerd. Dit creëert een omgeving van wantrouwen.

Gelukkig helpen graduate schools en trainingsprogramma's voor therapeuten nu meer dan ooit therapeuten in opleiding meer ervaring op te doen in het behandelen van diverse bevolkingsgroepen. Deze programma's helpen therapeuten ook hun verborgen vooroordelen en vooroordelen over zwarte Amerikanen en andere gemarginaliseerde groepen te ontdekken. Aanbieders zijn nu veel beter uitgerust om in de behoeften van gemeenschappen van kleur te voorzien.

Zwarte Amerikanen kunnen er zeker van zijn dat therapeuten van alle etniciteiten en achtergronden zich inzetten om een ​​dieper begrip te ontwikkelen van de behoeften en belemmeringen waarmee zwarte Amerikanen worden geconfronteerd wanneer zij aan therapie deelnemen. Als je het moeilijk hebt en ondersteuning wilt, lijd dan niet in stilte.