Geboortetrauma - Perinatale PTSS - is niet ongebruikelijk, en je bent niet de enige

Bevallen kan een van de grootste gebeurtenissen in iemands leven zijn, en het is een beladen ervaring. Iedereen heeft verwachtingen over hoe een 'goede bevalling' eruitziet, maar de bevalling verloopt niet altijd zoals gepland. Voor sommige ouders kunnen gevoelens van teleurstelling, angst of stress over de gebeurtenissen rond de geboorte van een geliefd kind overgaan in iets ernstigers: geboortetrauma, ook wel perinatale PTSS genoemd. Deze aandoening komt veel vaker voor dan u misschien denkt.

hoe lang kan een paniekaanval duren?

Ons groeiende begrip van psychologisch trauma heeft duidelijk gemaakt dat PTSD een veel breder probleem is dan de emotionele nasleep van het ervaren van een gevecht. Elke intense traumatische ervaring kan psychologische gevolgen hebben, of iemand nu een geschiedenis van psychische aandoeningen heeft of niet, en hoe goed iemand ook is voorbereid. Geboorte, vergezeld van intense fysieke en emotionele ervaringen, is geen uitzondering. Maar de mythes rond zwangerschap en bevalling kunnen mensen ongemakkelijk maken als het gaat om hun mening, of onzeker zijn of wat ze ervaren normaal is.

'Ik bleef gewoon elk moment herhalen vanaf het moment dat ik voor het eerst weeën kreeg tot toen ik beviel', vertelde Rebekah Sanderlin aan Talkspace.

Toen ze beviel van haar tweede kind, woonde ze ver van haar familie terwijl haar man op uitzending was. Bijna alles wat er mis had kunnen gaan, deed het. Ze ging bevallen midden in een orkaan, had moeite om het ziekenhuis te bereiken en werd bij de intake door het ziekenhuispersoneel afwijzend behandeld. Terwijl het eigenlijke proces van bevalling en bevalling zo soepel mogelijk verliep en haar kind gelukkig en gezond werd geboren, achtervolgde de ervaring haar.

PTSD identificeren

Zoals veel mensen die PTSD ontwikkelen, raakte Sanderlin geobsedeerd door het nadenken over de reeks gebeurtenissen rond haar bevalling, waarbij ze zich 'vastzat, als een gebroken record'. Toen ze haar aantekeningen vergeleek met andere nieuwe ouders, ontdekte ze dat ze haar ervaringen niet deelden. Toch kwam het pas veel later bij haar op om het probleem als PTSS te identificeren.

Dokter Mary Kimmel, de medisch directeur van UNC's Perinatal Psychiatry Inpatient Unit, heeft veel ervaring met het werken met patiënten die zowel voor als na de geboorte worstelen met complexe en onverwachte emoties. Flashbacks, zoals die Sanderlin heeft meegemaakt, zijn niet ongewoon, maar haar patiënten hebben ook nachtmerries, ongerustheid , hypervigilantie en gevoelens van op scherp staan. Soms arriveren patiënten met een mix van psychische aandoeningen, waaronder perinatale stemmingsstoornissen zoals depressie en angst. Op andere momenten presenteert de PTSD zich vanzelf.

Beperkt onderzoek over dit onderwerp geeft aan dat het een heel reëel probleem is, maar het precieze aantal biologische ouders dat het ervaart, is onduidelijk. Kimmel zegt echter dat het kan oplopen tot 5% van de zwangerschappen. Hoewel 'trauma' vaak een ongeplande, onverwachte, enge situatie lijkt te impliceren - zoals een keizersnede voor noodgevallen - kan het ook gebeuren bij vrij gewone geboorten. Kimmel merkt op dat mensen die het gevoel hebben de controle te verliezen, alsof de situatie wordt gehaast en niet de mogelijkheid hebben om actief deel te nemen aan het maken van keuzes, een groter risico lopen, vooral als een gevoel van hulpeloosheid met die emotie gepaard gaat.

Die observatie wordt herhaald door Katherine Clover, die na een aantal frustrerende dagen van pijnlijke bevalling een ziekenhuis binnenkwam als thuisbevalling. Ze had uiteindelijk een keizersnede nodig en zei: 'Het was dit zeer enge gevoel dat ze geen macht of controle had.' Zelfs toen ze werd ondersteund door ziekenhuispersoneel, voelde ze zich door de snelle overgang in haar geboorteplan ongemoeid.

Hoe therapie kan helpen

Clover ontdekte pas maanden na de geboorte wat ze ervoer, toen ze hulp zocht om haar te helpen de gecompliceerde emoties te doorgronden die volgden op het spenen van haar zoon. Toevallig bereikte ze een therapeut die gespecialiseerd was in postpartumzorg, iets wat Kimmel belangrijk vindt.

' Therapie stelt je in staat je verhaal te vertellen en een plek te hebben om dat verhaal te verwerken ”, zegt Kimmel, die eraan toevoegt dat ze het geweldig vindt om met ouders en gezinnen te werken. In sommige gevallen kan medicatie patiënten ook helpen stabiel te worden, zodat ze hun tijd kunnen nemen met klinische behandelingen.

Sanderlin en Clover zijn open over hun ervaringen, waarbij Sanderlin contact zoekt met nieuwe ouders om hen te laten weten dat ze een mix van gecompliceerde emoties kunnen ervaren. De beslissing om verhalen te delen is echter enigszins ongebruikelijk. Kimmel zegt dat het 'moeilijk kan zijn om over je geboorte-ervaring te praten', vooral als je 'voelt dat je al deze negatieve emoties hebt'. In een wereld waar de geboorte een mooie, spirituele, bevestigende gebeurtenis zou moeten zijn, kunnen mensen met perinatale PTSS zich enigszins uit de pas voelen.

Tijdens de zwangerschap kan het gevoel hebben dat het plannen voor ongelukkige omstandigheden de ervaring negatief beïnvloedt. Ondanks deze bezorgdheid merkt Kimmel op dat er enkele stappen zijn die mensen kunnen nemen om de risico's van geboortetrauma te verkleinen, en Clover zegt dat het vooraf zeer nuttig kan zijn om een ​​specifiek plan voor geestelijke gezondheid te hebben. Maar het is belangrijk om te onthouden dat het, net als bij andere psychische aandoeningen, niet mogelijk is om geboortetrauma te voorkomen. Zelfs een zorgvuldig geplande zwangerschap en bevalling kan niet alles verklaren.

Kimmel zegt dat het voor ouders nuttig kan zijn om met het plaatselijke ziekenhuis samen te werken om het bevallings- en bevallingsgebied te verkennen en het personeel daar te ontmoeten. Door deze voorbereidende stap kan het op de dag zelf minder eng en overweldigend lijken. Dat geldt ook voor thuisbevallingen: als er iets misgaat, zou het ziekenhuis geen onbekende grens moeten zijn voor iemand die al bezorgd en ongelukkig is dat een bevalling niet verloopt zoals gepland. Het kan ook nuttig zijn om een ​​neonatale intensive care [NICU] -tour te krijgen. Hopelijk is het een rondleiding door een plek die je nooit meer zult zien. Als u echter weet hoe het eruit ziet, hoe baby's die intensieve zorg nodig hebben eruitzien en wie er werkt, kan dit op een eng moment een anker van vertrouwdheid zijn.

Geboorte plannen

Geboorteplannen kunnen ook helpen bij het verwachten van ouders om vooruit te denken en een zekere mate van controle te krijgen in chaotische situaties.

'We moeten de bevalling beter bespreken met mensen en praten over de dingen die kunnen gebeuren', zegt Kimmel, die zegt dat het communicatieproces tijdens haar medische opleiding als verloskundige stagiaire vaak gehaast of slecht getimed was.

Ervoor zorgen dat iedereen in het zorgteam op één lijn zit, is enorm nuttig, maar dat geldt ook voor een openhartig gesprek over wat er in een noodgeval zal gebeuren. Als een baby in nood verkeert, moeten ouders vertrouwen hebben in een medisch team dat geen tijd heeft om uit te leggen wat er moet gebeuren en waarom. Patiënten moeten kunnen denken: 'Ik doe mijn best, ik heb een team dat ik vertrouw, ze doen hun best', zegt Kimmel.

Erkennen dat zwangerschap en bevalling gepaard gaan met intense emoties is ook belangrijk. Zelfs mensen zonder voorgeschiedenis van psychische aandoeningen kunnen baat hebben bij therapie tijdens en na de zwangerschap om te praten over wat er in hun leven gebeurt. Degenen met een voorgeschiedenis van PTSD, depressie of andere psychische aandoeningen - of traumatische gebeurtenissen die tijdens de geboorte kunnen worden heropend - zouden specifiek een plan voor geestelijke gezondheid moeten hebben, stelt Clover.

'Heb een specifiek plan,' zei ze. 'Heb een therapeut nu al.'

Ze stelt voor lokale telefoonnummers te zoeken om hulp te bellen en met familieleden te praten over wat ze kunnen doen. 'Wees aardig voor jezelf', zegt Kimmel, iets waar Clover het mee eens is. Geboortetrauma 'is niet de schuld van iemand, maar u kunt hulp krijgen en er is echt geen reden om te wachten.' Het is beter om deze informatie te hebben en deze niet nodig te hebben dan in nood te zijn en deze niet te hebben.