Het autistische brein

Autismespectrumstoornis (ASS) is ingewikkeld. Het verwijst naar een groot aantal complexe neurologische ontwikkelingsstoornissen, die allemaal worden gekenmerkt door repetitieve gedragspatronen en problemen met sociale verbinding en interactie. Deze symptomen, zoals het onvermogen om oogcontact te maken of om over gevoelens te praten, de herhaalde zinnen of de overdreven gerichte aandacht voor bepaalde voorwerpen of onderwerpen, beginnen vroeg in de kindertijd en blijven het dagelijks functioneren van de persoon beïnvloeden gedurende het hele leven.





Autisme heeft meerdere oorzaken - zoals genetische factoren en omgevingsfactoren, comorbide neurologische en mentale aandoeningen - zoals epilepsie, intellectuele achterstand, OCS en ADHD, en een breed scala aan symptomatologie, zegt Lorenza Culotta, PhD, een postdoctoraal onderzoeker bij Northwestern University's Feinberg School of Medicine, Centrum voor Autisme en Neuroontwikkeling.

Als we naar de hersenen kijken voor antwoorden of diagnoses, zullen we die niet per se vinden - althans niet gemakkelijk. Beeldvormingstechnieken stellen ons in staat verschillen te zien die we kunnen meten; maar het is moeilijk om een ​​autistisch brein te onderscheiden van een brein zonder ASS met voldoende gevoeligheid en specificiteit om een ​​prognose te maken of zelfs een diagnose te stellen.





De veranderingen in de hersenen zijn subtiel en we zien ze meestal in het gemiddelde bij veel individuen, omdat bij individuele individuen alleen de normale verschillen van persoon tot persoon veel dramatischer zijn dan de subtiele systematische veranderingen die verband houden met autisme, zegt Jeffrey. S. Anderson, MD, PhD, hoogleraar radiologie aan de Universiteit van Utah.

Toch heeft de wetenschap veel vergelijkende onderzoeken gedaan tussen ASS-hersenen en hersenen die niet zijn aangetast. Dit is wat hun bevindingen ons kunnen vertellen over de structuur van en de onderlinge samenwerking van het autistische brein.



misschien wel de grootste verandering die is gezien met de release van dsm-5 is:

Hoe is de structuur van de hersenen anders?

De neuroanatomie van autisme is moeilijk te beschrijven, zegt Dr. Culotta. Dus het is misschien makkelijker om te praten over de architectuur van de hersenen en hoe de autistische hersenen kunnen verschillen.

Dus wat is er anders in de structuur van dit orgel van drie pond? Laten we beginnen met een snelle opfriscursus over anatomie: allereerst worden de hersenen in twee helften of hemisferen gesplitst. Het zijn deze twee hersenhelften die we het idee krijgen van een linkerhersenhelft en een rechterhersenhelft. In werkelijkheid stuiteren onze denk- en cognitieve processen heen en weer tussen de twee helften. Er is een beetje moeite bij autisme om te communiceren tussen de linker- en rechterhersenhelft in de hersenen. Er zijn niet zoveel sterke verbindingen tussen de twee hersenhelften, zegt Dr. Anderson.

De afgelopen jaren heeft de wetenschap ontdekt dat de hersenhelften van ASS-hersenen iets meer symmetrie hebben dan die van een gewoon brein. Dit kleine verschil in asymmetrie is niet genoeg om ASS te diagnosticeren, volgens een rapport inNatuurcommunicatie. En hoe de symmetrie precies kan spelen in de eigenschappen van autisme, wordt nog onderzocht.

Dit is wat onderzoekers wel weten. Links-rechts asymmetrie is een belangrijk aspect van de hersenorganisatie. Sommige functies van de hersenen worden over het algemeen gedomineerd, of om de technische term lateraal te gebruiken, door een kant van de hersenen. Een voorbeeld is spraak en begrip. Voor de meeste mensen (95 procent van de rechtshandigen en ongeveer 70 procent van de linkshandigen) wordt het verwerkt in de linker hersenhelft. Mensen met ASS hebben meestal een verminderde lateralisatie van de taal naar links, wat de reden kan zijn waarom ze ook vaker linkshandig zijn in vergelijking met de algemene bevolking.

De verschillen in de hersenen houden daar niet op. Nog een snelle recensie van Biology 101: binnen elke helft zijn er lobben: frontaal, pariëtaal, occipitaal en temporaal. Binnen deze lobben zijn structuren die verantwoordelijk zijn voor alles, van beweging tot denken. Bovenop de lobben ligt de hersenschors, ook wel grijze stof genoemd. Hier vindt informatieverwerking plaats. De plooien in de hersenen vergroten het oppervlak van de hersenschors. Hoe meer oppervlakte of grijze stof er is, hoe meer informatie er verwerkt kan worden.

Nu gaan we een beetje technisch worden. Grijze materie rimpelt in pieken en dalen die respectievelijk gyri en sulci worden genoemd. Volgens onderzoekers van de San Diego State University kunnen deze diepe plooien en rimpels zich bij ASS anders ontwikkelen. Specifiek, in autistische hersenen is er significant meer vouwing in de linker pariëtale en temporale lobben evenals in de rechter frontale en temporale regio's.

Deze veranderingen zijn vaak gecorreleerd met wijzigingen in de neuronale netwerkconnectiviteit, zegt Dr. Culotta. Er is zelfs voorgesteld dat sterk verbonden corticale regio's tijdens de ontwikkeling samen worden getrokken, met gyri-vorming ertussen. In het autistische brein zorgt de verminderde connectiviteit van de hersenen, bekend als hypoconnectiviteit, ervoor dat zwak verbonden regio's uit elkaar drijven, met sulci-vorming ertussen. Onderzoek heeft aangetoond dat hoe dieper deze sulcal pits zijn, hoe meer de taalproductie wordt beïnvloed.

Ondanks al deze informatie over hoe een autistisch brein zou kunnen worden opgezet, is de neurobiologie ervan nog steeds een mysterie. Een ding dat een recentere observatie is geworden, is dat het misschien niet alleen om de structuur van de hersenen gaat, met andere woorden, het gaat misschien niet zozeer om de hardware als wel om de software, zegt Dr. Anderson.

Het kan zijn dat de timing van hersenactiviteit abnormaal is, dat de signalen van het ene hersengebied naar het andere met de tijd vervagen, zegt Dr. Anderson. En de resultaten daarvan zijn dat de hersenen stabieler zijn bij autisme en niet in staat zijn om zo snel of zo efficiënt tussen verschillende gedachten of activiteiten te schakelen als iemand zonder autisme.

Hoe werkt het anders?

De verbindingen in een brein brengen het tot leven. En het zijn de hersencellen of neuronen die als boodschappers fungeren. Wanneer een hersencel actief is, creëert deze een elektrische impuls en die wordt doorgegeven aan andere cellen in de hersenen. We denken dat elektrische activiteit de basis vormt van denken en gedrag en hoe de hersenen functioneren, zegt Dr. Anderson.

Onderzoekers meten indirect deze elektrische impulsen door te kijken hoe gesynchroniseerde hersengebieden zijn. Wanneer regio's samenwerken, hebben ze de neiging om tegelijkertijd hersenactiviteit te hebben. Functionele connectiviteit is de meting van hoeveel twee hersengebieden gesynchroniseerd lijken te zijn of met elkaar praten.

Het verbindingsprobleem

Bij het vergelijken van de functionele connectiviteit van ASS-hersenen en onaangetaste hersenen, zien onderzoekers dat er enkele netwerken zijn met een lagere connectiviteit, vooral in patronen waar de afstand tussen hersengebieden groter is.

Bij autisme is er sprake van over-connectiviteit op korte afstand en onder-connectiviteit op lange afstand, zegt Dr. Anderson. Dus voor taken waarbij we informatie in verschillende delen van de hersenen moeten combineren of assimileren, zoals sociale functies en complexe motorische taken, hebben mensen met autisme meer problemen. En wanneer er een zeer specifieke taak is gericht op het enkele hersengebied dat er voornamelijk bij betrokken is - activiteiten zoals aandacht schenken aan specifieke kenmerken in de wereld om ons heen, zijn individuen met autisme meestal redelijk goed of zelfs beter dan normaal.

Mogelijke redenen

Maar deze verbindingen zijn slechts zo goed als de neuronen die de boodschap door hun cellichamen naar andere neuronen brengen. Neurotransmitters zijn die chemische boodschappers. De laatste jaren is er speciale aandacht besteed aan het verband tussen neurotoxische verbindingen, neurotransmitters en ASS, zegt Dr. Culotta. Neurotoxinen zijn natuurlijke of kunstmatige stoffen die de werking van het zenuwstelsel beïnvloeden. Denk aan: pesticiden, insecticiden en ftalaatesters (die worden gebruikt als weekmakers bij de productie van elektronica, verpakkingen en kinderspeelgoed).

Prenatale of perinatale blootstelling aan deze chemicaliën wordt verondersteld de hersenontwikkeling te beïnvloeden en is daarom voorgesteld als een etiologisch mechanisme van autisme, zegt ze. De mechanismen waardoor de neurotoxische verbindingen autisme kunnen veroorzaken, zijn nog onduidelijk. Een van de voorgestelde mechanismen is dat neurotoxische verbindingen interfereren met neurotransmitters.

Hebben deze verschillen invloed op de symptomen?

Hoogstwaarschijnlijk manifesteert het resultaat van deze verbindingen zich in de tekenen en symptomen die we zien. Dr. Anderson waarschuwt echter dat het moeilijk is om precies te weten welke hersenverbinding correleert met welk teken. Uiteindelijk is er nog heel veel dat we moeten weten, zegt hij. Alleen al kijkend naar die beeldvorming van de hersenen, zijn we niet echt in staat om al het gedrag dat we zien te verklaren.

Wat gebeurt er als het autistische brein ouder wordt?

ASS begint in de vroege kinderjaren en gaat door tot in de volwassenheid. Veel van de symptomen en hersenpatronen normaliseren met de leeftijd, maar gaandeweg vindt er veel complexe ontwikkeling plaats.

Zo ontwikkelt 20 tot 30 procent van de mensen met autisme epileptische aandoeningen. Maar de reden wordt niet echt begrepen. Het kan zijn dat er een kwestie van kip en ei is, of soms kan de epileptische aandoening hen vatbaar maken voor autisme, en soms is het andersom, en we begrijpen die link nog echt, zegt Dr. Anderson.

Dan zijn er nog andere psychische aandoeningen die een rol spelen. Het is gebruikelijk dat mensen met ASS ook last hebben van ongerustheid , depressie en OCS — meer dan in de algemene bevolking.

Eén ding is zeker, de samenleving kan profiteren van het autistische brein. Veel mensen met autisme zien het niet als een stoornis. Ze zien het misschien als een geschenk, zegt Dr. Anderson. De samenleving genereert enorme voordelen van mensen met autisme. Ze zijn zo goed in taken die echt belangrijk zijn voor de samenleving. En ik denk dat het belangrijk is om altijd te benadrukken dat het in het belang van de samenleving is om een ​​omgeving te helpen creëren waar mensen met verschillende hersenstructuren en manieren van gedrag kunnen gedijen.

Artikelbronnen

Definitie van autismespectrumstoornis:NINDS, publicatiedatum september 2015. Autismespectrumstoornis Factsheet

Hersenarchitectuur:NIND, 2020, Basisprincipes van de hersenen: ken je hersenen

Symmetrie in ASS-hersenen: Natuur Communicatie,31 oktober 2019. Veranderde structurele hersenasymmetrie bij autismespectrumstoornis in een onderzoek van 54 datasets.

Grijze stof in ASS-hersenen: Cerebrale cortex,6 mei 2018, Lokale corticale gyrificatie neemt toe bij kinderen met autismespectrumstoornissen, maar neemt snel af bij adolescenten .

Laatst bijgewerkt: 7 mei 2021

Dit vind je misschien ook leuk:

Asperger-syndroomtest bij kinderen (zelfbeoordeling)

Asperger-syndroomtest bij kinderen (zelfbeoordeling)

Schizofrenie bij kinderen: hoe herken je het en wat te doen?

Schizofrenie bij kinderen: hoe herken je het en wat te doen?

De grootste vragen die ouders hebben over autisme

De grootste vragen die ouders hebben over autisme

hoe depressie alleen te bestrijden?
De eerste dingen die u moet weten wanneer uw kind de diagnose autismespectrumstoornis krijgt

De eerste dingen die u moet weten wanneer uw kind de diagnose autismespectrumstoornis krijgt

Omgaan met stress tijdens de zorg voor een kind met autisme

Omgaan met stress tijdens de zorg voor een kind met autisme

Is er echt een enkel spectrum voor autisme?

Is er echt een enkel spectrum voor autisme?