Verslaving: waarom raken sommige mensen verslaafd en anderen niet?

Gastblog door Dr. Helen Nasser / Postdoctoraal Onderzoeker aan deNationaal gezondheidsinstituut

Een glas whisky drinken of een fluitje van een cent eten - dit zijn de soorten gedrag waar velen van ons van genieten. De overgrote meerderheid geeft af en toe toe aan dit gedrag. Voor sommigen van ons worden deze gedragingen meer dan losse aflaten en kunnen ze uitgroeien tot alcoholisme of te veel eten.

Verslaving zelf is een chronische, vaak recidiverende hersenziekte die de dwang vanop zoek naar, ondanks schadelijke gevolgen. We begrijpen nog steeds niet waarom en hoe verslaving zich ontwikkelt, en waarom sommigen van ons verslaafd raken en anderen niet.

Maar we beginnen een idee te krijgen van waarom verslaving bij sommigen meer gebeurt dan bij anderen

Wetenschappers hebben subpopulaties van ratten geïdentificeerd die duidelijk motiverend gedrag vertonen dat licht zou kunnen werpen op waarom sommigen van ons ons op de gladde helling van verslaving bevinden.

Binnen de knaagdierpopulatie zijn er dieren die zich sterk aangetrokken voelen tot signalen die een beloning aangeven, terwijl voor anderen de keu geen speciale invloed lijkt te hebben. De identificatie van deze subpopulaties kan een aanzienlijke invloed hebben op hoe we verslavingsstoornissen begrijpen en behandelen.

Verslaafd aan signalen

Verslavingstherapeuten komen regelmatig patiënten tegen die wanhopig willen stoppen met het gebruik van drugs, alcohol of te veel eten, maar eenveroorzaakte terugval. Wat bedoel ik daarmee? Als je erover nadenkt, realiseer je je dat er signalen in de omgeving zijn die beloningen voorspellen en daarom ons gedrag kunnen sturen.

Het zien van de gouden bogen van het MacDonald's-bord kan hunkeren naar voedsel opwekken. Het ruiken van sigarettenrook kan het verlangen naar sigaretten opwekken.

Mensen met ernstig overgewicht voelen zich meer aangetrokken tot voedselsignalen dan mensen met een gezond gewicht, terwijl rokers met een hoog risico op terugval een verhoogde hersenactiviteit hebben in de aanwezigheid van rookaanwijzingen dan neutrale aanwijzingen in vergelijking met degenen die minder snel terugvallen.

Het is niet duidelijk waarom sommige mensen meer gefocust zijn op signalen dan anderen, noch hoe dat verschil zou kunnen bijdragen aan overeten of verslaving.

Een klinisch voorbeeld van verslaving

Gevoeligheid voor signalen wordt geïdentificeerd in een eenvoudig Pavlovian taak, waarbij een metalen hendel die in de rattenkooi wordt gestoken, de komst van een smakelijke traktatie aangeeft.

De dieren leren snel dat de hefboom een ​​beloning aangeeft, en bij het inbrengen zullen de dieren naar de plaats rennen waar het voedsel zal worden afgeleverd. Een soort van serieuze interactie met deze hendel is niet essentieel voor het uitreiken van een beloning - ze krijgen hoe dan ook de smakelijke traktatie.

Na enkele dagen van dit soort training vormt zich een nieuw gedragspatroon. Sommige ratten stoppen met rennen naar de plek waar het voedsel wordt afgeleverd en beginnen met de hendel te werken. Deze ratten likken en knagen aan de metalen hendel alsof het voedsel zelf is.

Psychologen noemden dit 'onaangepast gedrag' in 1961, en ze hebben het aangetoond bij een reeks soorten, waaronder ratten, vogels, vissen, apen en mensen.

In recentere tijden hebben ze dit gedrag 'sign tracking' genoemd, waarbij de keu zelf aantrekkelijk wordt en het individu bereid is om simpelweg te werken aan de presentatie van die keu alleen, zonder de levering van voedsel (Robinson & Flagel, 2009). Deze observatie heeft ernstige implicaties met betrekking tot de terugval van verslaving.

welke van de volgende kenmerken de stoornis die bekend staat als schizofrenie?

Als bepaalde mensen kunnen worden getriggerd door signalen-in plaats van de beloning of het medicijn zelf - dan is de kans groter dat ze terugvallen.Dit betekent dat traditionele therapiemodellen, zoals cue-exposure-therapie, minder waarschijnlijk effectief zijn.

Terry Robinson en zijn groep aan de Universiteit van Michigan hebben aangetoond dat ratten voor het volgen van tekens, ook wel bekend als tekenvolgers, gevoeliger zijn voor aanwijzingen die medicijnen voorspellen. Sign-trackers zullen harder werken om de presentatie van de keu (bewijs van een mogelijke beloning) te ontvangen, zelfs als het medicijn (beloning) niet beschikbaar is. Dit onderzoek zou kunnenrelevant zijn voor menselijke verslaving.

In mijn huidige lab hebben we kunnen vaststellen dat dieren die tekens volgen nog steeds bezig zijn met de keu, zelfs als het voedsel waarmee het werd geassocieerd gepaard gaat met maagmalaise, een onaangenaam gevoel. Dit onvermogen om zich aan te passen aan veranderingen in de waarde van de beloning, ondanks mogelijke negatieve gevolgen, suggereert waarom terugval gemakkelijker optreedt bij dieren die tekens volgen dan de rest.

De obsessie van de hersenen

De hersenen worden geactiveerd door signalen die de beschikbaarheid van medicijnen en beloningen aangeven. We onderzoeken momenteel of sign-trackers verschillende hersenbanen gebruiken wanneer ze belonende signalen krijgen. De groep van Terry Robinson heeft bewijs dat dopamine-afgifte in de nucleus accumbens, een regio die cruciaal is bij het reageren op beloningen, hoger is wanneer een signaal wordt gepresenteerd aan ratten die signalen volgen in vergelijking met degenen die dat niet zijn. Dit suggereert dat de gevoeligheid van de hersenen voor belonende signalen kan verschillen in sign-tracker in vergelijking met andere.

Onderzoekers beginnen de bevindingen pas naar mensen te vertalen. Dit onderzoek zou nieuwe wegen kunnen openen om verslaving te voorkomen en te behandelen, maar het verband tussen deze procedure en menselijke verslaving moet nog worden vastgesteld.

Dit artikel is op persoonlijke titel opgesteld door Dr. Helen Nasser. De meningen in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet de mening van het National Institute of Health, het Department of Health and Human Services of de regering van de Verenigde Staten.

Hallo daar! Vond je het leuk wat je net hebt gelezen? Abonneer op onze nieuwsbrief!